Nacida circunstancialmente en Libia, ye fía de pakistaníes. La so familia camudóse cuando tenía cinco años y crióse, darréu, en Queens, Nueva York onde sigui viviendo anguaño.
Nadia mentó n'entrevistes que'l so artistes más influyentes son Stevie Nicks, Sade, Nusrat Fateh Ali Khan, U2, Madonna, Led Zeppelin, Carole King, Carly Simon y The Beatles.[2]
Ente que a los 20 años trabayaba nes oficines de Versace en New York, aspiraba a tener una carrera musical, cuando un colega de Versace presentó-y al productor Markus Moser, onde atraxo l'atención por cantar nes fiestes de Navidá, quien s'atopaba buscando una cantante por que collaborara nun principiu, nun proyeutu d'un grupu musical con muyeres. Los dos xuniéronse y empezaron un grupu que se llamó orixinalmente “Vaiio”, nome de la laptop SonyVAIO cola que Nadia trabayaba. Depués decidieron quitar el “VA pa evitar problemes futuros con Sony.[3] Markus encargar de la producción musical y ella collaboraba colos vocales y na realización de les lletres pa los cantares. Comentó que primeramente'l proyeutu taba alloñáu del estilu dance. Depués del atayante ésitu del so hit nel 2001, El single “Rapture” convertir nun ésitu comercial llegando al # 2 nel UK Singles Chart[4] y nel Billboard Dance Club Play, y de la mesma algamó'l númberu 47 nel Hot 100 de los Estaos Xuníos.[5] Tamién llogró bona receición en dellos países d'Europa. Foi reversionado delles vegaes por Armin Van Buuren, John Creamer & Stephane K y Deep Dish. El dúu percorrió'l mundu mientres años incluyendo tamién otros ésitos como “At the End”, “Runaway” y “Smooth”.
Nadia dexó'l grupu nel 2005 pa dedicase a la so carrera como solista, sicasí, el so álbum debú “Poetica” nun foi llanzáu na so totalidá, sinón hasta'l 2006 y Moser siguió sacando material de iiO onde entá incluyía nos creitos la voz de Ali y pa promocionalo llanzaron el senciellu “Is It Love?”, que algamó'l puestu N°1 en Billboard Dance Club Play.[5] En 2007 llánzase un álbum de remixes de los ésitos de "Poetica" tituláu Reconstruction Time: The Best Of iiO Remixed, y pa promocionalo incluyeron una versión 2007 del so clásicu "Rapture".[6]
En 2010, Ali afirmó que se va centrar na so carrera en solitariu y nun tenía entamáu futures collaboraciones con iiO.[7]
El 19 d'abril de 2011[8] foi llanzáu'l so segundu álbum d'estudiu tituláu “Exit 110”, l'álbum ta compuestu con material que Nadia grabara antes de la so partida de la banda.
Carrera como solista y collaboraciones
Dempués d'embarcase na so carrera en solitariu en 2005, Ali convertir nuna vocalista bien solicitada por productores de música electrónica, como Armin van Buuren pal cantar “Who Is Watching” incluyida en “Shivers” del 2005 y pa John Creamer nel senciellu “Something To Lose” del 2006.
En 2009 collaboró con Tocadisco en "Better Run" incluyida nel álbum "Toca 128.FM", el single foi llanzáu en xineru de 2010. "12 Wives In Tehran" con Serge Devant del álbum "Wanderer" llanzáu en xunu de 2009, el single llanzar n'avientu del mesmu añu.
Llanza'l so álbum debú como solista tituláu Embers en setiembre de 2009, del cual esprender los senciellos «Crash And Burn», «Love Story», «Fine Print» y «Fantasy» con una bona aceptación ente la comunidá de gustu electrónicu. Los críticos emponderaron la so composición única, que combina la electrónica coles balaes, la música oriental y acústico.[9] El cuartu senciellu «Fantasy», foi remixado por Morgan Page y nomáu a los premios Grammy na categoría "Meyor grabación remixada"[10]
Nadia Ali apurrió cola lletra y voz de "Try" col artista alemán Schiller, incluyíu nel álbum "Atemlos" llanzáu n'Alemaña'l 12 de marzu de 2010. En 2010 Nadia tamién collabora col suizu Chris Reece col single "The Notice" y vuelve apurrir voces pa una producción d'Armin Van Buuren, “Feels So Good” incluyida en Mirage.
Nesi mesmu añu, llanzó una serie d'escoyetes de los sos meyores ésitos como solista y xunto al grupu iiO en versiones remixadas llamáu “Queen of Clubes Trilogy” estremáu en tres ediciones: “Ruby Edition”, “Onyx Edition” y “Diamond Edition”. Inclúi'l re-edición del clásicu Rapture, remixado por productores de la talla d'Avicii, Gareth Emery y Tristan Garner.
Mientres l'añu 2011 trabayó con unos conocíos de Ali, los canadiensesSultan & Ned Shepard, nesta ocasión collaboro en “Call My Name”. Con Alex Sayz nel senciellu “Free To Go” y n'unu de los ésitos del 2011, el senciellu “Pressure” producíu xunto a Starkillers y Alex Kenji algamó'l puestu # 37 en Bélxica.[11] Amás d'escribir los sos propios cantares, Nadia según el so facebook tamién ta escribiendo pa dellos Djs y productores como: BT, Matt Darey, Tocadisco, Tritonal, Andy Moor, Hardwell ente otros.[12] El so más recién contribución foi nel álbum d'estudiu del productor holandés Sander van Doorn llamáu “Alce11”, más precisamente nel track producíu xunto a Sidney Samson tituláu “Rolling The Diz”.[13]
Tamién ta trabayando anguaño nel so segundu álbum d'estudiu, del cual yá esprender un nuevu senciellu llamáu “When it Rains”, producíu por Mike Candys.[14]
El so primer llanzamientu en 2012 foi una collaboración pal DJ y productor suizu EDX pal senciellu "This Is Your Life" incluyíu nel álbum On The Edge. N'abril de 2012, foi llanzáu'l tercer álbum d'estudiu de Morgan Page tituláu In the Air, onde inclúi una collaboración de Ali nel cantar "Carry Me". Tamién participó nel track "Must Be the Love" pal próximu álbum de BT, A Song Across Wires. En xineru de 2014, llanzó una versión acústica del clásicu de The Police, "Roxanne" como descarga gratuita.[15]
En xunetu de 2017 llanzó una nueva collaboración col dúu canadiense Sultan + Shepard llamada "Almost Home" al traviés d'Armada Music. Foi'l so primer single como artista principal dende 2015.[16]
Meyor llanzamientu de música trance na 28ª edición del International Dance Music Awards
Nomáu
Referencies
↑Afirmao en: Discogs. Identificador Discogs d'artista: 336768. Apaez como: Nadia Ali. Data de consulta: 9 ochobre 2017. Llingua de la obra o nome: inglés.
↑Bennett, Josh (13 de xineru de 2014). «Premiere: Nadia Ali - Roxanne». Less Than 3. Archiváu dende l'orixinal, el 2014-10-18. Consultáu'l 14 de xineru de 2014.