Landnámabók (pronunciación n'islandés: /ˈlantˌnauːmaˌpouːk/, "Llibru d'asentamientos"), davezu embrevíu Landnáma, ye una obra medieval escrita n'islandés que describe con considerable detalle la colonización (landnám) d'Islandia polos escandinavos nos sieglos IX y X d.C.
Descripción
Landnámabók ta dixebráu en cinco partes y más de 100 capítulos. La primer parte rellata cómo s'afayó la islla. Les partes posteriores falen de los colonos cuartu per cuartu de la islla empezando col oeste y terminando col sur. Traza socesos importantes ya histories familiares hasta'l sieglu XII. Descríbense más de 3.000 persones y 1.400 asentamientos. Diz ónde s'asitió cada colonu y aporta una curtia xenealoxía. Dacuando tamién s'inclúin hestories curties como anéudotes.
Landnámabók numbera 435 homes (landnámsmenn o landnamsmen) como los primreos colonos, la mayoría d'ellos asitiáronse na norte y suroeste de la islla. Sigue siendo una fonte perimportante sobre la historia y la xenealoxía del pueblu islandés.
Dalgunos historiadores suxeren un solu autor, demientres qu'otros creen qu'acomuñaron los escritos cuando la xente axuntábase na Thing.
Copies
La primer copia nun sobrevivió. Les más antigües que se caltienen son copies realizaes nos sieglos XIII y XIV.[1] L'asentamientu inicial n'Islandia tuvo llugar en gran parte mientres la edá viquinga ente 870 y 930, pero Landnámabók menta descendientes muncho más tarde que'l periodu d'asentamientu real, polo menos hasta'l sieglu XI.
Hai cinco versiones medievales sobrevivientes de Landnámabók.
Landnámabók ye una de les principales fontes d'información sobre la relixón pagana de los colonos. Según Sveinbjörn Rafnsson, nes versiones Sturlubók y Hauksbók vese un enclín a enfatizar demasiao'l papel del cristianismu, pero menos nel Melabók.[1]
Referencies
Enllaces esternos
