Аляксандр Брукнер
польск.: Aleksander Brückner[1]
Дата нараджэння	29 студзеня 1856(1856-01-29)[2][3][…]
Месца нараджэння	Цярнопаль, акруга Тарнопаль[d], Цярнопальская акруга[d], Каралеўства Галіцыі і Ладамерыі, Аўстрыйская імперыя[5]
Дата смерці	24 мая 1939(1939-05-24)[4][2][…] (83 гады)
Месца смерці	Берлін, Трэці рэйх[6]
Месца пахавання	Берлін
Грамадзянства	Аўстра-Венгрыя  Германская імперыя  Польская Рэспубліка
Бацька	Alexander Brückner[d][1]
Род дзейнасці	лексікограф, мовазнавец, гісторык літаратуры, прафесар, славіст, выкладчык універсітэта
Навуковая сфера	філалогія і славістыка[7]
Месца працы	Універсітэт Фрыдрыха-Вільгельма[d] Львоўскі нацыянальны ўніверсітэт імя Івана Франко
Альма-матар	Венскі ўніверсітэт філасофскі факультэт Львоўскага ўніверсітэта[d] Універсітэт Фрыдрыха-Вільгельма[d]
Член у	Акадэмія навук СССР Пецярбургская акадэмія навук Акадэмія ведаў[d] Польскае навуковае таварыства ў Львове[d] Расійская акадэмія навук Сербская акадэмія навук і мастацтваў Польскае народазнаўчае таварыства[d]
Узнагароды	Узнагарода горада Лодзь[d]
Подпіс
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Аляксандр Бру́кнер^[8] (польск.: Aleksander Brückner, 29 студзеня 1856, Бэрэжаны — 24 мая 1939, Берлін) — польскі гісторык літаратуры і мовазнаўца, Замежны член-карэспандэнт Імператарскай Санкт-Пецярбургскай акадэміі навук (1889), член Польскай (1888) і Сербскай  (укр.) (бел. акадэмій навук, Каралеўскага навуковага таварыства Чэхіі  (польск.) (бел..

У 1875 годзе скончыў Львоўскі ўніверсітэт, дзе спецыялізаваўся па класічных мовах, займаўся індаеўрапейскім і славянскім мовазнаўствам. У 1877 годзе абараніў доктарскую дысертацыю на тэму «Літоўска-славянскія пошукі. Славянская лексіка ў літоўскай мове». З 1876 па 1878 год вывучаў славістыку ў Лейпцыгскім і Берлінскім універсітэтах. З 1878 па 1881 год прыват-дацэнт у Львоўскім універсітэце, выкладаў граматыку славянскіх моў. З 1881 года — прафесар славянскіх моў і літаратур Берлінскага ўніверсітэта. Даследаваў этымалогію і тапаніміку, літуаністыку  (польск.) (бел., этнаграфію, гісторыю рускай літаратуры і фальклору.

У 1904 годзе звярнуўся з прапановай вылучыць Элізу Ажэшка на Нобелеўскую прэмію па літаратуры.

• Каханоўскі Г. А., Мальдзіс А. I. Бру́кнер Аляксандр // Этнаграфія Беларусі: Энцыклапедыя / Рэдкалегія: І. П. Шамякін (гал. рэд.) і інш. . — Мн.: БелСЭ, 1989. — С. 88—89. — 575 с. — 20 000 экз. — ISBN 5-85700-014-9.
• Дзендзелівський Й. О. Брюкнер Александр // Енциклопедія сучасної України : у 30 т. / ред. кол. І. М. Дзюба [та ін.]. — К.: НАН України, НТШ, Координаційне бюро енциклопедії сучасної України НАН України, 2004. — Т. 3 : Біо — Бя.. — С. 497.
• Дзендзелівський Й. О. Брюкнер Александр // Українська мова  (укр.) (бел. : енциклопедія. — К. : Українська енциклопедія, 2000. — ISBN 966-7492-07-9.
• Ісаєвич Я. Д. Брюкнер Александер // 384 // Енциклопедія історії України^[ru] : у 10 т. / редкол.: В. А. Смолій^[ru] (голова) та ін. ; Інститут історії України НАН України. — К.: «Наукова думка^[ru]», 2003. — Т. 1 : А — В.— С. 384. — ISBN 966-00-0734-5. (укр.)
• Ткачов С., Ханас В. Брюкнер Александер // Тернопільський енциклопедичний словник : у 4 т. / редкол.: Г. Яворський та ін. — Тернопіль : Видавничо-поліграфічний комбінат «Збруч», 2004. — Т. 1 : А — Й. — С. 189. — ISBN 966-528-197-6.
• Шевченківський словник : у 2 т. / Інститут літератури ім. Т. Г. Шевченка Академії Наук УРСР. — Київ : Головна редакція УРЕ, 1978.