Austrian Open Championships Viena, 2012 WDSF World Dancesport Championships Latin 16.-18. Payares 2012
Jive ye un estilu de baille nacíu n'Estaos Xuníos, remanecíu del Lindy Hop. El Jive evolucionó a partir del estilu jitterburg, al cual desaniciáronse-y los elementos acrobáticos y ameyoróse-y la téunica. Popularizóse en 1934 gracies a Cab Calloway.
Visión xeneral
La primer descripción de jive foi dada por un profesor de baille londinense denomáu Víctor Silvester y foi publicada n'Europa en 1944. Tamién puede constatase que'l boogie-woogie, Rock and roll y el swing influyeron enforma a esti baille. El Jive ye bien rápidu, y ye de los bailles que faen gastar muncha enerxía. Foi l'últimu estilu de baille incorporáu a la disciplina de competición, y de normal ye'l que se bailla d'últimes, dempués de que los baillarinos baillaren cuatro bailles, y nél han notase les fuercies y l'estáu físicu de dambos, fechu que los xueces valoren tamién a la de puntuar.
Jive ye'l baille menos conocíu de los diez que formen un programa de competición. D'orixe llatín, tracamúndiase una y otra vegada col Rock & Roll. Ye rápidu, con un calter allegre y dinámicu (ensin llegar al calter "festivaleru" de la samba). La principal sensación que tresmite una pareya baillando jive ye d'axilidá, pos, entá ensin tener elementos acrobáticos, les figures del jive son una auténtica amuesa d'habilidá y equilibriu.
Jive ye un estilu de baille en 4/4 tiempos a una velocidá de 44 compases per minutu, anque n'otros casos, esto amenórgase a ente 32 y 40 compases per minutu.
