Дняпроўскія балты — балтыйскія плямёны, якія насялялі басейн Дняпра паміж басейнамі Віслы і Волгі ў эпоху жалезнага веку (I тыс. да н.э. — I тыс. н.э.). Дняпроўскія балты сфарміраваліся на фіна-ўгорскім субстраце.

У летапісах захавалася імя толькі аднаго з плямёнаў дняпроўскіх балтаў — голядзі^[1]. Яны былі носьбітамі такіх археалагічных культур як юхнаўская, калочынская, мошчынская і тушамлінска-банцараўская.

Паводле меркавання некаторых даследчыкаў, язычніцкая рэлігія дняпроўскіх балтаў уключала шанаванне слупоў з мядзведжымі галовамі^[2], якое можа быць звязана з балта-славянскім культам Вялеса-Вяльняса^[3].

З VI стагоддзя на іх тэрыторыю пачалі пранікаць славяне, якія пазней іх цалкам асімілявалі. У вярхоўі Дняпра гэты працэс быў завершаны прыкладна ў X стагоддзі. Паводле тэорый некаторых навукоўцаў, балты пад славянскім ціскам мігравалі на захад.

Пра прысутнасць балтаў у басейне Дняпра сведчаць шматлікія гідронімы і археалагічныя знаходкі.