The Legend of Zelda: A Link to the Past, conocíu en Xapón como Zelda no Densetsu: Kamigami no Triforce (ゼルダの伝説 神々のトライフォース,Zeruda no Densetsu: Kamigami no Toraifōel so?, llit. La Lleenda de Zelda: La Trifuerza de les Dioses), tamién conocíu como Zelda 3 y Zelda III, ye un xuegu d'aición y aventures desenvueltu y publicáu por Nintendo pa la consola Super Nintendo Entertainment System y años dempués a la Game Boy Advance siendo llanzáu'l 14 de marzu del 2003, siendo la tercer entrega de la saga de videoxuegos The Legend of Zelda.
Foi llanzáu en Xapón el 21 de payares de 1991, en Norteamérica el 13 d'abril de 1992 y n'Europa en setiembre del 1992. El proyeutu foi lideráu por Shigeru Miyamoto y el so equipu. Ye l'únicu xuegu de la saga Zelda llanzáu pa la SNES. Ta aclamáu por crítica y públicu (especialmente polos de la so xeneración) como unu de los meyores xuegos de Nintendo y unu de los meyores de tolos tiempos, amás de ser reconocíu como una de les meyores entregues de la serie.[1][2]
El xuegu inclúi munches de les carauterístiques qu'a día de güei siguen vixentes na socesives remortines d'esta franquicia, como los cuartones multinivel, redolaes dinámiques (mundos de lluz y escuridá), y artículos como la Espada Maestra y el Gabitu Lanzable.
Argumentu
Personaxes
Link: L'héroe de la hestoria. Ye un preadolescente, que vive en llau sur del castiellu de Hyrule col so tíu. A lo llargo del xuegu, él va adquiriendo armes, habilidaes y poderes que-y dexen dir avanzando na so aventura. Cuando él llega per primer vegada al Mundu Escuru, la so apariencia tresformar a la d'un coneyu rosado.[3]
Princesa Zelda: La damisela n'apuros. Ye descendiente de los Siete Sabios y princesa heredera al tronu del reinu de Hyrule, y ye quien s'atopa prisionera nel castiellu del reinu, llugar al que Link tien d'allegar pa rescatala.[3]
Agahnim: Ye un bruxu que busca lliberar al malváu príncipe Ganon de la so prisión nel Reinu Sagráu —agora tresformáu nel Mundu Escuru—. Pa llogralo, secuestró a la princesa Zelda, con cuenta de ella revéle-y l'allugamientu del artefautu llexendariu de la Trifuerza.[3]
Sahasrahla: Ye un descendiente de los encargaos de forxar la Espada Maestra, una arma poderosa que ye capaz de repeler el mal. Ayuda a Link mientres la so aventura dándo-y conseyos y pistes sobre qué faer en ciertos puntos del xuegu.[3][4]
Trama
Escenariu
Sistema de xuegu
En cuenta de utilizar la perspeutiva de desplazamientu llateral que presentó Zelda II: The Adventure of Link, A Link to the Past torna a una perspeutiva aérea similar al del xuegu orixinal. Magar el xuegu utiliza una mecánica y conceutos propios del primer Zelda, tamién incluyó nuevos elementos ya innovaciones pa la serie polo xeneral. Por casu, les fleches agora resulten n'oxetos separaos, al igual que les bombes nel orixinal, en cuenta de gastar una rupia por caúna que se disparaba. Sicasí, A Link to the Past tamién toma emprestaos conceutos propios de The Adventure of Link, tales como'l mididor de maxa, que s'escosa cuando s'utiliza dalgún oxetu, como por casu la llinterna.[3] El control de Link vuélvese más versátil que nos xuegos anteriores, pos agora puede caminar nuna exa diagonal y puede correr rápido cola ayuda de les botes de Pegasu».[3] Los ataques que Link puede realizar cola so espada ameyoráronse, yá que puede blandir la so espada de manera llateral y bazcuyala horizontalmente, en cuenta de namái executar ataques direutos escontra alantre; esto fai-y tener un rangu d'ataque más ampliu, amás de que facilita la mecánica de combate y volver más senciella.[5] Link tiende a blandir la so espada por defectu nos demás títulos posteriores de Zelda, anque tamién puede efeutuar estocaes fronteres nos xuegos nos qu'apaez renderizado con Gráficos 3D por ordenador gráficos en 3D.[6][7]
