El xudeoespañol[1] o sefardín[2] (djudeo-espanyol o djudezmo na propia llingua, גודיאו-איספאנייול n'hebréu) ye una variedá del español falada polos sefardinos, descendientes de los xudíos espulsaos d'España en 1492.
A principios del sieglu XX tovía había importantes comunidaes qu'emplegaben el xudeoespañol, principalmente nel norte de Marruecos (u recibía'l nome de haketiya) y los Balcanes. Anguaño ye una llingua que cuerre el riesgu de desapaecer. Calcúlase que la falen alredor de 150.000 persones, principalmente n'Israel.
Suel confundise col ladín, anque ésta última ye en realidá una llingua con vocabulariu castellanu y sintaxis hebrea, usada namás pa traducir los testos sagraos del xudaísmu. De fechu, una llei aprobada pola Kneset el 17 de marzu de 1996 dio-y el nome de Autoridad Nasionala del Ladino al organismu encargáu d'estudiar, protexer y difundir la llingua.
Enllaces esternos
Referencies
