Людовік, герцаг Бургундскі
фр.: Louis Duc de Bourgogne
20-ы дафін Францыі 14 красавіка 1711 — 18 лютага 1712
Папярэднік	Людовік Вялікі Дафін
Пераемнік	Людовік XV
Нараджэнне	16 жніўня 1682(1682-08-16)[1][2] Версаль, Версаль[d], дэпартамент Сена і Уаза, Францыя
Смерць	18 лютага 1712(1712-02-18)[3][4][…] (29 гадоў) Марлі-ле-Руа[d], Сен-Жэрмен-ан-Ле[d], дэпартамент Івелін, рэгіён Іль-дэ-Франс, Метраполія Францыі, Францыя
Месца пахавання	Абацтва Сен-Дэні
Род	Французскія Бурбоны[d]
Бацька	Людовік Вялікі Дафін[5]
Маці	Марыя Ганна Вікторыя Баварская[d][5]
Жонка	Марыя Адэлаіда Савойская[d][5][6]
Дзеці	Людовік XV[5], Louis, Dauphin of France, Duke of Brittany[d][7] і Louis, Duke of Brittany[d][7]
Веравызнанне	каталік
Дзейнасць	палітыка[8]
Аўтограф
Узнагароды
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Людовік, герцаг Бургундскі (фр.: Louis duc de Bourgogne; 16 жніўня 1682 — 18 лютага 1712) — дафін Францыі з 1711 года, сын Людовіка Вялікага Дафіна і Марыі Ганны Баварскай, старэйшы ўнук Людовіка XIV.

Атрымаў выхаванне ў духу каталіцкай набожнасці апошніх гадоў кіравання Караля-Сонца. З 1702 года дзед увёў герцага Бургундскага ў Дзяржаўны савет (да гэтага часу яго малодшы брат Філіп ужо стаў каралём Іспаніі Філіпам V). На прынца ўплывала прыдворная «набожная партыя» (devots), і ён сам неўзабаве завёў уласную групоўку, куды ўваходзілі яго настаўнік Фенелон, герцагі дэ Бавіе і дэ Шэўроз, а таксама Луі дэ Сен-Сімон (вядомы мемуарыст). Кружок падтрымліваў ідэю «асветнага абсалютызму» і дваранскай алігархіі з вялікай колькасцю кансультатыўных арыстакратычных «саветаў», якія адначасова абмяжоўвалі самаўпраўнасць караля і адціскалі ад стырна ўлады буржуазію. Заўчасная смерць герцага Бургундскага перашкодзіла планам яго кружка здзейсніцца, аднак некаторых падобных тэндэнцый незалежна працягвалі прытрымлівацца рэгент — Філіп II Арлеанскі і яго пераемнікі. Пры рэгенцтве нядоўгі час праіснавала полісінодыя, сістэма калектыўнага кіравання, а на працягу 1715—1789 года буржуазія сістэматычна абмяжоўвалася ў правах займаць дзяржаўныя пасады (у адрозненне ад умеранага дэмакратызму, уласцівага ў гэтай справе Людовіку XIV).

Пасля смерці бацькі ў 1711 годзе герцаг Бургундскі стаў спадчыннікам прастола і дафінам, аднак ужо ў лютым 1712 года сканаў разам са сваёй жонкай Марыяй-Адэлаідай Савойскай ад эпідэміі адзёру. Ад гэта хваробы праз месяц памер і іх старэйшы сын, 4-гадовы герцаг Брэтонскі. Малодшае двухгадовае дзіця, герцаг Анжуйскі, выжыў і пасля смерці прадзеда стаў у 1715 годзе каралём Людовікам XV.

• Бургундский, Луи // Энциклопедический словарь Брокгауза и Ефрона: В 86 томах (82 т. и 4 доп.) (руск.). — СПб., 1890—1907.