PROFILPELAJAR.COM

Georges Méliès
Vida
Nacimientu	París, 8 d'avientu de 1861
Nacionalidá	Francia
Llingua materna	francés
Muerte	París, 21 de xineru de 1938 (76 años)
Sepultura	Cementeriu de Père-Lachaise; Grave of Georges Méliès (en)
Causa de la muerte	cáncanu
Familia
Casáu con	‎Jehanne d'Alcy‎ (1925 – 1938)
Fíos/es	Georgette Méliès
Hermanos/es	Gaston Méliès
Estudios
Estudios	Liceo Louis-le-Grand (es) 1880) títulu de grau ; lycée Michelet
Llingües falaes	francés
Oficiu	actor, direutor de cine, animador, montador, guionista, magu, cineasta, productor de cine, direutor de fotografía, actor de cine, dibuxante
Llugares de trabayu	Francia
Premios	ver caballeru de la Lexón d'Honor ; Science Fiction and Fantasy Hall of Fame (2015) ;
IMDb	nm0617588
	melies.eu

Marie Georges Jean Méliès (8 d'avientu de 1861, París – 21 de xineru de 1938, París) foi un ilusionista y cineasta francés famosu por liderar munchos desarrollos téunicos y narrativos nel aniciu de la cinematografía.

Méliès foi un anovador granible nel usu d'efeutos especiales, popularizó téuniques como'l trucu de parar y foi unu de los primeros cineastes n'utilizar esposiciones múltiples, la cámara rápida, les disoluciones d'imáxenes y la película en color. Foi tamién pioneru nel usu de guiones gráficos.^[6] Gracies a la so habilidá pa manipoliar y tresformar la realidá al traviés de la cinematografía, Méliès ye recordáu como un "magu del cine".

Dos de les sos películes más famoses, Le Voyage dans la Lune (Viaxe a la lluna, 1902) y Voyage à travers l'impossible (Viaxe al traviés de lo imposible, 1904), narren viaxes estraños, surreales y fantásticos inspiraos por Jules Verne y tán consideraes ente les películes más importantes ya influyentes del cine de ciencia ficción. Méliès foi tamién un pioneru del cine de terror cola so temprana película Le Manoir du Diable (La Mansión del Diablu, 1896).

Biografía

Entamos

Nació'l 8 d'avientu de 1861 na so casa de Saint-Martin, París. Direutor de teatru y actor, so padre yera un conocíu empresariu del calzáu parisín. Dende pequeñu amosó interés y habilidá nel dibuxu. Mientres la so estancia n'Inglaterra, y por cuenta de que la falta de soltura col idioma torgába-y entender les obres de teatru, entró en contautu col mundu del ilusionismu al frecuentar la "Egyptian Hall", sala de variedaes dirixida pol célebre magu Maskelyne.

Más tarde torna a París, y a pesar de les sos intenciones d'ingresar na Escuela de Belles Artes, ye obligáu pola so familia a participar nel negociu del calzáu. Encargóse del arreglu y el perfeccionamiento tecnolóxicu d'esta industria, amosando les habilidaes mecániques que darréu-y resultaríen tan útiles. Cuando'l so padre retiróse del negociu, Méliès negose a siguir col mesmu, utilizando la so parte del repartu pa mercar en 1888 el teatru "Robert Houdin", del que yera asiduo visitante.

Teatru

Cola incesante capacidá pal trabayu que carauterizó la so vida, ente los años 1889 y 1890 combinó los llabores de direutor de teatru coles de reporteru y dibuxante nel periódicu satíricu La Griffe, onde so primu Adolphe exercía como redautor xefe. A lo llargo de los años siguientes representa nel teatru espectáculos d'ilusionismu, nos que los más de los decoraos, trucos y maquinaria taben creaos pol mesmu Méliès.

Cine

Cuando'l 28 d'avientu de 1895 Méliès asistió convidáu polos Lumière a la primer representación del Cinematógrafu, Méliès queda impresionáu y ello fizo que lu ufiertare nes sos funciones. Énte les negatives, el prestidixitador acaba mercando l'aparatu d'otru inventor, Robert William Paul, y n'abril de 1896 alcuéntrase yá realizando proyeiciones nel so teatru. El so deséu de crear les sos propies películes llévalu a tresformar l'artiluxu de Paul nuna cámara cola que rueda'l so primer filme: Une partie de cartes (Una partida de naipes, 1896). Esi mesmu añu, el 5 d'abril, proyeutó les primeres películes nel so teatru Robert Houdin; yeren pequeñes escenes al campu, documentales asemeyaos a los de los hermanos Lumière. El so estilu evolucionó rápido, buscando crear películes paecíes a los sos espectáculos d'ilusionismu.

