PROFILPELAJAR.COM

R Leonis
	estrella variable, estrella variable Mira (es) , Máser astrofísico (es) , estrella con movimiento propio alto (es) y near-IR source (en)
Datos d'observación
Ascensión reuta (α)	146,889516587 °
Declinación (δ)	11,428839801036 °
Distancia a la Tierra	71,141 pc
Magnitú aparente (V)	7,53 (banda V)
Constelación	Lleo
Velocidá radial	14,1 km/s
Parallax	14,0566 mas
Carauterístiques físiques
Masa	0,7 M☉
Tipu espectral	M7-9e
Otros nomes
	Ver llista HD 84748 (Catálogu Henry Draper); 2MASS J09473348+1125436 (2MASS (es) ); HIP 48036 (Catálogu Hipparcos); HR 3882 (Bright Star Catalogue); IRAS 09448+1139 (IRAS (es) ); SAO 98769 (Catálogu SAO); BD+12 2096 (Bonner Durchmusterung); GC 13489 (Boss General Catalogue (es) ); GCRV 6288 (General Catalogue of Stellar Radial Velocities (es) ); HIC 48036 (Hipparcos Input Catalogue (en) ); IRC +10215 (Two-Micron Sky Survey (en) ); JP11 1865 (JP11 (en) ); PLX 2317 (General Catalogue of Trigonometric Stellar Parallaxes (es) ); PLX 2317.00 (General Catalogue of Trigonometric Stellar Parallaxes (es) ); PMC 90-93 4642 (Tokyo Photoelectric Meridian Circle Catalog (en) ); PPM 126795 (Catálogo de estrellas PPM (es) ); RAFGL 1380 (The Revised AFGL (RAFGL) catalogue (en) ); TYC 831-521-1 (Tycho Catalogue (en) ); TYC 831-521-2 (Tycho Catalogue (en) ); R Leo (General Catalogue of Variable Stars); DO 2825 (Dearborn Observatory Catalogue (en) ); ASAS J094733+1125.8 (All Sky Automated Survey (en) ); [LFO93] 0944+11 (CO and HCN observations of circumstellar envelopes. A catalogue - mass loss rates and distributions (en) ); WEB 8985 (Vitesses radiales. Catalogue WEB: Wilson Evans Batten. Radial velocities: The Wilson-Evans-Batten catalogue (en) ); Gaia DR2 612958873284128128 (Gaia DR2 (es) ); AAVSO 0942+11 (AAVSO (en) ); AG+11 1144 (AGK3U (en) ); TIC 418173060 (TESS Input Catalog (en) ); Gaia DR3 612958873284344448 (Gaia DR3 (es) );

Coordenaes: 9^h 47^m 33.484^s, 11^° 25^′ 43.823^″

R Leonis (R Lleo / HD 84748 / HR 3882 / HIP 48036)^[7] ye una estrella variable na constelación de Lleo alcontrada 5º al oeste de Regulus (α Leonis) y al nordeste de Subra (ο Leonis). Cuando ta en rellumu máximu ye visible a simple vista, ente que nel mínimu ye necesariu un telescopiu de siquier 7 cm pa poder vela. Afayóse en 1782 por J.A. Koch,^[8] siendo la cuarta variable conocida dempués de Mira (ο Ceti), χ Cygni y R Hydrae.^[9]

Acordies coles midíes más recién, R Leonis alcuéntrase a 240 años lluz del Sistema Solar, siendo una de les variables Mira más cercanes. Con un periodu de 312 díes, el so rellumu varia ente magnitú aparente +4,40 y +11,30,^[10] lo que supón un aumentu de la so lluminosidá nun factor de 575 dende'l mínimu. Como toles variables Mira, R Leonis ye una xigante colorada que'l so tipu espectral, en mínimu rellumu, ye M8 III.^[11]

Nesta clase de variables, la superficie estelar nun ta bien definida y la midida direuta del diámetru angular depende de la llonxitú d'onda emplegada según del momentu del ciclu nel que s'atope la estrella. Amás, observaciones efectuaes col Telescopiu espacial Hubble amosaron que la forma de R Leonis nun ye esférica sinón elipsoidal —con forma de güevu—, siendo'l so diámetru aparente 70 × 78 milisegundos d'arcu. Ello pue ser la resultancia de pulsaciones non radiales —la estrella nun s'espande igual en toes direiciones— o puede ser una ilusión óptica causada por manches escures na so superficie.^[12] Por tou ello, la midida del so radiu —por interferometría y tapecimientu llunar— da llugar a valores que van dende 1 UA a 2 UA.^[9] Les variables de llargu periodu son estrelles bien evolucionaes que s'espandieron como xigantes per segunda vegada y que'l so interior ta formáu por oxíxenu y carbonu inertes. Nun determináu momentu desestabilícense, empezando a púlsar —espandiéndose y contraer—, lo qu'anicia la variabilidá. La gran variación nel espectru visible ye frutu de les fluctuaciones de temperatura producíes pola pulsación, pero la variación na so lluminosidá total —y nel infrarroxu— ye muncho menos acusada.^[9]

Nel momentu de la so nacencia, envalórase que R Leonis tenía una masa de 1,5 mases solares. Güei, al igual qu'otres estrelles asemeyaes, R Leonis pierde masa estelar a un ritmu bien fuerte; el material circundante emite potentes máseres de monóxidu de siliciu (SiO) y hidroxilo (OH), onde les molécules emiten microondes asemeyaes a les d'un láser. L'agua tamién ta presente. Les fluctuaciones del máser de SiO impliquen un campu magnéticu y la posible presencia d'un planeta.^[9]