La orde pa ser construyíu foi dada mientres la etapa republicana, pol entós presidente Carlos Prío pa ser la sede del Tribunal Supremu y de la Fiscalía Xeneral. Foi proyeutáu pol arquiteutu Pérez Benoita en 1943 y la so construcción empezó una década dempués sol mandu de Max Borges, rematando en 1957. Depués, tres el mandatu de Fulgencio Batista amestóse-y al edificiu'l proyeutu de la plaza cívica, güei Plaza de la RevoluciónJosé Martí.[1]
Ente 1964 y 1965 l'arquiteutu Antonio Quintana Simonetti realizó tresformamientos nel edificiu p'afaelo al actual Palaciu de la Revolución.[1]
Sede del poder en Cuba
Semeya del recibimientu del presidente Raúl Castro al ex-presidente brasilanuLula da Silva nel Salón de los Felechos, allugáu nel Palaciu de la Revolución.
En 1965 el gobiernu revolucionariu lideráu por Fidel Castro y Osvaldo Dorticós Torrado ordenó treslladar la sede del gobiernu y del estáu qu'enantes aniciaba nel Palaciu Presidencial (actual Muséu de la Revolución). L'edificiu ta estremáu en trés partes, na primera anicien les oficines del Conseyu de Ministros, na segunda la sede del Consejo d'Estáu y de les oficines del Presidente y del Primer Vicepresidente del Estáu cubanu y nel terceru del Comité Central del PCC.
Dos de los llugares más reconocíos del palaciu a nivel mundial son el Salón de los Felechos, llamáu asina pola gran cantidá de plantes de felechos que lo acondicionen y dende onde'l presidente de Cuba recibe a los mandatarios internacionales que visiten la nación. El segundu llugar ye'l Despachu presidencial, mientres munchos años foi'l llugar de trabayu de Fidel Castro y qu'anguaño se desconoz si'l so hermanu Raúl Castro utilizar.
El palaciu tamién cunta amás de les sos oficines, con un teatru nel cual realícense, un minicine y un hospital. Ye un bien poco la información sobre'l llugar, yá que ye bien escasu la información que se sopelexar a nivel nacional sobre la estructura del mesmu.
