Апошняе танга ў Парыжы
італ.: Ultimo tango a Parigi
Жанр	драматычны фільм, рамантычны фільм і эратычны фільм[d]
Рэжысёр	Бернарда Берталучы
Прадзюсар	Alberto Grimaldi[d]
Сцэнарыст	Franco Arcalli[d] Бернарда Берталучы Аньес Варда Жан-Луі Трэнціньян
У галоўных ролях	Марлан Бранда Марыя Шнайдэр Jean-Pierre Léaud[d] Масіма Джыроці Marie-Hélène Breillat[d] Catherine Allégret[d] Вераніка Лазар Catherine Breillat[d] Gitt Magrini[d] Darling Légitimus[d] Laura Betti[d] Giovanna Galletti[d] Maria Michi[d] Armand Abplanalp[d] Catherine Sola[d] Jean-Luc Bideau[d] Michel Delahaye[d] Gianni Pulone[d] Franca Sciutto[d]
Аператар	Vittorio Storaro[d]
Кампазітар	Gato Barbieri[d]
Кінакампанія	Produzioni Europee Associati[d]
Працягласць	129 хв.
Краіна	Францыя  Італія
Мова	французская і англійская
Год	19 снежня 1972, 29 сакавіка 1973[1] і 1972
Папярэдні фільм	Under Fire (album)[d]
IMDb	ID 0070849
Медыяфайлы на Вікісховішчы

«Апошняе танга ў Парыжы» (італ.: Ultimo Tango a Parigi) — эратычны фільм рэжысёра Бернарда Берталучы, які выйшаў на экраны ў 1972 годзе. Галоўныя ролі выконваюць Марлан Бранда і Марыя Шнайдэр.

Дзве намінацыі на прэмію «Оскар»: за рэжысуру Бернарда Берталучы і акцёрскую працу Марлана Бранда (сёмая і апошняя ў кар’еры Бранда намінацыя на «Оскар» у вядучай мужчынскай акцёрскай катэгорыі). Карціна заняла 48-е месца ў спісе 100 найлепшых амерыканскіх меладрам па версіі AFI. Фільм спалучае ў сабе элементы эратычнай і філасофскай меладрамы.

Саракапяцігадовы амерыканец Пол і яго жонка Роза — гаспадары невялікага гатэля ў Парыжы. У Розы ёсць палюбоўнік Марсель (ужо каля года), які пражывае ў гэтым жа гатэлі. Па не агучаных у фільме прычынах Роза здзяйсняе самагубства ў адным з пакояў гатэля. У гэты ж дзень яе муж, шпацыруючы непадалёк, заўважае дваццацігадовую дзяўчыну Жанну, якая збіраецца зняць кватэру ў доме побач з гатэлем. Пол робіць выгляд, што таксама цікавіцца кватэрай. Пры аглядзе кватэры па ініцыятыве Пола яны ўступаюць у палавы кантакт. Пол здымае гэтую кватэру, і палюбоўнікі пачынаюць сустракацца там для інтымных адносін.

Пол адмаўляецца сказаць Жанне сваё імя і не дазваляе ёй называць сваё. Ён таксама адмаўляецца штосьці расказваць пра сябе і забараняе Жанне расказваць пра сябе. Ён паводзіць сябе з ёй груба і грэбліва, увесь час кажа і робіць гадасці. Спачатку Жанне падабаюцца такія правілы, аднак неўзабаве яна пачынае злавацца, і адносіны пачынаюць яе гнясці.

Тым часам, у Жанны ўжо даўно ёсць жаніх Том — малады рэжысёр-пачатковец, які здымае Жанну ў сваім фільме «Партрэт дзяўчыны». Неўзабаве Том прапануе Жанне выйсці за яго замуж. Яна згаджаецца.

Тым часам рыхтуюцца пахаванні Розы — жонкі Пола. Пол заходзіць у пакой, дзе ляжыць яе цела, прыбранае кветкамі. Там ён прамаўляе эмацыйны маналог, звернуты да памерлай жонкі, у канцы якога плача, просіць у яе прабачэння і кажа, што таксама збіраецца пакончыць з сабой, толькі не ведае як і шукае спосаб.

Неўзабаве Жанна, як звычайна, прыходзіць у кватэру да Пола і бачыць, што ён з’ехаў. Жанна засмучаная. Праз нейкі час Пол падыходзіць да яе на вуліцы. Яна кажа яму, што ўсё скончана. Пол прапануе аднавіць адносіны на новых умовах і пачынае расказваць пра сябе. Пол прыводзіць яе ва ўстанову, дзе праходзіць конкурс сярод пар, якія танцуюць танга. Там ён працягвае настойваць на працягу стасункаў. Жанна адмаўляе ўсё настойлівей. Затым яна ўцякае, Пол пераследуе яе і працягвае гнацца за ёй па вуліцы. Жанна дабягае да дома сваёй маці і спрабуе схавацца ў кватэры, але Пол урываецца туды. Там ён просіць Жанну назваць сваё імя. Яна называе і адразу страляе ў яго з пісталета свайго бацькі-нябожчыка. Пол памірае.