Surdíu de les divisiones inferiores de Newell's Old Boys, hasta que quien yera'l so mentor, l'ex xugador y entrenador de xuveniles Jorge Griffa, pasa a desempeñase como Direutor Xeneral del Departamentu de Fútbol Amateur de Boca Juniors, llevándose a esa institución al mozu xugador.
Debutó profesionalmente na Primer División d'Arxentina con Club Atlético Boca Juniors, llogró convertise nun referente del equipu llegando a conquistar 7 títulos na so etapa col conxuntu xeneize, ente los cualos destáquense trés Copa Libertadores d'América nes ediciones 2000, 2001 y 2003, amás de la estinguida Copa Intercontinental, nel añu 2003, frente al AC Milan.
Tuvo una destacada trayeutoria nel fútbol italiano, especialmente nel Inter de Milán, club nel cual caltúvose mientres 5 años pa depués ser tresferíu a AS Roma.
Al pie de la so muyer Belén Soler Valle crearon Vinos de Potreru, una bodega boutique d'alta gama en Gualtallary, con productos de $ 240 a $ 800 al públicu. La ellaboración de los sos vinos d'alta gama tán a cargu del enólogu Bernardo Bossi Bonilla, quien trabayó en bodegues como Catena Zapata, Ernesto Catena Vineyards y Casarena. Ente les etiquetes producíes atópense: Malbec de Potreru, Reserva de Potreru, Gran Malbec de Potreru y El Debú de Potreru. Toos ellos llograron grandes premios por reconocíes revistes y críticos de vinos.
Trayeutoria
Boca Juniors (1999-2004)
Surdíu de les divisiones inferiores de Newell's Old Boys, hasta que quien yera'l so mentor, l'ex xugador y entrenador de xuveniles Jorge Griffa, pasa a desempeñase como Direutor Xeneral del Departamentu de Fútbol Amateur de Boca Juniors, llevándose a esa institución al mozu xugador.
Debutó profesionalmente na Primer División d'Arxentina con Club Atlético Boca Juniors. Foi como defensor titular, el 10 d'ochobre de 1999, nun partíu que'l so equipu ganó 2-0 a Instituto de Córdoba pol Tornéu Apertura 1999.[2] Esi foi'l so únicu partíu nesi añu.
Cola partida de Samuel al AS Roma, Nicolás apostó'l puestu de marcador central con Aníbal Matellán. El 25 de febreru, nel marcu del Tornéu Clausura, marcó'l so primer gol na so carrera nun partíu frente a Newell's Old Boys que remató 2-2.[4] Una selmana dempués, el 4 de marzu, volvió marcar un gol na derrota por 1-2 frente a Racing Club. Esi añu terminó xugando 44 partíos y marcando 3 goles,[5] amás de llograr la Copa Libertadores per segunda vegada consecutiva.
Nel 2002, anque nun llogró nengún títulu, terminó afitándose como titular na defensa. Na Copa Libertadores marcó'l so primer gol nuna competencia internacional, al poner en ventaya al so equipu frente a Montevideo Wanderers, que finalmente terminó 2-0.[6] Anque xugó menos partíos que l'añu anterior (36 alcuentros en total),[7] terminó xugando tolos alcuentros del Tornéu Apertura na segunda metá del añu.
Nel 2004 nun llogró llograr nengún títulu, anque remató segundu nel Tornéu Clausura y subcampeón de la Copa Libertadores. Nel tornéu internacional marcó un gol na final contra Once Caldas, pero'l so equipu terminó perdiendo na definición por penaltis, onde falló'l so correspondiente penal.[9] Esi foi'l so postreru partíu en Boca.