Dellos oxetos y téuniques que s'usaron en posteriores entregues introducir en A Link to the Past, tales como'l gabitu, la Espada Maestra —una espada que ye nun puntu focal de la mayoría de xuegos de la serie—, l'ataque xiratoriu, la flauta —anque'l so iconu en realidá asemeye'l d'una ocarina— y les botes de Pegasu», ente otres.[3] Los contenedores de corazón», qu'aumenten la salú máxima del xugador y tán presentes nos dos xuegos anteriores, agora preséntense como «pieces de corazón»; esto ye, un contenedor agora ta estremáu y ye necesariu axuntar cuatro d'estes pieces pa llograr un nuevu contenedor de corazón.[7] La mayor parte d'ellos tán ocultos, lo qu'amiesta una mayor xugabilidá al títulu.[5] Toes los cuartones son de «multi-nivel»; n'otres pallabres, los cuartones y niveles tán diseñaos de manera que Link tenga d'esplorar ente pisos y cuartos interconectaos, nos que dacuando tenga que dexase cayer ente furacos p'asina aterrizar en pisos inferiores que de dalguna otra forma, seríen imposibles d'aportar.[6]
A Link to the Past presenta la primer apaición de lo que darréu se convertiría nuna de los elementos más recurrentes en Zelda: la esistencia de dos mundos paralelos ente los que'l xugador tien de viaxar pa completar xuegu. El primeru ye'l Mundu de la Lluz», este ye'l Hyrule ordinariu onde Link creció col so tíu. El segundu, ye lo que dalguna vegada foi'l Reinu Sagráu, pero convertir nel Mundu Escuru» cuando Ganon llogró consiguir la Trifuerza.[3] Este ye una versión corrupta de Hyrule, l'agua ye de color verdosu escuru y de tonu desagradable, la campera paez tar muertu, los cranios reemplacen a les piedres y los xarrones, y los árboles paecen tener una cara malvada.[6] Les persones convertir n'otres criatures en dichu mundu; por casu, Link convertir nun coneyu rosado cada vez qu'entra a él, pero puede prevenise esti tresformamientu teniendo nel so poder la Perlla de la Lluna».[7] Cada llugar nel Mundu de la Lluz correspuende a unu asemeyáu nel Mundu Escuru, xeneralmente con carauterístiques físiques similares, pero de carauterístiques opuestes —por casu, un desiertu allugáu nel oeste del Mundu de la Lluz correspuende a un banzáu nel Mundu Escuru y nel mesmu llugar, o un pueblu sele nel Mundu de la Lluz correspuende a una ciudá de lladrones en ruines nel Mundu Escuru—.[5]
Link puede viaxar dende'l Mundu Escuru al Mundu de la Lluz en casi cualquier llugar del supramundo (del inglés: overworld), por aciu l'usu d'un oxetu llamáu «Espeyu Máxicu».[3] Tamién puede tornar al Mundu Escuru dende'l mesmu llugar nel que remaneció nel Mundu de la Lluz al traviés d'un portal que dura ciertu tiempu, allugándose nel llugar exactu onde torna al Mundu de la Lluz.[5] Sicasí, si'l portal sume Link tien d'utilizar otros portales que tán ocultos a lo llargo y anchu del Mundu de la Lluz, p'asina tornar al Mundu Escuru.[7] Esta dinámica dexa una gran variedá de acertijos ente los Mundos de la Lluz y l'Escuridá, pos d'esta manera'l xugador tien d'analizar qué árees son accesibles dende unu de los mundos y tresportase al otru, col fin d'aportar a llugares que nun se pueden llegar d'otra manera.[6][8]
Mientres 1988, Nintendo nun principiu pensó que The Legend of Zelda: A Link to the Past sería un nuevu xuegu pa la Nintendo Entertainment System, pero un añu dempués abandonóse la idea, y suxirióse que'l xuegu saldría pa la so socesora: la Super Famicom —conocida asina en Xapón— o Super Nintendo Entertainment System —pal restu del mundu—.[9] L'ésitu que xeneraron los dos anteriores entregues de Zelda, dexó que Nintendo invirtiera una cantidá mayor de dineru pa la so producción, a lo que se-y sumó una mayor cantidá de recursos y de un periodu más llargu pal so desenvolvimientu.[10] Nesa dómina, la mayoría de xuegos pa SNES teníen 4 Mbit (512 KB) de capacidá. Esti xuegu rompió l'enclín qu'abondaba na industria y nel so llugar Nintendo usó un cartuchu de 8 Mbit (1 MB), dexando al equipu de desenvolvimientu crear un estensu mundu por que Link pudiera esplorar.