Con una magnitú aparente de 8, la Nebulosa de la Tarántula ye un oxetu desaxeradamente lluminosu, considerando que s'atopa a unos 170.000 años lluz de distancia.[2] El so lluminosidá ye tal, que si s'atopara a la mesma alloña de la Tierra que la Nebulosa de Orión, llegaría a producir solombres. Ello ye que ye la rexón de formación estelar más activa conocida dientro de les galaxes del Grupu Llocal. Nel so centru atopa'l cúmulu estelarR136, extraordinariamente compactu, masivu (450000 vegaes más masivu que'l Sol), y ricu n'estrelles de bien alta masa y lluminosidá, que produz la mayor parte de la enerxía que fai visible la nebulosa, envalorándose la so edá en 1 ó 2 millones d'años y esistiendo la posibilidá de que nel futuru acabe convirtiéndose nun cúmulu globular de baxa masa.
Otru cúmulu notable, Hodge 301, ta asitiáu a unos 150 años lluz del centru de la nebulosa.
La supernova más cercana reparada dende la invención del telescopiu, SN 1987A, tuvo llugar nes contornes de la Nebulosa de la Tarántula.
La imaxe de la derecha ye la rexón central de la Nebulosa de la Tarántula — mosaicu de 15 imáxenes del Hubble.
