Брытанская Мала́я^[1] — умоўная абагульненая назва сукупнасці Стрэйтс-Сетлментса, Федэратыўных Штатаў Малаі і нефедэратыўных штатаў (дзяржаў), якія знаходзіліся пад пратэктаратам Вялікабрытаніі. У афіцыйных дакументах назва не выкарыстоўвалася, бо тэрыторыі, якія яе складалі, не ўтваралі аднаго цэлага.

Перад Другой сусветнай вайной Брытанская Малая падраздзялялася на наступныя адміністрацыйныя адзінкі:

• Стрэйтс-Сетлментс — англійскую калонію, якая ўключала астравы Сінгапур і Пінанг, правінцыю Уэлслі і Малаку;
• Малайскую федэрацыю (Федэратыўныя Штаты Малаі), у якую ўваходзілі дзяржавы Перак, Селангор, Негры-Сембілан і Паханг; кантроль над гэтымі дзяржавамі ажыццяўлялі англійскія рэзідэнты, што знаходзіліся пры дварах кіраўнікоў дзяржаў;
• чатыры паўночныя малайскія дзяржавы, якія не ўвайшлі ў федэрацыю — Кедах, Перліс, Келантан і Трэнгану — і Джахор, які знаходзіўся на поўдні; у гэтых дзяржавах брытанскую карону прадстаўлялі саветнікі, якія фактычна мелі такую самую ўладу, як і рэзідэнты.

Пасля Другой сусветнай вайны, у 1946 годзе тэрыторыі, якія складалі «Брытанскую Малаю», аб’ядналіся ў Малайскі Саюз.

• Гісторыя Малайзіі