Жан Піяжэ
фр.: Jean Piaget
Дата нараджэння	9 жніўня 1896(1896-08-09)[1][2][…]
Месца нараджэння	Нёўшатэль, кантон Нёўшатэль, Швейцарыя[3]
Дата смерці	16 верасня 1980(1980-09-16)[1][2][…] (84 гады)
Месца смерці	Жэнева, Жэнева, Швейцарыя
Месца пахавання	Могілкі Каралёў[d][4]
Грамадзянства	Швейцарыя
Бацька	Arthur Piaget[d]
Жонка	Valentine Piaget[d]
Род дзейнасці	псіхолаг, заолаг, логік, філосаф, выкладчык універсітэта, малаколаг, біёлаг, педагог
Навуковая сфера	псіхалогія, псіхалогія развіцця[5], кагнітыўная псіхалогія[d][5], біялогія[5], логіка[5] і філасофія[5]
Месца працы	Парыжскі ўніверсітэт Цюрыхскі ўніверсітэт Жэнеўскі ўніверсітэт Лазанскі ўніверсітэт International Bureau of Education[d] Нёўшатэльскі ўніверсітэт
Альма-матар	Нёўшатэльскі ўніверсітэт
Навуковы кіраўнік	Otto Fuhrmann[d][6]
Член у	Амерыканская акадэмія мастацтваў і навук Нацыянальная акадэмія навук ЗША
Узнагароды	doctor honoris causa from the University of Paris[d] (1947) doctor honoris causa from the University of Aix-Marseille[d] (1963) APA Award for Distinguished Scientific Contributions to Psychology[d] (1969) Award for Distinguished Contributions to Developmental Psychology[d] (1971) прэмія Эразма[d] (1972) Career Achievement Award for Distinguished Psychological Contributions to Education[d] (1976) прэмія Бальцана[d] (1979) Honorary Fellow of the British Psychological Society[d]
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Жан Піяжэ (фр.: Jean William Fritz Piaget; 9 жніўня 1896, Нёўшатэль, Швейцарыя — 16 верасня 1980, Жэнева, Швейцарыя) — швейцарскі псіхолаг і філосаф, вядомы працамі па вывучэнні псіхалогіі дзяцей, стваральнік тэорыі кагнітыўнага развіцця і філасофска-псіхалагічнай школы генетычнай псіхалогіі (іншая назва — генетычная эпістэмалогія).

Вучыўся ва ўніверсітэтах Неўшатэля, Цюрыха, Парыжа. У 1926—54 прафесар універсітэтаў Неўшатэля, Жэневы, Лазаны. 3 1929 дырэктар інстытута Ж. Ж. Русо ў Жэневе. Заснавальнік Міжнароднага цэнтра генетычнай эпістэмалогіі ў Парыжы (1955).

Навуковыя працы ў галіне агульнай псіхалогіі, псіхалогіі мыслення і дзіцячай псіхалогіі. Стваральнік канцэпцыі інтэлекту і генетычнай эпістэмалогіі. Распрацоўваў праблемы ўзаемаадносін псіхалогіі і логікі, вывучаў пераўтварэнне ўнутраныя структуры разумовай дзейнасці ў ходзе антагенезу. Лічыў, што функцыянаванне і развіццё псіхікі адбываецца пры адаптацыі індывіда да асяроддзя (асіміляцыі), а таксама прыстасавання да канкрэтных сітуацый (акамадацыі). Аўтар прац «Псіхалогія інтэлекту» (1946), «Уводзіны ў генетычную эпістэмалогію» (т. 1—3, 1949—50) і інш.

• Піяжэ // БЭ ў 18 т. Т. 12. Мн., 2001.