Вернер Марх
Дата нараджэння	17 студзеня 1894(1894-01-17)[1][2][…]
Месца нараджэння	Шарлотэнбург[d], Патсдам[d], правінцыя Брандэнбург, Каралеўства Прусія, Германская імперыя
Дата смерці	11 студзеня 1976(1976-01-11)[1][3] (81 год)
Месца смерці	Dahlem[d], Штыгліц-Цэлендорф[d], Берлін, ГДР
Месца пахавання	Luisenfriedhof II[d]
Грамадзянства	Германія
Бацька	Ота Марх[d]
Альма-матар	Берлінскі тэхнічны ўніверсітэт Гімназія імя імператрыцы Аўгусты[d]
Месца працы	Берлінскі тэхнічны ўніверсітэт
Партыя	Нацыянал-сацыялістычная нямецкая рабочая партыя
Член у	Q40745517? Саюз нямецкіх архітэктараў[d] Deutsche Akademie für Städtebau und Landesplanung[d]
Працаваў у гарадах	Берлін[4] і Міндэн[5]
Узнагароды	Пярсцёнак гонару горада Міндэна[d]
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Вернер Юліус Марх (ням.: Werner Julius March; 17 студзеня 1894, Шарлотэнбург — 11 студзеня 1976, Берлін) — нямецкі архітэктар.

Сын архітэктара Ота Марха і ўнук фабрыканта Эрнста Марха. Пачынаючы з 1912 года вывучае архітэктуру ў Вышэйшай тэхнічнай школе Дрэздэна, затым вучыўся ў Вышэйшай тэхнічнай школе Берлін-Шарлотэнбурга. У 1914 годзе сыходзіць салдатам-добраахвотнікам на фронт, дэмабілізуецца ў 1918 годзе ўжо афіцэрам і ў 1919 годзе заканчвае сваю архітэктарскую адукацыю.

З 1923 года Марх працуе ў будупраўленні Рэйхсбанка над праектам жылога квартала ў Берліне для банкаўскіх служачых. З 1925 года ён працаваў самастойна. З 1926 Вернер Марх становіцца членам Саюза Нямецкіх архітэктараў.

У 1930 годзе ён абіраецца старшынёй зямельнай акругі Саюза «Брандэнбург». 1 мая 1933 года Марх уступае ў НСДАП, затым становіцца членам арганізацыйнага камітэта Алімпійскіх гульняў 1936 года ў Берліне, на якіх у Конкурсе мастацтваў заваёўвае залаты медаль (намінацыя — горадабудаўнічыя праекты) і сярэбраны медаль (намінацыя — архітэктурныя праекты). Найвядомым збудаваннем Марха з’яўляецца Алімпійскі стадыён у Берліне.

У 1936 годзе Адольф Гітлер прысвоіў Марху званне прафесара архітэктуры, ён становіцца членам Акадэмій мастацтваў у Берліне і ў Мюнхене. У гады Другой сусветнай вайны Марх служыць штабс-афіцэрам у абверы ў Вільгельма Канарыса, пазней ён рэферэнт Генеральнага штаба групы войскаў у Італіі.

Пасля заканчэння вайны Марх кіраваў аднаўленнем Сабора і Ратушы ў Міндэне. У 1948 годзе ён уступае ў адноўлены Саюз нямецкіх архітэктараў, займае ў ім розныя пасады. З 1953 — прафесар Вышэйшай тэхнічнай школы ў Берліне, працуе тут да сыходу на пенсію ў 1960 годзе. З 1955 Марх — член Нямецкай Акадэміі горадабудаўніцтва. З 1962 года — ганаровы сенатар Вышэйшай тэхнічнай школы Берліна; ганаровы грамадзянін горада Міндэна (з 1973 года).