Есіф Міхайлавіч Халецкі
Халецкі[d]
староста оўруцкі[d] 1544 — 1553
староста чаркаскі[d] 1555 — 1559
староста канеўскі[d] 1555 — 1559
маршалак гаспадарскі з 1554
Смерць	1559[1]
Род	Халецкія[d]
Бацька	Міхаіл Міхайлавіч Халецкі[2]
Маці	Канстанцінаўна Халецкага Крошынская[d][2]
Жонка	Даброхна з Галоўчынскіх[d][1][3][…], Ганна з Корсакаў[d][1][4] і Фядота з Копцяў[d][1][4][…]
Дзеці	Андрэй Халецкі[1], Дзмітрый Халецкі[1], Ян Халецкі[1], Соф’я з Халецкіх[d][1], Канстанцін Халецкі[d][1] і Васіль Халецкі[d][1]

Есіф Міхайлавіч Халецкі (? — 1559)  — ураднік Вялікага Княства Літоўскага.

Паходзіў са шляхецкага роду Халецкіх герба «Халецкі». Сын Міхаіла Міхайлавіча. Староста оўруцкі ў 1544—1553 гадах, чаркаскі і канеўскі з 1555 года, маршалак гаспадарскі з 1558 года.

У 1537 годзе разам з братам Астафам атрымаў пацвярджальны прывілей на Хальч, калі Гомельскае староства было вернута з-пад улады Вялікага Княства Маскоўскага.

У шлюбе з Даброхнай, дачкой Мацвея Мікітавіча, князя Галоўчынскага. Іх дзеці:

• Андрэй (? — да 1595), дыпламат;
• Рэгіна.

У шлюбе з Ганнай, дачкой Дзмітрыя Корсака. Іх дзеці:

• Канстанцін (? — пасля 1567).

У шлюбе з Фядорай, дачкой Мікалая Сідара Копця, каралеўскага маршалка. Іх дзеці:

• Дзмітрый (пам. 1598), вялікі пісар літоўскі;
• Ян (? — 1610/1618), вялікі мечнік літоўскі;
• Васіль (? — да 1578);
• Соф’я Элеанора, жонка Марціна Тышкевіча, сына берасцейскага ваяводы Юрыя Тышкевіча;
• Марына.

• Вяроўкін-Шэлюта У. Халецкія // Вялікае княства Літоўскае: Энцыклапедыя. У 3 т. / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў (гал. рэд.) і інш.; маст. З. Э. Герасімовіч. — Мн.: Беларуская Энцыклапедыя, 2005. — Т. 2: Кадэцкі корпус — Яцкевіч. — С. 711. — 792 с. — ISBN 985-11-0378-0 (т. 2), ISBN 985-11-0315-2.

1. ↑ ^{а б в г д е ё ж з і} Мицик Ю. Халецькі – провідний шляхетський рід Речицького краю у XVII–XVIII ст. // Україна крізь віки: Збірник наукових праць на пошану академіка НАН України професора Валерія Смолія — Київ: Інститут історії України НАН України, 2010. — С. 1055. — 1096 с. — ISBN 978-966-02-5552-4
   <a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q4201535"></a><a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q12123840"></a><a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q121408326"></a><a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q121408048"></a>
2. ↑ ^{а б} Мицик Ю. Халецькі – провідний шляхетський рід Речицького краю у XVII–XVIII ст. // Україна крізь віки: Збірник наукових праць на пошану академіка НАН України професора Валерія Смолія — Київ: Інститут історії України НАН України, 2010. — С. 1054. — 1096 с. — ISBN 978-966-02-5552-4
   <a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q4201535"></a><a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q12123840"></a><a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q121408326"></a><a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q121408048"></a>
3. ↑ Князі Друцкія-Горскія ў Вялікім Княстве Літоўскім у XV—XVIII стст. / пад рэд. В. У. Галубовіч, С. А. Рыбчонак, А. І. Шаланда — 2016. — С. 60. — 400 с. — ISBN 978-985-90380-3-7
   <a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q124078834"></a>
4. ↑ ^{а б} Kniaziowie litewsko-ruscy od końca czternastego wieku / пад рэд. J. Wolff — Warszawa: 1895. — С. 120.
   <a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q125352562"></a>