Горад Дэражня укр.: Деражня Герб Будынак паліцыі на Прывакзальнай плошчы Краіна  Украіна Вобласць Хмяльніцкая вобласць Раён Дэражнянскі раён Каардынаты 49°16′03″ пн. ш. 27°25′49″ у. д.HGЯO Першая згадка 1431 Горад з 1987 Плошча 17,55 км² Вышыня цэнтра 215 м Насельніцтва 10000 чалавек (2024) Часавы пояс UTC+2, летам UTC+3 Тэлефонны код +380-3856 Паштовы індэкс 32200 КААТУУ 6821510100 Дэражня на карце Украіны ±

Медыяфайлы на Вікісховішчы

Дэражня^[1] (укр.: Деражня) — горад у Дэражнянскім раёне Хмяльніцкай вобласці Украіны, раённы цэнтр, чыгуначная станцыя на лініі Хмяльніцкі - Жмэрынка.

Дэражня заснавана ў 1431 г. У 1469 г. яна належала Яну Адравонжу. У XVI ст. Дэражня ўваходзіла ў каралеўшчыну (г.зн. з'яўлялася ўласнасцю караля), што належала Барскаму староству.

У турэцкіх дакументах 1542 г. паказана, што Дэражня - гэта маленькае казацкае паселішча. У 1552 г. тут жыло ўсяго 11 чалавек, 4 з якіх загінулі ад эпідэміі.

У часы Рэчы Паспалітай, магчыма, у 1598 або 1615 гг., паселішча атрымала гарадскія правы. У 1614 г. мястэчка атрымаўла магдэбургскае права па просьбе старасты Жалкеўскага. Пазней яно было падорана гетману Івану Выгоўскаму.

Прыкладна тады ж, у першай палове XVII ст., у Дэражне была пабудавана крэпасць, якая, верагодна, была земляной. У самым пачатку паўстання Хмяльніцкага 1648 г. Дэражня была захоплена казакамі. У 1672 г. яна перайшла пад уладу Турцыі. У 1682 г. войскі Яна Сабескага вызвалілі Дэражню ад туркаў.

У 1792 г. пасля другога падзелу Рэчы Паспалітай Дэражня адышла да Лэтычыўскага павета Падольскай губерні ў складзе Расійскай імперыі.

Падчас Першай сусветнай вайны Дэражня была вузлом забеспячэння на фронт, калі эшалоны праходзілі станцыю Дэражня кожныя 15 хвілін.

29 ліпеня 1919 г. сіламі 7-й Львоўскай брыгады II-га корпуса Украінскай Галіцкай арміі горад быў вызвалены ад бальшавікоў. У горадзе некаторы час летам 1919 г. размяшчалася стаўка Галоўнага камандавання Украінскай Галіцкай арміі.