[1] El xuegu tamién anovó un métodu simple de compresión de gráficos pa la SNES, llindando la fondura del color de dellos bloques a 8 colores en llugar de los 16 propios de la consola, daqué paecíu a lo que fixeron pa Super Mario World. Los bloques se descomprimían mientres el tiempu d'execución acarretando a cencielles un bit a cada índiz de color del píxel. Col fin de salvar espaciu na memoria, utilizóse una téunica de superposición, colo que s'evitaba xenerar una duplicación innecesaria nel archivu del xuegu. Pa ello'l Mundu Lluminosu y el Mundu Escuru resultaben casi idénticos ente sigo al respective de la so organización y diseñu, yá que lo único que variaba ente dambos yeren los sos colores; poro, el Mundu Escuru esiste na ROM del cartuchu como una «sobreexposición de tonu» del Mundu Lluminosu.
Kensuke Tanabe, quien nesi entós apenes ingresaba a Nintendo, foi l'encargáu de redactar el guión pal xuegu,[11] ente que Yoshiaki Koizumi encargar d'escribir la fonderada y contestu del argumentu que s'atopa esplicáu nel manual d'instrucciones.[12] La versión traducida al inglés difirió en bastantes aspeutos con rellación al títulu orixinal xaponés. La diferencia más evidente ente dambos, foi la retirada d'iconografía relixosa, col fin de siguir les lineamientos de Nintendo d'América, una y bones estes prohiben que los xuegos amuesen esti tipu d'elementos. De resultes, camudar del subtítulu del xuegu, pos de llamase Kamigami no Triforce (神々のトライフォース,llit. «La trifuerza de los dioses»?) pasó a ser A Link to the Past. El Santuariu», llugar onde Zelda despintar mientres el primer actu del xuegu, tien una reminiscencia a una capiyacatólica, pos nel so interior hai files de bancos, vitrales, un presbiteriu eleváu y un altar, pero que nun contién símbolos relixosos evidentes; amás, el diálogu de los personaxes encurtiar col fin de remover cualquier tipu de referencia relixosa. Pal diseñu del tipu de lletra que s'usó pa escribir l'hyliano, un idioma ilegible, utilizar nun entamu la imaxe d'una utre y el símbolu exipciu del ankh. Dambos diseños tienen como base los xeroglíficos exipcios, que tienen connotaciones relixoses; sicasí, na versión americana, estos modificáronse. Mientres el procesu de llocalización camudáronse detalles de la trama orixinal, cuantimás los narraos nel manual d'instrucciones. Por casu, el rol de Agahnim pasó de ser un sacerdote a un bruxu, lo que camudó tamién el so pasáu, que implicaba qu'él foi unviáu polos dioses, pero alteriar col fin d'esaniciar cualquier orixe divín.[13]
21 payares 1991[14], 13 abril 1992, 24 setiembre 1992[14], 2 avientu 2006[15], 22 xineru 2007[15], 23 marzu 2007[15], 10 xunu 2008[15], 30 xineru 2014[15], 4 marzu 2016[15], 14 abril 2016[15], 5 setiembre 2019[15] y 1992
Koji Kondo foi l'encargáu de componer la banda sonora del xuegu.[2] La famosa tema orixinal de Legend of Zelda o la «Overtura de Hyrule», apaeció en A Link to the Past gracies a l'ayuda de la teunoloxía SPC700 cola que cuntaba la SNES.[2] Dichu tema escúchase cuando'l xugador ta nel Mundu Lluminosu según nos creitos finales. A Link to the Past implementó munchos de los elementos musicales qu'apaeceríen nos posteriores xuegos de Zelda.[16] Magar el primer xuegu de la serie anició la tema central de la serie, la «Overtura de Hyrule», otres melodíes clásiques de Zelda provienen xustamente d'esti títulu, ente les que destaquen «Zelda's Lullaby» —tema de la Princesa Zelda—, «Ganondorf's Theme», «Hyrule Castle» —tema de la Familia Real—, «Kakariko Village» y la tema de «Pantalla de seleición/Fairy Cave».[16]
La banda sonora de A Link to the Past, titulada The Legend of Zelda: Sound and Drama[17] solamente publicóse de forma esclusiva en Xapón, cuntando con dos discos. El primer discu, de 44 minutos de duración, inclúi los 28 temes orixinales del xuegu con versiones especiales de dalgunos d'ellos, como bonus tracks o cantares especiales. El segundu discu, de 54 minutos de duración, inclúi les temes orixinales pal xuegu lo mesmo que de la primer entrega de la saga, The Legend of Zelda de la NES.[17][18]
Nᵘ
Títulu
Duración
1.
