Каб людзі не журыліся — п’еса, напісаная А. Макаёнкам ў 1958 і пастаўленая на сцэне Купалаўскага тэатру ў 1959.
У п’есе раскрываюцца праблемы сельскай рэчаіснасці, пытанні калгаснага будаўніцтва, паказваюцца людзі з абывацельскай псіхалогіяй, асэнсоўваюцца жыццёвыя клопаты сельскіх працаўнікоў[1].
Ролі
Цікавыя факты
Калі купалаўцы захацелі паехаць з п’есай у Кіеў, дазволу не даў сакратар ЦК КПБ па ідэалогіі Цімафей Гарбуноў, які палічыў, што суседзі будуць смяяцца з беларусаў. І твор знялі з рэпертуару[3].
Зноскі