El nome chilenun ye coipo o coipú (< mapudungunkoypu).[3][4][5]
Menos frecuente ye'l nome quiyá, términu d'orixe tupí-guaraní nel Paraguái y países redoma. Los españoles llamar, a pesar de nun guardar nenguna rellación taxonómica, «llondra», por una leve semeyanza nos sos vezos col carnívoru européu; esti términu ye'l más popular al este de la cordal de los Andes, tantu ente los homes de campu, como nel so específicu cazador: el «nutriero», ya inclusive ente la población urbana, al ser el «tapáu de llondra unu de los abrigos femeninos más populares. Nos Estaos Xuníos, al tener orixe arxentín los primeros exemplares importaos de la especie, con ellos viaxó tamién el nome llocal, polo qu'en países de fala inglesa tamién se la llapada col nome n'español de «llondra». Una adautación más instructiva d'esti nome ye'l de «llondra royedora», pa dixebrala de la verdadera o carnívora. La so cola llargo y escamoso asemeyada a la de los aguarones, valió-y otru de los sos nome comunes: aguarón-llondra.
Ye de gran talla, pesa hasta 10 kg. La so pelame ye en tono café brilloses, y los sos güeyos y oreyes son d'amenorgáu tamañu. L'aspru pelo cimeru anubre un vellu inferior de considerable valor comercial. Tien les sos pates con membranes interdixitales; la so cola ye llarga y escamosa.
Tien una interesante adautación a la vida acuática que consiste na posición de les sos mames, asitiaes a lo llargo de dambos llaos, nel envés, de manera que la fema nada mientres da de mamar a les sos críes.
Reproducción
Puede reproducise mientres tol añu. Les femes algamen el maduror sexual el primer añu de vida. Tres 19 selmanes de xestación, nacen ente cinco y seis críes cubiertes de pelo. La lactancia dura ocho selmanes anque yá al nacer tienen los incisivos bien desenvueltos y al segundu día son capaces de nadar.
Los depredadores son la principal causa de muerte xunto cola caza y los atropellos. En llibertá algamen los cuatro años d'edá.
Hábitat
Ye un nocherniegu habitante de les llagunes y esteros con abondosa vexetación acuática. Ocupa ríos, llagunes, esteros y banzaos, onde s'alimenta de vexetales y frutos.
El so caltenimientu nun ta amenazada[1] anque la so espansión artificial per otres zones del mundu puede suponer una amenaza pa los ecosistemes qu'ocupa. Los coipos escapaos de les granxes pelliteres estableciéronse en diverses llocalidaes d'América del Norte, les Islles Británicu y gran parte d'Europa occidental. Na Península Ibérica, la so introducción provién d'escapes y sueltes dende granxes pelliteres de Francia y Cataluña dende principios de los 70 del sieglu XX. Anguaño esisten poblaciones alcontraes na aguada atlántica (Valle d'Arán en Cataluña; Soba en Cantabria; Ribera del Bidasoa en Guipúzcoa; Baztan, Luzaide y exemplares esvalixaos na Cuenca del Ebro, en Navarra). Tamién esisten dellos nucleos de bien baxa densidá na aguada mediterránea catalana (Sant Feliù de Buixalleu y Arbúcies, nel Montseny, en Girona).
[7]
La espansión d'esta especie invasora llindar a zones onde nun baxa enforma la temperatura pel hibiernu.
Por cuenta del so potencial colonizador y constituyir una amenaza grave pa les especies autóctones, los hábitats o los ecosistemes, foi incluyida nel Catálogu Español d'Especies exótiques Invasores, aprobáu por Real Decretu 1628/2011, de 14 de payares, tando prohibida n'España la so introducción nel mediu natural, posesión, tresporte, tráficu y comerciu.
↑ 1,01,1Lessa, Y., Ojeda, R., Bidau, C. y Emmons, L. (2008). «Myocastor coypus» (inglés). Llista Roxa d'especies amenazaes de la UICN 2010.4. Consultáu'l 15 de xineru de 2011.
