Пасёлак гарадскога тыпу Зарычнэ укр.: Зарічне Герб Сцяг Бібліятэка і жылыя дамы Краіна  Украіна Вобласць Ровенская вобласць Каардынаты 51°49′32″ пн. ш. 26°08′34″ у. д.HGЯO Заснаваны 1480 Першая згадка 27 верасня 1480 Ранейшыя назвы Пагост, Пагост Зарэчны ПГТ з 1959 Плошча 7,5 км² Вышыня цэнтра 161 ± 1 м Насельніцтва 7000 чалавек (2024) Часавы пояс UTC+2, летам UTC+3 Тэлефонны код +380-3632 Паштовы індэкс 34000 КААТУУ 5622255100 Афіцыйны сайт gska2.rada.gov.ua/pls/z7… Зарычнэ на карце Украіны ±

Медыяфайлы на Вікісховішчы

Зарычнэ^[1] (укр.: Зарічне) — пасёлак гарадскога тыпу ў Ровенскай вобласці Украіны на рацэ Стыр, цэнтр Зарычнэнскага раёна.

Размешчаны на левым беразе ракі Стыр, за 190 км ад абласнога цэнтра і за 65 км ад чыгуначнай станцыі Дубровыця на лініі Сарны — Лунінец. Адлегласць да Кіева складае прыкладна 400 км.

Першае пісьмовае згадванне аб паселішчы, дзе мінскаму купцу Церашковічу дазвалялася весці «гандаль вадой і сушай» без дадатковых падаткаў і збораў, змешчана ў адпаведнай грамаце вялікага князя Казіміра і датуецца 1480 г. З 1545 г. мястэчка знаходзілася ва ўласнасці каралевы Боны Сфорцы. У адпаведнасці з адміністрацыйна-тэрытарыяльнай рэформай 1565—1566 г. паселішча увайшло ў склад Пінскага павету Берасцейскага ваяводства. У XVI ст. яно перайшло да князёў Збаражскіх, пазней — да Нелюбовічаў. У 1561—1566 гг. тут было 6 дымоў і 20 будынкаў.

Пасля трэцяга падзелу Рэчы Паспалітай паселішча ўвайшло ў склад Расійскай імперыі і адносілася да Пінскага павета Мінскай губерні. У 1802 г. расійскі цар падараваў мястэчка генералу Мікалаю Рэпніну-Валконскаму, які неўзабаве прадаў яго. У 1819 г. уласнік мястэчка Філацьеў звярнуўся ў суд з мэтай спагнаць з тутэйшых мяшчанаў (28 двароў) грошы за карыстанне зямлёй. У адпаведнасці з судовым выракам, у 1821 г. мясцовых жыхароў прымусова перасялілі ў Пінск (19 чалавек), Нобель (17 чал.), Гарадную (25 чал.) і Лагішын (15 чал.), а ўсю рухомую маёмасць, якая ім належала, прадалі. Аднак неўзабаве яны вярнуліся ў мястэчка. На 1859 г. у мястэчку налічвалася 40 двароў, а паводле перапісу 1897 г. — ужо 108 двароў, царква, сінагога, некалькі млыноў і вінакурня.

У 1917 г. Украінская Народная Рэспубліка дэкларавала свае прэтэнзіі на Пінскі павет, у тым ліку на Зарычнэ. 25 сакавіка 1918 г. гэтая тэрыторыя абвяшчалася часткай Беларускай Народнай Рэспублікі. 1 студзеня 1919 г. бальшавікі Пінскі павет уключылі ў склад Беларускай ССР. Па выніках савецка-польскай вайны ў 1921 г. паселішча ўвайшло ў склад Польскай Рэспублікі і адносілася да Пінскага павета Палескага ваяводства. У 1939 г. пасля падзелу Польшчы паміж Германіяй і СССР мястэчка было перададзена ў склад УССР, дзе з 1940 г. яно стала раённым цэнтрам.