Баня-Лукская епархія (сербск.: Епархија бањалучка) — епархія Сербскай праваслаўнай царквы на тэрыторыі паўночна-заходняй часткі Босніі.
Гісторыя
У 1900 годзе ў складзе Канстанцінопальскай праваслаўнай царквы была заснавана Баня-Лука-Біхачская епархія шляхам вылучэння з Дабра-Баснійскай мітраполіі. На тэрыторыі епархіі дзейнічалі звыш 200 цэркваў і капліц.
У 1925 годзе Баня-Лука-Біхачская епархія была падзелена на Баня-Лукскую епархію і Біхачскую епархію.
Напярэдадні Другой сусветнай вайны ў епархіі было 167 храмаў, 103 царкоўныя абшчыны, 102 прыходы і 2 дзейныя манастыры (Гаміёніца і Маштаніца). Праваслаўная паства налічвала 424075 чалавек.
Пасля акупацыі Югаславіі нямецкімі войскамі ў 1940 годзе епархія аказалася на тэрыторыі ўтворанай 12 красавіка 1941 года незалежнай дзяржавы Харватыя, у якім Сербская царква падпадала пад жорсткія пераследы. За час другой сусветнай вайны ў епархіі разбураны 64 праваслаўныя храмы і 1 манастыр, 34 прыходскія дамы, знішчаны 94 царкоўныя архівы, сур'ёзна пашкоджаны 21 храм і 3 манастыры. Паводле дадзеных Архірэйскага Сінода Сербскай Праваслаўнай Царквы на 1945 год, у епархіі забіты больш 100 тысяч праваслаўных сербаў, загінулі 14 святароў.
У 1948 годзе рашэннем Святога Архірэйскага Сабора епархіі перадалі некалькі раёнаў, што перш уваходзілі ў Горнакарлавацкую епархію.
У выніку ваенных дзеянняў 1991-1995 гадоў у епархіі знішчаны 2 праваслаўныя храмы, 3 пашкоджаны, спалены 2 прыходскія дамы.
Духоўным цэнтрам епархіі з'яўляюцца манастыры Гаміёніца, Маштаніца і Ліпле.