Ye una yerba robusta, con fueyes basales de gran tamañu y daqué engrosaes, col cantu incisu-crenáu y el llimbu ovao y peloso. La inflorescencia ye ancha, bien ramosa, nun presenta pelos glandulosos y ta compuesta por numberosos verticiloss de ramificaciones, con un par d'anches bráctees y flores blanques d'unos 10-15 mm.
Distribución y hábitat
Distribúise per toa Europa hasta'l centru d'Asia, onde s'atopa en yerbazales nitrófilos y terrenes alteriaos.
Usos
Ye una meruxa de los camperes y pacionales. Ye malo d'aceptar pol ganáu, alteria les comunidaes natives de flores, y conviértese nuna molestia física, pol so vezu de convertise nuna abondosa maleza. El gorgoyuPhrydiuchus tau úsase como un axente de control biolóxicu de [[plaga|plagues] nesta planta.
Boya y Valderde estudiaron les partes aérees de Salvia aethiopis. Los estractos d'acetona del raigañu conteníen un secoabietano al que denominaron etiopinona (4,5-secu-5,10-friedo-abieta-4(18),5,6,8,13-pentaeno-l1,12-diona).[3]
Salvia: nome llatín de la "salvia", que procede del llatínsalvus, que significa "salú" o salveo, que significa a "curar", aludiendo a les virtúes melecinales de les plantes d'esti xéneru.
aethiopis: epítetu xeográficu qu'alude a la so llocalización n'África.
