Al pueblu aportar pola N-111 (direición escontra Logroño) esviándose unos 29 quilómetros pola SO-820. Una vegada nel pueblu, a que los sos habitantes denominar "valdeavellaneses" o "vacones", puede reparase que l'actividá principal ye'l ganáu y el campu. El paisaxe que se repara alredor ta compuestu por faya, pinu, carbayu, xardón. Tamién uz, biércol, biercolina, té, tomillu, manzanilla. Y si cázase, percibir pola contorna'l corzu, xabalín y venáu. Cerca del términu municipal escurren los ríos Razón y Razoncillo y el Tera, que da nome a Valdeavellano.
Demografía
En 2010 la población xube a 220 habitantes, 116 homes y 104 muyeres.[2]
Gráfica d'evolución demográfica de Valdeavellano de Tera ente 1900 y 2010
La fiesta principal celébrase'l 16 d'agostu.
n'honor a la Virxe y San Roque.Los sos verbenes son famoses en tola provincia de Soria.
El día 14 a les 12 de la madrugada celebra'l pregón de fiestes, que va faer un vecín pernomáu del pueblu y la correspondiente eleición de Mozu, Moza, Paxe y Paya, que s'escueyen ente los mozos del pueblu. Tres el pregón y la eleición de los mozos celebra la tradicional verbena a la qu'allega xente de les llocalidaes cercanes y Soria.
El día 15, n'honor a la Virxe de la Paz celebra la misa y el posterior vermout.Pela tarde hai diversidá d'actividaes ente les que destaquen el campeonatu de Frontesis y xuegos populares como Guiñote y la Tanguilla.Al atapecer celébrase'l baille y pela nueche la Verbena.Al rematar esti tolos mozos de la llocalidá que siguen con ganes de prestase treslladar al tradicional zurracapote onde se parte la bébora col mesmu nome.
El día 16, ye'l más importante porque se celebra n'honor al patrón de la llocalidá San Roque. A les 13:00 hores celebra la misa y al términu d'esta los mozos empiecen a celebrar la tradicional GALLOFA onde se percuerre tola llocalidá pidiendo dineru poles cases acompañaos polos gaiteros p'asina consiguir dineru pa la caldereta que se celebrara al día dempués. Pela tarde hai campeonatu de Mus, bolos y concursu d'amarutes pa los más pequeños, baille na pista y pela nueche la Verbena col concursu d'amarutes, esta vegada pa los adultos. Al términu d'esta'l zurracapote continua abiertu.
El día 17, anque ye'l postreru nun ye menos importante una y bones se celebra n'honor a San Roquito. A les 12:00 celébrase la tradicional misa na ermita de les espiníes. A la de comer tolos vecinos del pueblu axuntar por separáu. Per un sitiu les CASAES les postreres en xunise a esta tradición comen l'un prau, lo más destacao son los piescos con vinu.
Nun prau asítiense los CASAOS que la so asadurilla ye de lo más destacáu.
D'últimes nel famosu `PRAO´ axúntense los mozos pa comese la caldereta realizada pol alguacil del pueblu, los mozos beben canten y baillen al son de la música d'una charanga. Tolos mozos lleven la tradicional camiseta de fiestes la cual siempres termina papada de vinu. En comiéndose la caldereta los mozos realicen la tradicional baxada del prao formando dos files nes que se realicen les tradicionales vueltes redolada a les fontes del pueblu p'acabar na plaza del pueblu. Tres l'entamanáu día hai baille y Verbena.
Patrimoniu
En Valdeavellano de Tera puede contemplase la Ilesia parroquial católica de Nuesa Señora de la Paz, con elementos del góticu, en que'l so interior venérase la imaxe del mesmu nome, llevada hasta Valdeavellano dende Toledo polos pastores trashumantes.[3]
Tamién puede contemplase la Ilesia de la Soledá allugada xunto al Albergue Xuvenil de la llocalidá. Esti albergue foi donáu por una familia del pueblu qu'emigro a América.
Historia
El Censu de Pecheros de 1528, nel que nun se cuntaben eclesiásticos, fidalgos y nobles, rexistraba la esistencia de 129 pecheros, ye dicir unidaes familiares que pagaben impuestos.[4] Según el documentu orixinal, incluyíense los datos del barriu de Castelfrío.
Isabel y Luisa Goig Soler, Soria pueblu a pueblu, Soria, 2007.
Soria per dientro (pallabres nel tiempu) escritu por Delfín Hernández Domínguez párrocu de la llocalidá y Notes sobre Valdeavellano de Tera editáu por Pedro González Blasco.