«Overworld»
2:53
2.
«Theme of the Guessing-Game House»
3:26
3.
«Sanctuary Dungeon»
3:23
4.
«Hyrule Castle»
3:03
5.
«Forest Theme»
3:43
6.
«Dark Overworld»
2:51
7.
«The Goddess Appears»
4:15
8.
«Kakariko Village»
3:24
9.
«Sound Drama Two People: Introductory Chapter»
17:11
Duración total:
44:00
Nᵘ
Títulu
Duración
1.
«Title»
2:00
2.
«Overworld»
1:45
3.
«Underworld»
1:04
4.
«Death Mountain»
1:38
5.
«Get Treasure Fanfare»
0:05
6.
«Get Triforce Fanfare»
0:11
7.
«Finally, Ganon Appears and is Defeated Fanfare»
0:06
8.
«Zelda is Rescued Fanfare»
0:09
9.
«Game Over»
0:38
10.
«Ending»
2:28
11.
«Title»
0:19
12.
«Opening Demo»
2:02
13.
«Time of the Falling Rain»
1:10
14.
«Overworld»
1:07
15.
«Kakariko Village»
2:12
16.
«Forest»
0:56
17.
«Master Sword Demo»
0:15
18.
«Turned Into a Rabbit!»
0:57
19.
«The Soldiers of Kakariko Village»
0:43
20.
«Guessing-Game House»
0:52
21.
«Select Screen»
0:54
22.
«Dark World»
2:23
23.
«Dark Mountain Forest»
1:52
24.
«Hyrule Castle»
2:55
25.
«Sanctuary Dungeon»
2:02
26.
«Cave»
1:00
27.
«Church»
1:34
28.
«Boss (BGM)»
0:36
29.
«Boss Clear Fanfare»
0:13
30.
«Dark World Dungeon»
1:43
31.
«Fortune-Telling House»
0:43
32.
«Princess Zelda's Rescue»
1:33
33.
«Crystal»
1:05
34.
«The Goddess Appears»
0:55
35.
«Priest»
1:25
36.
«The Priest Transforms into Ganon»
0:07
37.
«Ganon's Message»
0:43
38.
«Battle with Ganon»
1:18
39.
«Triforce Chamber»
1:35
40.
