Тунчжы
кітайскі імператар[d] (імперыя Цын) 11 лістапада 1861 — 12 студзеня 1875
Папярэднік	Сяньфэн
Пераемнік	Гуансюй
Нараджэнне	27 красавіка 1856(1856-04-27) Забаронены горад, Donghuamen Subdistrict[d], Дунчэн[d], Пекін, імперыя Юань
Смерць	12 студзеня 1875(1875-01-12)[1] (18 гадоў) Hall of Mental Cultivation[d], Пекін, імперыя Юань
Месца пахавання	Qing Huiling[d]
Род	House of Aisin-Gioro[d]
Імя пры нараджэнні	маньчж. ᡯᠠᡳ ᡧᡠᠨ кіт.: 載淳
Бацька	Сяньфэн
Маці	Цысі[2]
Жонка	Empress Xiaozheyi[d], Imperial Noble Consort Shushen[d], Imperial Noble Consort Gongsu[d], Imperial Noble Consort Xianzhe[d] і Imperial Noble Consort Dunhui[d]
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Айсіньгёро Цзайчунь (27 красавіка 1856 — 12 студзеня 1875) — дзясяты імператар маньжурскай дынастыі Цын і восьмы імператар Цын, які кіраваў Кітаем з 1861 па 1875 гады; дэвіз праўлення — «Тунчжы». Яго кіраванне, якое працягвалася ў перыяд дзяцінства і юнацтва, праходзіла ў цені маці, імператрыцы-ўдавы Цысі. Яго кіраванне ўвайшло ў гісторыю ў тым ліку ў сувязі з так званай «Рэстаўрацыяй Тунчжы  (укр.) (бел.», няўдалай спробай стабілізаваць і мадэрнізаваць Кітай.

У снежні 1874 года было абвешчана, што імператар захварэў воспай. 12 студзеня 1875 ён памёр.

Быў у шлюбе з імператрыцай, таксама меў двух афіцыйных канкубін.