Аблога Родаса (1522)

У паняцця ёсць і іншыя значэнні, гл. Аблога Родаса.
Аблога Родаса
Фрагмент Родаскай крэпасці.
Фрагмент Родаскай крэпасці.
Дата 26 чэрвеня — 20 снежня 1522
Месца востраў Родас
Вынік Капітуляцыя крэпасці
Праціўнікі
Асманская імперыя Ордэн гаспітальераў
Камандуючыя
Сулейман Цудоўны
Мустафа-паша
Ахмед-паша 		Філіп дэ л’Іль-Адам
Сілы бакоў
каля 100 тысяч чалавек 6-7 тысяч чалавек (600 рыцараў і збраяносцаў, 500 наёмных салдатаў, 5000 апалчэнцаў)
Страты
30-40 тысяч чалавек 400-450 рыцараў і збраяносцаў, 2000 апалчэнцаў і наймітаў
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

Аблога Родаса (1522), аблога крэпасці на в. Родас, якая належала Ордэна гаспітальераў, войскамі Атаманскай Турцыі (26 чэрвеня — снежань 1522).

Перад падзеямі

У 1-й чвэрці 16 ст. Турцыя дасягнула піку сваёй магутнасці пры ўладаранні султана Сулеймана. Тымчасам, ордэн гаспітальераў працягваў сур'ёзна перашкаджаць Турцыі у Эгейскім моры і Усходнім Міжземнамор'і. Каля 1521 стала ясным, што новая атака на сядзібу Ордэна — в. Родас, не прымусіць сябе чакаць.

Сілы бакоў

Атаманская Турцыя

Каля 200 тыс. чал., вялікі флот.[заўв 1] Камандаванне — султан Сулейман.

Ордэн гаспітальераў

Каля 2000 абаронцаў, рыцараў і слугаў Ордэну. Камандаванне — гросмайстар Піліп Вілье дэ л'Іль Адам.

Аблога

Турэцкія войскі высадзіліся на Родасе 26.6.1522. Падобна як пры аблозе 1480 году, абложнікі мелі магутную артылерыйскую падтрымку, абаронцы з'яўлялі выдатную інжынерную падрыхтоўку ў абароне. Штурмы і абстрэлы працягваліся каля сямі месяцаў.

Лічыцца, што канцлер Ордэна, Андрэа д'Амарал, які быў у варожых адносінах з гросмайстрам, меў сувязь з туркамі, у лістападзе 1522 ён быў абвінавачаны ў гэтым і пакараны смерцю.[заўв 2]

Перад лістападам 1522 туркі мелі вялізныя страты, але і Ордэн страціў больш за 10 % сваіх лічэбна слабых войскаў. У снежні 1522 султан Сулейман прапанаваў вельмі ганаровыя ўмовы здачы крэпасці. Большасць насельніцтва востраву і некаторыя з рыцараў падтрымлівалі ідэю ганаровай здачы, і, пасля некалькіх асабістых сустрэч з Сулейманам, гросмайстар дэ л'Іль Адам згадзіўся з умовамі султана. Крэпасць і востраў былі здадзены.

Пасля падзей

Рыцары, разам з многімі з насельніцтва Родасу, пакінулі востраў з усёй сваёй зброяй і здабыткам, але мусілі пакінуць на востраве свае гарматы. У цікавым павароце падзей англійскі кароль Генрых VIII зафундаваў рыцарам новыя гарматы. Гэта было яшчэ да нацыяналізацыі маёмасці англійскай царквы.

Гл. таксама

Заўвагі

  1. ↑ Цалкам магчыма, што колькасць турэцкага войска была перабольшана сучаснікамі[1].
  2. ↑ Паводле сучаснікаў, ён так і не прызнаўся ў гэтым.

Крыніцы

  1. ↑ Morse 2003, p. 9.

Літаратура

  • Eric Morse. Crusader knights, Turks and Byzantines. — Toronto, 2003.