La Universidá de Parma (n'italianu Università degli Studi di Parma) ye una de les universidaes más antigües d'Italia.
Historia
La Universidá de Parma foi fundada por decretu imperial del añu 962,[1] conferíu pol emperador Otón I a Uberto, l'obispu de Parma (anguaño guardáu nos archivos del obispu). Foi cerrada en 1332 pol papa Juan XXII y a partir d'esi momentu abierto y zarrao de nuevu en delles ocasiones. Empezó ufiertando estudios de l'artes lliberales y nel sieglu XIII incorporó estudios de derechu y medicina. Una refundación producir en 1502 y a partir de 1545 tuvo sol patrociniu de la Casa ducal de Farnese. El Duque Ranuccio I de Farnese dotó a la universidá de prestíu ente los nobles de la dómina, pero ente 1731 y 1748 la universidá entró nun nuevu cayente. So la supervisión del Duque Fernandu I de Borbón, en 1762, fundóse una gran "Universidá del Estáu" con nuevos materiales y nuevos estudios. A partir d'esi momentu esperimentó una rápida crecedera y establecióse en Parma un observatoriu astronómicu, un xardín botánicu y dellos llaboratorios d'anatomía, química y física esperimental. La universidá foi cerrada a los estudiantes estranxeros en 1831 y entró en nuevu cayente. Foi restablecida en 1854 pol rexente de la duquesa María Luisa y en 1859 producióse una renovación de la mesma.[2][3]
Organización
La universidá entamar en 18 departamentos con doce facultaes:[4]
Rectores
Profesores y alumnos notables
Llicenciaos honorarios
Referencies
Enllaces esternos
_-_facciata_2017-04-06.jpg)
