Valdescorriel ye un conceyu y llocalidá d'española de la provincia de Zamora, na comunidá autónoma de Castiella y Llión.[3]
Topónimu
El nome de la llocalidá podría venir de les barranqueras qu'escaven les agües nos magres xunto al ríu Cea, ellí, por Barrancogrande, con más de trenta metros de fondura.
Allugamientu
Asítiase na contorna de Tierra de Campos, a unos 73 km de Zamora, la capital provincial, y 20 km de Benavente.
Historia
La presencia humana nel términu foi bien temprana, como lo demuestren los afayos neolíticos de la devesa de Escorriel. Más tarde, los vacceos ocuparon esta zona llevantando los sos poblaos fortificaos n'oteros, como El Castru, na marxe derecha del ríu.[4]
Tres el pasu de los romanos, y la invasión musulmana de la península, n'integrando Alfonsu III el términu de Valdescorriel nel Reinu de Llión a finales del sieglu IX, la fundación de la llocalidá haber lleváu a cabu'l rei Fernandu I de Llión nel añu 1043.[5]
Darréu, antes de 1148, sábese que'l Monasterio de Vega concedió fueru propiu a Valdescorriel, magar el testu del mesmu nun llegó hasta los nuesos díes.[6]
Nel sieglu XIV, de resultes de la fame, peste, guerres ya impuestos crecientes, mengua la población y empiecen a abandonase numberosos llugares. Les sumíes ermites de Santa Marta y la Veracruz, podríen ser alcordances d'antiguos despoblaos. Al pie de Santa Marta hubo otros dos, La Torre y San Esteban.
Yá nel sieglu XIX, la división territorial d'España en 1833 encuadró a Valdescorriel na provincia de Zamora, dientro de la dientro de la Rexón Lleonesa, que, como toles rexones españoles de la dómina, escarecía de competencies alministratives.[7] Tres la constitución de 1978, esti conceyu pasó a formar parte en 1983 de la comunidá autónoma de Castiella y Llión, en cuantes que pertenecíen a la provincia de Zamora.[8]
Monumentos
- Ilesia de San Salvador, na que destaca la so sobeyosa torre, d'estilu mudéxar con forma troncopiramidal. La ilesia caltién un sillar nel ábside onde, xunto a un monograma de Cristu, figura la probable fecha de consagración: “Yera de 1131”. Nel so interior destaquen el so artesonado y el retablu mayor (del sieglu XV). La talla de Santa Marta (sieglu XVII) procede, casi con seguridá, de la ermita sumida del mesmu nome.
- Molín de la Villa, allugáu a veres del ríu Cea, foi construyíu nel XVIII y abandonáu a mediaos del sieglu XX, cuando lo llevó'l ríu nuna de les sos aveníes. Foi reconstruyíu pa usos culturales.
Demografía
| Gráfica d'evolución demográfica de Valdescorriel ente 1900 y 2017 |
|
|
| Fonte Institutu Nacional d'Estadística d'España - Ellaboración gráfica por Wikipedia.
|
Fiestes
Santa Marta, el día 29 de xunetu.
Referencies
