Генрык Дэмбінскі
Нячуя
Нараджэнне	16 студзеня 1791(1791-01-16)[1][2][…] Кракаў, Рэч Паспалітая
Смерць	13 ліпеня 1864(1864-07-13) (73 гады) Парыж, Парыж[d], рэгіён Іль-дэ-Франс, Метраполія Францыі, Францыя
Месца пахавання	могілкі ў Манмарансі[d]
Род	Дэмбінскія[d]
Бацька	Ігнацы Дэмбінскі[d]
Маці	Марыяна з Машынскіх[d]
Аўтограф
Прыналежнасць	Польшча
Званне	генерал
Бітвы	Бітва народаў[d] бітва пры Дэмбэ-Вельке бітва пад Астралэнкай[d] бітва пры Капольне[d] бітва пры Тэмешвары[d] Напалеонаўскія войны
Узнагароды	ордэн Ганаровага легіёна
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Генрык Дэмбінскі (польск.: Henryk Dembiński; 16 студзеня 1791 — 13 чэрвеня 1864) — польскі генерал, удзельнік кампаніі 1812—1814 гадоў і паўстання 1830—1831 гадоў.

Паходзіў са шляхецкага роду Дэмбінскіх.

Польскі генерал, удзельнік кампаніі 1812—1814 гадоў.

Падчас паўстання 1830—1831 гадоў арганізатар узброеных сіл у Кракаўскім ваяводстве, 29 красавіка 1831 года генерал брыгады. У пачатку чэрвеня ў складзе польскіх войскаў яго атрад уступіў на тэрыторыю Вiленскай губерні. Пасля няўдалага штурму Вільні 19 чэрвеня 1831 года на чале асобнага фарміравання з 4 тыс. чалавек здзейсніў адыход праз Гродзенскую губерню. За вайсковую мужнасць удзельнікі гэтай кампаніі атрымалі ад сейма дыплом «Добра паслужыўшых Айчыне». З 7 жніўня 1831 года губернатар Варшавы. 5 кастрычніка 1831 года з корпусам Ф. Роланда перайшоў межы Прусіі.

У эміграцыі пачаткова ў Дрэздэне, дзе апісаў падзеі літоўскай кампаніі. З восені 1832 года ў Парыжы, падтрымліваў палітыку Адама Чартарыйскага. У 1834 годзе ўступіў у егіпецкую армію. З 1849 года ў венгерскай арміі. Пазней вярнуўся ў Францыю, памёр у Парыжы, пахаваны на Манмарансі.

• Дэмбінскі Генрык // Удзельнікі паўстання 1830–1831 гг. на Беларусі: Біябібліяграфічны слоўнік / В. В. Гарбачова. — Мн.: БДУ, 2004. — 400 с. — ISBN 985-485-144-3.

• Генрык Дэмбінскі на сайце анлайн-энцыклапедыі «Беларусь у асобах і падзеях»