Вальтэр Ульбрыхт
ням.: Walter Ulbricht
Першы сакратар ЦК САПГ (у 1950-1953 гадах — генеральны сакратар) 25 ліпеня 1950 — 3 мая 1971
Папярэднік	пасада заснавана; Вільгельм Пік і Ота Гротэваль як сустаршыні САПГ
Пераемнік	Эрых Хонекер
Старшыня САПГ 3 мая 1971 — 1 жніўня 1973
Папярэднік	пасада адноўлена; Вільгельм Пік і Ота Гротэваль як сустаршыні САПГ (1946-1949)
Пераемнік	пасада скасавана
Старшыня Дзяржаўнага савета ГДР 12 верасня 1960 — 1 жніўня 1973
Папярэднік	пасада заснавана; Вільгельм Пік як прэзідэнт ГДР; Іаганес Дзікман як в. а. прэзідэнта ГДР
Пераемнік	Фрыдрых Эберт (в. а.) Вілі Штоф
Старшыня Нацыянальнага савета абароны ГДР 12 верасня 1960 — 3 мая 1971
Папярэднік	пасада заснавана
Пераемнік	Эрых Хонекер
Нараджэнне	30 чэрвеня 1893(1893-06-30)[1][2][…] Лейпцыг, Лейпцыг[d], Каралеўства Саксонія, Германскі рэйх[3]
Смерць	1 жніўня 1973(1973-08-01)[3][1][…] (80 гадоў) Грос Дзёльн[d], Тэмплін[d], ГДР
Месца пахавання	Мемарыял сацыялістаў[d]
Імя пры нараджэнні	ням.: Walter Ernst Paul Ulbricht
Жонка	Марта Шмелінскі, Лота Ульбрыхт
Дзеці	Беата Ульбрыхт[d]
Веравызнанне	атэізм
Партыя	1) СДПГ 2) КПГ (1918—1945) 3) САПГ (з 1945)
Адукацыя	Міжнародная ленінская школа
Бітвы	Першая сусветная вайна
Узнагароды	ГДР: СССР: Іншых краін:
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Вальтэр Ульбрыхт (ням.: Walter Ulbricht; 30 чэрвеня 1893 — 1 жніўня 1973) — кіраўнік ГДР. У якасці Першага сакратара ЦК Сацыялістычнай Адзінай Партыі Германіі ў 1950—1971 адыграў значную ролю ў развіцці і станаўленні ГДР.

Нарадзіўся ў Лейпцыгу ў сям'і сталяра і там жа працаваў столярам з 1907 года.

У 1912 годзе ўступіў у Сацыял-Дэмакратычную партыю Германіі. У 1915 мабілізаваны. З 1918 — член «Саюза Спартака». Падчас лістападаўскай рэвалюцыі 1918 года — член карпуснога савета салдацкіх дэпутатаў, затым Савета рабочых і салдацкіх дэпутатаў Лейпцыга.

Адзін з заснавальнікаў лейпцыгскай арганізацыі Камуністычнай партыі Германіі (КПГ). У 1919 годзе — член акруговага камітэта КПГ ў Сярэдняй Германіі, рэдактар газеты «Класэнкампф». У 1921—1923 палітычны сакратар акруговай арганізацыі КПГ ў Цюрынгіі. У 1923 упершыню абраны ў ЦК, членам якога бесперапынна абіраўся з 1927 года. У 1926—1928 дэпутат ландтага Саксоніі, у 1928—1933 — рэйхстага; ва ў 1928—1929 — прадстаўнік КПГ пры Выканкаме Камінтэрна. Пасля прыходу да ўлады Гітлера працаваў у падполлі, у канцы 1933 года эміграваў і неўзабаве пераехаў у Маскву. З 1935 член Палітбюро, з 1938 зноў займае пасаду прадстаўніка КПГ пры Выканкаме Камінтэрна. Адначасова працуе ў германскай рэдакцыі маскоўскага радыё. З пачаткам Вялікай Айчыннай вайны займаецца агітацыяй сярод ваеннапалонных, падчас Сталінградскай бітвы праз гучнагаварыцелі агітуе салдат да здачы; ў 1943 удзельнічае ў стварэнні сярод ваеннапалонных «нацыянальнага камітэта Вольная Германія».

• На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Вальтэр Ульбрыхт