Аляксандр Калам
Дата нараджэння	28 мая 1810(1810-05-28)[1][2][…]
Месца нараджэння	Вевэ, Швейцарыя
Дата смерці	19 сакавіка 1864(1864-03-19)[3] (53 гады)
Месца смерці	Ментона, акруга Ніца[d], дэпартамент Прыморскія Альпы, Францыя
Месца пахавання	Могілкі Каралёў[d][4]
Грамадзянства	Швейцарыя[5]
Дзеці	Жан-Баптыст Артур Калам[d]
Род дзейнасці	мастак, мастак-гравёр
Жанр	пейзаж
Вучоба	François Diday[d]
Уплыў на	Жан-Баптыст Артур Калам[d], Міхаіл Спірыдонавіч Эрасі[d], Эжэн Кастэльно[d] і Adolphe Potter[d][6]
Член у	Нідэрландская каралеўская акадэмія навук
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Аляксандр Калам (фр.: Alexandre Calame; 28 мая 1810, Вевэ — 19 сакавіка 1864, Ментона) — швейцарскі мастак. Эпічныя, пераважна альпійскія пейзажы мелі вялікую папулярнасць у XIX стагоддзі і аказалі значны ўплыў на далейшае развіццё пейзажнага жанру.

Нарадзіўся ў сям’і разьбяра па мармуры. З 15 гадоў працаваў у банку. Маляваць пачаў яшчэ ў юнацтве, пераважна пейзажы Швейцарыі. У 1829 годзе, пры фінансавай падтрымцы свайго працадаўцы, банкіра Дыядаці, бярэ ўрокі ў мастака Франсуа Дзідэ. Праз некалькі месяцаў навучання Калам вырашаецца прысвяціць сваё жыццё мастацкай творчасці.

Пачынаючы з 1835 года жывапісец выстаўляе свае лясныя і горныя пейзажы ў Берліне і ў Парыжы, дзе яны знайшлі вялікую колькасць прыхільнікаў (асабліва ў Германіі). У 1842 годзе экспануе ў Парыжы пяць сваіх палотнаў («Манблан», «Юнгфрау», «Брыенцкае возера», «Монтэ Роза» і «Монт Сервен»). У 1844 годзе мастак здзяйсняе вандраванне па Італіі, наведвае Рым і Неапаль, дзе робіць шматлікія замалёўкі і піша некалькі карцін. Нягледзячы на тое, што Калам быў вельмі паспяховы ў перадачы паўднёвай прыроды, галоўнай яго тэмай заставаўся горны ландшафт Швейцарыі.

Адметнай асаблівасцю творчасці жывапісца з’яўлялася вельмі частае адлюстраванне ў чатырох пейзажах чаргаванне чатырох пор года або сутак. Вялікай папулярнасцю карысталіся таксама зробленыя А. Каламам літаграфіі, гравюры і мастацкія мініяцюры, прысвечаныя швейцарскай прыродзе.

• Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 7: Застаўка — Кантата / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 1998. — Т. 7. — 604 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0130-3 (т. 7).