La mantega ye una sustancia graso que se saca de la lleche al mazalo, (o del gochu).
La mantega ye la emulsión d'agua en grasa obtenía como resultáu de la debura, llaváu y amasáu de los conglomeraos de glóbulos grasos, que se formen pol batíu de la crema de lleche. Nun hai de trafulcar mantega con margarina, darréu qu'esta última tien aceites y grases vexetales hidroxenaes, arriendes de agua y lleche deburao, que se fai en sustitución de la mantega.
Ye un alimentu muy graso, ricu en grases saturaes, colesterol y caloríes, polo que ye recomendable pa deportistes o persones que requieren un importante consumu enerxéticu. Arriendes nun ye un alimentu que tea reñíu con una dieta sano y equilibrao, y ye cenciellu de dixerir pesie al so conteníu graso.
Historia
La mantega yera mui apreciada polos viquingos y celtas, razón pola que los romanos y los griegos considerábenla un productu bárbaru y nun la teníen na so dieta. Esto desplica el seru apaecimientu de la mesma, nes estayes mediterranees de países como España, o Italia, y nun se pue dicir que forme parte de la dieta mediterranea, que prefier l'usu d'aceite d'oliva.
Menes
Esisten delles menes de mantega, pero puen solliñase dos:
Mantega ácido: enantes de l'aceduficación de la crema
Mantega duce: tres la aceduficación de la crema (ésta ye la tradicional).
Arriendes pue amestáse-y sal o non, teniendo mantega salao o duce según el casu (la salada caltiénse meyor, y ye normal alcontrala salada en países como por exemplu Francia). Y, por supuestu, pue ellaborase a partir de la lleche de muncho animales, siendo los más usaos n'occidente la mantega d'oveya, vaca o cabra (como curiosidá, nun ye dable sacar mantega de la lleche del camellu).
Nun ye difícil ellaborar mantega casero, pero sí enforma llaborioso. Una vegada separtada la crema de la lleche (deburar), hai de batila con una cuyar de maera d'arriba a abaxo, magar que tamién pue usase una batidora.