Nel so pasu per Boca Juniors xugó un total de 164 partíos y marcó 6 goles, ganando 7 títulos.[10]
A mediaos de 2005 tornó al so respeutivu club y llogró la Copa Italia, la Supercopa d'Italia y la Lliga italiana nel 2006. Esi mesmu añu camudó'l so dorsal númberu 3 pola númberu 16, convirtiéndose nel postreru xugador nel Inter de Milán en llevar esi númberu, yá que foi retiráu n'homenaxe al fináu Giacinto Facchetti.[14]
Nel 2007 llogró'l bicampeonatu al ganar la Lliga italiana. Na Lliga de Campeones de la UEFA quedó esaniciáu n'octavos de final pol Valencia CF. Nel partíu de vuelta, xugáu'l 5 de marzu, depués d'una engarradiella ente xugadores de dambos equipu, Burdisso sufrió una quebra de tabique nasal provocáu por un golpe del españolDavid Navarro. Finalmente la UEFA sancionar xunto a otros xugadores que tamién intervinieron na engarradiella.[15]
A mediaos de 2009 pasó a xugar al AS Roma, en calidá de préstamu per un añu.[17] Burdisso tuvo una bona temporada nel club romanu, siendo una de les figures del equipu qu'engarró la Lliga Italiana col Inter de Milán, anque finalmente quedó en segundu llugar.[18] Ye asina que los dirixentes del club capitalín decidieron mercar el pase del defensor pa la próxima temporada pagando 8 millones d'euros pol mesmu al Inter de Milán.
Curiosamente cuando'l conxuntu nerazurro venció 3-1 a l'AS Roma pola Supercopa d'Italia, el defensor rematara'l so préstamu colos Giallorossi y volviera al so antiguu club, polo que-y lo considera campeón del tornéu magar nun participar d'esi alcuentru.
Genoa CFC (2014-)
El 23 de xineru de 2014 ye tresferíu al Genoa CFC,[19][20] por una suma simbólica de € 1.000.[21] El 26 de xineru próximu fai'l so debú cola camiseta Rossoblu na igualdá 3-3 ante la Fiorentina. Na so primer temporada xugó 15 partíos ensin llograr anotaciones.
Na siguiente temporada fai'l so debú'l 31 d'agostu en Marassi nel primer partíu de la temporada contra'l Napoli. Dempués de la venta, nel mercáu d'iviernu, de Luca Antonelli al AC Milan convertir nel nuevu capitán del Genoa.
Foi parte del equipu arxentín que ganó en 2001 el Campeonatu Mundial Xuvenil de Fútbol. Debutó na seleición mayor el 31 de xineru de 2003 nel xuegu Arxentina vs. Hondures. Foi campeón de los Xuegos Olímpicos d'Atenes 2004 y convocáu pa integrar el plantel qu'apostó la Copa Mundial de Fútbol de 2006, xugando 3 partíos. Coles mesmes, foi convocáu por Alfio Basile pa una serie de partíos de les eliminatories 2010. Nel alcuentru ante Venezuela sufrió una mancadura nel craniu. Diego Maradona volvió convocar pa partíos eliminatorios y pal amistosu ante Alemaña. Finalmente foi convocáu p'apostar el mundial de Sudáfrica 2010.
El 15 de payares de 2011, apostando un alcuentru por Eliminatories Suramericanes pal Mundial de Brasil 2014, mancóse entrando fuertemente ante'l xugador colombianu James Rodríguez, tuvo fuera de les canches 8 meses.
↑Afirmao en: transfermarkt.com. Identificador Transfermarkt d'un futbolista: 3417. Apaez como: Nicolás Burdisso. Data de consulta: 9 ochobre 2017. Llingua de la obra o nome: distintes llingües.
↑ Diario Olé (ed.): «Otra, otra vuelta, otra...» (17 de mayu de 2009). Archiváu dende l'orixinal, el 4 de marzu de 2016. Consultáu'l 27 de xunetu de 2010.
,_Nicol%C3%A1s_Burdisso_(M),_Angel_di_Maria_(R)_%E2%80%93_Portugal_vs._Argentina,_9th_February_2011_(cropped).jpg)
