Julius Wilhelm Richard Dedekind (6 d'ochobre de 1831, Braunschweig – 12 de febreru de 1916, Braunschweig) foi un matemáticu alemán qu'exerció una fuerte influyencia nos matemáticos posteriores, especialmente nel campu de la teoría de númberos.
Biografía
Nació en Brunswick (alemán: Braunschweig), el más nuevu de los cuatro fíos de Julius Levin Ulrich Dedekind. Vivió con Julia, la so hermana soltera, hasta que finó en 1914; él mesmu tamién quedó solteru. En 1848 entró nel Colegium Carolinum de la so ciudá natal, y en 1850, con sólides conocencies de matemátiques na Universidá de Gotinga.
Dedekind aprendió matemátiques nos departamentos de matemátiques y física d'aquella universidá, siendo unu de los sos principales profesores Moritz Abraham Stern, y tamién física de la mano de Wilhelm Eduard Weber. La so tesis doctoral, supervisada por Gauss, titulábase Über die Theorie der Eulerschen Integrale (Sobre la teoría de les Integrales eulerianas), y anque nella nun se reflexaba'l talentu qu'amosó nos sos trabayos posteriores, Gauss supo apreciar el don de Dedekind pa les matemátiques. Dedekind recibió'l so doctoráu en 1852, siendo'l postreru alumnu de Gauss, y trabayó de siguío nuna tesis de habilitación, que yera necesaria n'Alemaña pa llograr la "laude docendi" (habilitación d'enseñanza docente n'universidaes alemanes).
Mientres los siguientes años, estudió teoría de númberos y otres materies con Gustav Dirichlet, al que-y xuniría una gran amistá. P'ampliar les sos conocencies, encetó l'estudiu de les funciones abelianas y elíptiques de la mano del xenial Bernhard Riemann. Namái tres estes esperiencies, na so formación, atopó a la fin los sos campos de trabayu principales: la álxebra y la teoría de númberos alxebraicos. Dicir d'él que foi'l primeru n'impartir clases universitaries sobre la teoría de les ecuaciones de Galois. Foi amás el primeru n'entender el significáu fundamental de les nociones de grupu, cuerpu, Ideal nel campu del álxebra, la teoría de númberos y la xeometría alxebraica.
Los sos cortes atayen definitivamente'l problema de la fundamentación del analís al definir el conxuntu de los númberos reales a partir de los racionales. Nel so maxistral artículu de 1872, Dedekind caracterizó los númberos reales como un cuerpu ordenao y completo, y ufiertó un desenvolvimientu de tola cuestión que ye un modelu d'organización y claridá.
El so trabayu sobre los númberos naturales foi tamién fundamental, sentando bases pa la teoría de conxuntos, xunto con Frege y Cantor, y dando una fundamentación bien rigorosa de los llamaos Axomes de Peano (publicaos pol italianu un añu más tarde).
Con ser importantes, eses nun fueron les contribuciones principales de Dedekind a la matemática pura: trabayó tola so vida na teoría de númberos alxebraica, qu'en bona midida creó. Y en el procesu, sentó munchos de los métodos carauterísticos de la álxebra moderna, hasta'l puntu de que Emmy Noether solía repitir que "tou ta yá en Dedekind".
La correspondencia de Dedekind con otros matemáticos resultó especialmente granible y estimulante: primero de too la correspondencia con Cantor, onde asistimos a la nacencia de la teoría de conxuntos transfinitos; pero tamién la correspondencia con H. Weber, qu'ente otres coses condució a un artículu pioneru de la xeometría alxebraica; y la que caltuvo con Frobenius, impulsando'l desenvolvimientu de la teoría de representaciones de grupos.
Referencies
Bibliografía
Enllaces esternos