«Ending»
7:46
Duración total:
54:00
Receición
Comercial
A Link to the Past ye unu de los xuegos más vendíos de la SNES, con 4.61 millones d'exemplares en tol mundu,[19] y figuró por enforma tiempu na llista de meyores xuegos de Nintendo Power (algamando la 2ᵘ na última edición de la revista): pa cuando la llista referida a los títulos de la SNES se descontinuó, A Link to the Past terminó siendo'l xuegu 1ᵘ por más de cinco años consecutivos. Rellanzóse'l xuegu n'Estaos Xuníos dientro del catálogu de la Player's Choice, colo que llogró vender siquier un millón de copies en dichu territoriu.[20][19]
Por cuenta de la so gráfiques y el so sistema de xuegu, A Link to the Past recibió crítiques favorables y aponderamientu per parte de la prensa pocu dempués del so llanzamientu, y ye consideráu coles mesmes como unu de los «meyores videoxuegos de tola historia».[21][22] En 2005, el sitiu IGN incluyir nel 11ᵘ posición de la so llista «los 100 meyores xuegos»,[23] ente que los llectores asitiar na 5ᵘ.[24] L'añu siguiente, Entertainment Weekly escoyer como'l «meyor xuegu de tola historia».[25] Miembros del equipu editorial de GameFAQs considerar como'l 4ᵘ meyor xuegu,[26] mientres los llectores de la revista xaponesa Famitsu, mientres una encuesta del añu 2006, axudíquen-y la posición 31ᵘ como meyor xuegu.[27] Na llista de Electronic Gaming Monthly el xuegu figura como'l 3ᵘ,[28] 23ᵘ na de Game Informer,[29] y 3ᵘ xunto con otros 200 títulos na llista de los «200 meyores xuegos» de Nintendo fecha por Nintendo Power.[30] Mientres una encuesta de xunetu de 2007, los llectores de la revista Edge votaron pol xuegu como'l 6ᵘ meyor títulu, onde tamién s'evaluaron 100 xuegos en total,[31] en cuantes que ScrewAttack asitiar como'l 2ᵘ meyor títulu pa SNES, nel so «Top 20» para dicha consola.[32] Pela so parte GamesRadar considera que A Link to the Past ye'l 3ᵘ meyor títulu de la SNES, per debaxo de Chrono Trigger (2ᵘ) y Super Metroid (1ᵘ).[33] De la mesma, Electronic Gaming Monthly premiar como la meyor secuela llanzada en 1992.[34] Tamién ocupó'l 8ᵘ puestu (el 2ᵘ xuegu más altu de Zelda na llista) el top de los «100 meyores xuegos de Nintendo de tolos tiempos fecha pola Official Nintendo Magazine.[35] En 2009, Game Informer punxo a A Link to the Past como'l 12ᵘ meyor xuegu nel so «Top de los 200 meyores xuegos de la hestoria», mentando que «entá anguaño retién la so explosividad»,[36] qu'a diferencia del 2001, atopábase 11 posiciones embaxo.[37]Sandy Petersen reseñó'l xuegu pa la revista Dragon, na columna «Eye of the Monitor» column. Petersen puntuó al títulu con 5 estrelles de 5.[38]
La versión de Game Boy Advance de A Link to the Past & Four Swords llogró crítiques favorables[39] y llogró vender pocu más de 1.81 millones d'unidaes.[19] IGN emponderó la fidelidá cola que'l xuegu se remasterizó en comparanza col orixinal, anque criticó que l'audiu nun s'oyía bien, nin tampoco encaxaba pa la versión portátil, pos comentó que los continuos efeutos de soníu resultaben forzaos y apesadumbrados. El xuegu entá caltién el puestu 1ᵘ de la llista de Metacritic sobre los meyores títulos pa Game Boy Advance, llugar que sofita con una puntuación de 95 sobre 100.[40] Mientres 2007, IGN consideró A Link to the Past & Four Swords como'l 3ᵘ meyor títulu pa la Game Boy Advance de tolos tiempos.[41][42] Star Dingo de GamePro calificar como una obra maestra», al igual que «un elementu importante dientro del gran renacencia de los [videoxuegos] de la segunda dimensión». Tamién emponderó'l supramundo por cuenta de los secretos qu'alluga pa los xugadores, según los sos «peculiares personaxes bonales», añadiendo de que xugalo rique de paciencia y hores de muncha esploración; coles mesmes, tamién mentó que les sos gráfiques taben bien diseñaes pa dicha consola.[43] Ante ello, comentó que los gráficos víense como «sprites pulcros», pos consideró que Hyrule vese «coloríu, como un llugar feliz», calificándolo con sarcasmu de «infantil», a lo que remarcó que'l so estilu visual caricaturescu sentíase «anormal» pa un xuegu de Zelda.