La Reserva Natural Integral de Munieḷḷos [muˈnje.ʈʂos] ye un sistema de viesques que medra en tornu a los montes Munieḷḷos, La Vilieḷḷa y Valdebois, allugaos metanes del suroccidente del Principáu d'Asturies, ente los conceyos de Cangas del Narcea, Degaña ya Ibias. Los sos 55,4 km² conviértenla na mayor carbayera d'España y úna de les meyores conservaes d'Europa. Nel monte de Munieḷḷos ñaz el ríu Munieḷḷos, afluente del Narcea.
Presenta un altu grau d'humedanza, pol mor de la so abonda pluviosidá y a les avezaes borrines. N'iviernu, les ñeves y les xelaes son segures de magar avientu a febreru. Los branos, davezu, son seles.
Flora
Si daqué carauteriza a Munieḷḷos ye la so abonda vida vexetal. Magar que la carbayera ocupa la mayor parte de Munieḷḷos (sobre too de la subespecie albar), contramás xubimos d'altor alcontramos viesques de fayes hasta los 1.400 m, au se sustitúi por bedulios.
El monte Munieḷḷos foi propiedá de los condes de Toreno. Con parte de la so madera aperiáronse, hacia'l sieglu XVI, los barcos que tornaron de l'Armada Invencible. El so españamientu entamó nel añu 1766, cuando surtió de madera a los astilleros de l'Armada en Ferrol. Sicasí, remató por destinar la so madera pa con otros afoguines, asina como travieses de ferrocarril, postiaos pa la minería, etc. Les caberes tronces importantes acontecieron nos años 1969 y 1970, magar que la hestoria conservacionista de Muniellos entamara yá hai años al rodiu de 1964, añu nel que foi declaráu Paisaxe Pintorescu. Hacia 1973, el monte foi mercáu pol estáu al tresuel del I.C.O.N.A, y declaráu Cotu Nacional de Caza. Dende esti momentu, col afoguín d'incrementar la bayura faunística natural, afíncase la veda de toa actividá cinexética. En 1982 el monte Munieḷḷos sométese a un réxime de proteición especial y declaráu Reserva Biolóxica Nacional. En 1988, enanchóse la Reserva, hasta entós de 2.695 ha, a la so superficie d'angüaño, cola anexón de los montes de Valdebois (Ibias, 1623 ha) y La Vilieḷḷa, (Cangas del Narcea, 1224 ha).
_10.JPG)
