Paul Löbe

Paul Löbe
miembru del Bundestag alemán

7 setiembre 1949 - 7 setiembre 1953
Eleiciones: eleiciones federales d'Alemaña de 1949
parlamentario de la República de Weimar (es) Traducir

1920 - 1933
Vida
Nacimientu Legnica[1], 14 d'avientu de 1875[2]
Nacionalidá Bandera d'Alemaña Alemaña
Llingua materna alemán
Muerte Bonn[3], 3 d'agostu de 1967[2] (91 años)
Sepultura cementerio forestal de Zehlendorf (es) Traducir
Familia
Padre Heinrich Löbe
Madre Pauline Löbe
Casáu con Clara Löbe
Fíos/es Werner Löbe
Estudios
Llingües falaes alemán
Oficiu políticu, militante de la resistencia
Llugares de trabayu Bonn y Berlín
Premios
Creencies
Relixón Freireligiöse Bewegung (en) Traducir
Partíu políticu Partíu Socialdemócrata d'Alemaña (dende 1895)
Cambiar los datos en Wikidata

Paul Gustav Emil Löbe (14 d'avientu de 1875, Legnica – 3 d'agostu de 1967, Bonn) foi un políticu alemán miembru del Partíu Socialdemócrata d'Alemaña (SPD) y presidente del Reichstag mientres la República de Weimar. Tres la Segunda Guerra Mundial ocupó diversos puestos honoríficos como presidente del Movimientu Européu Alemaña.

Biografía

Löbe nació en Liegnitz (l'actual Legnica), no qu'entós yera la provincia prusiana de Silesia.

Löbe xunir al SPD en 1895 y en 1898 fundó la caña llocal del partíu en Ilmenau. En 1898 entró a trabayar pal periódicu Volkswacht de Breslau. A partir de 1899 empezó a xubir na so carrera política. En 1904 foi escoyíu miembru del gobiernu de la ciudá de Breslau, y ente 1915 y 1920 foi miembru del Landtag de la provincia de Silesia. diet from 1915 to 1920. Mientres la Primer Guerra Mundial xunir a la facción izquierdista liderada por Karl Liebknecht que s'oponía a la llinia política del entós presidente del partíu, Friedrich Ebert, la conocida como Burgfriedenspolitik.

Tres el final del Imperiu y la constitución de la República de Weimar, Löbe convertir en vicepresidente de l'Asamblea Nacional de Weimar, y a partir de 1920 convertir en presidente del parllamentu,[4] el Reichstag, posición qu'ocupó mientres más de diez años. Nesa dómina tuvo un papel destacáu al llograr reintegrar nel SPD a numberosos diputaos del Partíu Socialdemócrata Independiente d'Alemaña (USPD), que se dixebrara unos años antes. Tres la muerte del presidente de la República Friedrich Ebert en 1925, refugó allegar como candidatu del SPD a les eleiciones presidenciales d'esi añu contra'l candidatu conservador Paul von Hindenburg, un yá que finalmente foi desempeñáu pol Ministru-Presidente prusianu Otto Braun, que resultaría derrotáu mientres la primer vuelta. Löbe foi miembru del Reichsbanner Schwarz-Rot-Gold y a empiezos de 1933 — dempués de la toma del poder polos nazis— foi mientres un curtiu periodu presidente del SPD, momentu en qu'una parte del partíu colara al exiliu (Sopade), en Praga, y criticaba la política "collaboracionista" de Löbe, qu'inda reconocía a les autoridaes nazis como "llegales".[5] A pesar de la so política moderada, el partíu foi finalmente prohibíu poles autoridaes nazis el 22 de xunu.[6]

Löbe foi encarceláu poles autoridaes nazis el 23 de xunu, anque sería lliberáu a finales d'añu.[7] Dempués del Atentáu del 20 de xunetu de 1944, volvió ser arrestáu por cuenta de les sos conexones con círculos de la resistencia cercanos a Carl Friedrich Goerdeler.[8] Löbe foi entrugáu pola Gestapo y deportáu al Campu de concentración de Gross-Rosen. Los conspiradores designáren-y como futuru presidente del Reichstag, anque esti datu nun foi afayáu polos nazis.

Tres la Segunda Guerra Mundial xugó un importante papel na reconstrucción del SPD. Löbe foi miembru del Parlamentarischer Rat ente 1948 y 1949, y vicepresidente de la facción del SPD. Tres l'establecimientu de l'Alemaña occidental, ente 1949 y 1953 foi miembru del Bundestag, el parllamentu xermanu-occidental en Bonn. Nesta dómina Löbe yera'l miembru del Bundestag más llonxevu.

Löbe morrió en 1967 na capital d'Alemaña occidental, Bonn, anque foi soterráu en Berlín Oeste.

Ceremonia de funeral

Mientres el funeral d'estáu de Löbe tenía llugar nel Rathaus Schöneberg, el 9 d'agostu de 1967, Andreas Baader (posterior militante de la Fracción del Exércitu Coloráu), l'autor Hans Magnus Enzensberger, y otros militantes izquierdistes llevaben un ataúd que lleva les pallabres "SENAT" al frente del conceyu, nun mitin satíricu. Dientro del féretro, l'activista de la Kommune 1 Dieter Kunzelmann —vistiendo un camisón— y los sos compañeros manifestantes partieron octavielles nun actu de protesta. Anque 24 de los manifestantes fueron arrestaos, dellos participantes llograron safar a la policía, incluyendo a Baader, Enzensberger y la posterior militante de la RAF Gudrun Ensslin.[9]

Obra

  • Paul Löbe (1949). Erinnerungen eines Reichstagspräsidenten, Berlín.

Referencies

  1. ↑ Afirmao en: Gemeinsame Normdatei. Data de consulta: 10 avientu 2014. Llingua de la obra o nome: alemán. Autor: Biblioteca Nacional d'Alemaña.
  2. ↑ 2,0 2,1 Afirmao en: Gemeinsame Normdatei. Data de consulta: 9 abril 2014. Llingua de la obra o nome: alemán. Autor: Biblioteca Nacional d'Alemaña.
  3. ↑ Afirmao en: Gemeinsame Normdatei. Data de consulta: 30 avientu 2014. Llingua de la obra o nome: alemán. Autor: Biblioteca Nacional d'Alemaña.
  4. ↑ Andreas Dorpalen (1964). Hindenberg and the Weimar Republic, Princeton Legacy Library, páx. 87
  5. ↑ H. A. Winkler (2000). Germany: The Long Road West: Volume 1: 1789-1933, Oxford University Press, pp. 25-26
  6. ↑ Heleno Saña (1980). Nueche sobre Europa: el fascismu alemán 1919-1980, Erisa, páx. 81
  7. ↑ 22.06.1933: Faktisches Verbot der SPD
  8. ↑ Peter Hoffmann (1996) [1969]. The History of German Resistance 1933–1945, McGill-Queen's University Press, páx. 367
  9. ↑ Klaus Stern und Jörg Herrmann (2007). Andreas Baader: Das Leben eines Staatsfeindes. Múnich: DTV, páx. 86

Enllaces esternos