[43] Pa rematar el so reseña, comentó que los efeutos sonoros resultaben «imborrables», anque señaló que resultaben un pocu «desactualizados».[43] Pela so parte, UGO Networks comparó a Four Swords con The Legend of Zelda: Oracle of Ages y Oracle of Seasons, lo que-y paeció un «ardid bastante astutu». Con ello, comentó qu'una de les aportaciones más bultables que brindó Four Swords pa la industria foi la so secuela direuta, The Legend of Zelda: The Minish Cap.[44]CNET galardonó tanto'l llanzamientu orixinal de A Link to the Past según el sistema multixugador de Four Swords, denominando al primeru como «una grandiosa adautación portátil pa unu de los xuegos más grandes enxamás llanzaos pal sistema de 16 bits de Nintendo», en cuantes que al segundu refirióse como «una emocionante esperiencia multixugador que puede volver xugase munches vegaes más».[45]
Legáu ya impautu
En 1992, la revista Nintendo Power presentó un concursu nel que'l ganador apaecería nel siguiente títulu de The Legend of Zelda.[46] En A Link to the Past ye posible atopar un cuartu secretu que contién rupies y una nota escrita con muestres d'agradecimientu, escritu por un tal Chris Houlihan, quien foi'l ganador del mentáu concursu. El cuartu namái puede atopase por cinco métodos distintos, y programóse como una midida de seguridad ante'l colapsu repentín del software mesmu del xuegu; mientres una partida, el programa del xuegu unviaría a los xugadores a esti cuartu ocultu cuando esti nun pudiera determinar por sigo mesmu a ónde se dirixía Link cuando esti pasaba d'una zona a otra.[47] Nel mensaxe lléese: «Llámome Chris Houlihan. Este ye'l mio cuartu secretu. Mantengámoslo asina ente nós, ¿quies?».[48] Naquél tiempu, nun había una conocencia bien espublizada en cuanto al cuartu, sinón hasta una década dempués del llanzamientu del xuegu, según la medría de la popularidá de los emuladores pa SNES y la puxanza del internet.[49] La capacidá p'aportar al cuartu remover en The Legend of Zelda: A Link to the Past & Four Swords, anque entá podía atopase nel códigu de programación del cartuchu.[46] La versión de la Consola Virtual pa les consoles Wii y Wii U , sí dexa l'ingresu a esti llugar secretu.[49]
Adautaciones n'otros medios
Historietes
Una adautación manga de A Link to the Past, ilustrada por Shotaro Ishinomori, publicar na revista Nintendo Power mientres tol añu de 1992, compilándose en 12 volúmenes en total. La manga rellanzar nun formatu independiente al añu siguiente. La trama d'esta obra ta vagamente basada nel argumentu orixinal del xuegu, presentando diferencies en cuanto no que fai a la hestoria según la adición de personaxes nuevos.[50] Otros dos mangues salieron a la venta en Xapón: unu escritu ya ilustráu por Ataru Cagiva ente 1995 y 1996, serializada per parte de la compañía y editorial Enix al traviés de la so revista mensual Monthly GFantasy y dempués compilada en 3 volúmenes;[51] el segundu ye una manga de solo un tomu fechu pol dúu Akira Himekawa, y salió a la venta mientres 2005, allegando cola mesma fecha de llanzamientu de la versión pa Game Boy Advance del xuegu.[52] Nesta ocasión, dambes mangues son fieles a la hestoria del xuegu, anque darréu incluyeron a un nuevu personaxe llamáu Ghanti.[51][52]
↑Kohler, Chris (4 d'avientu de 2007). «Interview: Super Mario Galaxy Direutor On Sneaking Stories Past Miyamoto» (inglés). Wired: GameLife. Condé Nast Dixital. Consultáu'l 28 d'avientu de 2015. «Yoshiaki Koizumi: La mio primer xera foi dibuxar l'arte conceptual del xuegu, xunto cola so distribución, y dempués escribir el manual d'instrucciones pa The Legend of Zelda: A Link To The Past. Lo qué foi graciosu nesi tiempu, ye que al paecer naide entendía realmente que significaben cada unu de los elementos que componíen al xuegu. Asina que yo fui'l responsable d'esplicar la hestoria mientres taba trabayando nel manual. Asina, por casu, como'l diseñu de les dioses como'l signu estelar cola que se-yos acomuñar.»
↑«The 100 greatest video games». Entertainment Weekly (1 de xineru de 2006). Archiváu dende l'orixinal, el 26 d'avientu de 2015. Consultáu'l 26 d'avientu de 2015.
