La vocación de von Liebig manifestóse yá na so adolescencia; foi espulsáu del Gymnasium (institutu d'educación secundaria) por españar un esplosivu con reactivos llograos del negociu paternu. Más tarde foi aprendiz de farmacéuticu en Heppenheim.
En 1824 foi nomáu profesor de la Universidá de Giessen. Recibió la Medaya Copley en 1840 y el títulu de barón en 1845. Tamién enseñó na Universidá de Múnich dende 1852 hasta 1873. En 1865 fundó la Compañía Liebig d'Estractu de Carne, aplicando un procedimientu de la so invención pa preparar estractos cárnicos.
Liebig ameyoró l'analís orgánicu y afayó que les plantes alimenten gracies al nitróxenu y al dióxidu de carbonu del aire (cola contribución de microbios que realicen les conversiones a compuestos del nitróxenu) y de los minerales del suelu. Unu de los sos llogros más renombraos foi la invención del fertilizante a base de nitróxenu (descritu na so publicación de 1840, Química orgánica y la so aplicación a l'agricultura y a la fisioloxía). Tamién formuló la Llei del Mínimu, qu'indica que'l desenvolvimientu d'una planta vese llindáu pol mineral esencial relativamente más escasu, visualizada como'l barril de Liebig. Esti conceutu ye una versión cualitativa de los principios utilizaos pa determinar l'aplicación de fertilizantes na agricultura moderna.
Foi unu de los primeros químicos en dar una organización moderna a la so llaboratoriu. Col nome de condensador Liebig conocer al dispositivu de condensación del vapor que diseñó pal so trabayu. Coles mesmes llevó a cabo investigaciones importantes sobre l'ácidu úrico y l'aceite d'almendres amargoses en collaboración col químicu alemán Friedrich Woehler.
↑Afirmao en: Gemeinsame Normdatei. Data de consulta: 30 avientu 2014. Llingua de la obra o nome: alemán. Autor: Biblioteca Nacional d'Alemaña.
↑Afirmao en: autoridaes BNF. Identificador BnF: 123470950. Data de consulta: 10 ochobre 2015. Autor: Biblioteca Nacional de Francia. Llingua de la obra o nome: francés.
↑Royal Society of London, 1875, p. XXIX. «Great as were Liebig's services in all branches of the science, that of Organic Chemistry is chiefly indebted to him, and he is accordingly called the founder of Organic Chemistry.»
El conteníu d'esti artículu incorpora material d'una entrada de la Enciclopedia Libre Universal, espublizada en castellán baxo la llicencia Creative Commons Compartir-Igual 3.0.