Foi pioneru nel usu del trucu de sustitución d'elementos per aciu del paráu de la cámara, y tamién lo foi na esposición múltiple del negativu (doble sobreimpresión), y los fundíos a negro y dende negro. Invirtió una gran cantidá de dineru pa la creación del que se foi'l primer estudiu de cine de Francia y el segundu del mundu, depués del de Black Maria, nel que s'emplegaron sistemes mecánicos pa despintar zones al sol, trampielles y otros mecanismos de puesta n'escena.

En 1902, creó la que ta considerada la so obra capital, Le Voyage dans la Lune. Nella, la evolución de la continuidá narrativa cinematográfica da un reblagu, al montar la secuencia del disparu del cañón que lleva a los astrónomos a la Lluna y, de siguío, poner n'escena un decoráu cola cara animada d'esta, que va creciendo en travelling inversu y sobre la qu'acaba aterrizando la nave/bala de cañón, clavándose nella.

Méliès intentó distribuyir comercialmente Le Voyage dans la Lune n'Estaos Xuníos. Téunicos que trabayaben pa Thomas Alva Edison llograron facer copies de la película y distribuyila per toa América del Norte. A pesar de que foi un ésitu, Méliès nunca recibió dineru pola so esplotación. Creador d'alredor de quinientes películes, el paulatín tresformamientu de la industria (monopolizada por Edison n'Estaos Xuníos y Pathé en Francia), xunto cola llegada de la Primer Guerra Mundial, afeutaron al so negociu, que foi tornando ensin remediu. Los negativos de les sos películes fueron fundíos por un acreedor, yá que conteníen plata.^[7] En 1913, retiróse de tou contautu col cine.

Retiru

De 1915 a 1923, Méliès montó, cola ayuda de la so familia, numberosos espectáculos nún de los sos dos estudios cinematográficos tresformáu en teatru. En 1923, acosáu poles deldes, tuvo que vender propiedaes y abandonar Montreuil.

En 1925, realcuéntrase con una de les sos principales actrices, Jeanne d'Alcy, qu'entós rexentaba un quioscu de xuguetes y llambionaes na Estación de Montparnasse. Méliès casó con ella y empezaron a rexentar xuntos la tienda. Ellí va ser reconocíu más tarde por Léon Druhot, direutor de Ciné-Journal, quien lu rescató del escaezu. Dende 1925, la so obra foi redescubierta pola vanguardia cinematográfica francesa, especialmente polos surrealistes, que reivindicaron la so figura hasta'l puntu de que Méliès foi reconocíu cola Lexón d'Honor en 1931 por tola so trayeutoria.

En 1932, ta nel Castiellu d'Orly, casa de xubilación de la «Mutua del cine» (institución fundada en 1921 por Léon Brézillon, presidente del sindicatu francés de productores cinematográficos), y ellí va vivir el restu de los sos díes cola so esposa Jeanne d'Alcy. Finó nel hospital Léopold Bellan de París y los sos restos descansen nel campusantu de Père-Lachaise.

Poco primero de la muerte de Méliès en 1938, Henri Langlois, creador de la Cinemateca francesa, recuperó y restauró parte de les sos películes. Georges Méliès foi'l gran creador del cine d'espectáculu y fantasía, dando'l pasu escontra la creación d'un llinguaxe de ficción pal cine del qu'escarecía'l cinematógrafu tomavistes de los Lumière. Dende 1946, el Premiu Méliès da añalmente la reconocencia a la meyor película francesa.

Filmografía

Dalgunes de les sos películes son:

1896 : Le cauchemar (Una velea)
1896 : Une nuit terrible (Una nueche terrible)
1896 : Escamotage d'une dame au théâtre Robert Houdin (Desapaición d'una dama nel teatru Robert Houdin)
1896 : Le Manoir du diable (La Mansión del diablu)
1897 : Faust et Marguerite (Fausto y Margarita)
1897 : L'Hallucination de l'alchimiste (L'Allucinación del alquimista)
1897 : L'Auberge ensorcelée (La Posada embruxada)
1898 : Un homme de têtes (L'home de les cabeces)
1898 : La Tentation de Saint-Antoine (La Tentación de San Antonio)
1898 : La Damnation de Faust (La Conderga de Fausto)
1898 : Guerre de Cuba et l'explosion du Maine à La Havane (Guerra de Cuba y esplosión del Maine en L'Habana)
1899 : Le diable au couvent (El diablu nel conventu)
1899 : L'impressionniste fin de siècle (L'impresionista de fin de sieglu)
1899 : Cendrillon (Cenicienta)
1899 : L'Affaire Dreyfus (El Casu Dreyfus)
1899 : Cléopâtre (Cleopatra)
1900 : Nouvelles luttes extravagantes (Nueves lluches estravagantes)
1900 : L'homme-orchestre (L'home orquesta)
1900 : Le Malade hydrophobe (L'Enfermu d'hidrofobia)
1900 : Jeanne D'arc (Xuana d'Arco)
1901 : L'Homme à la tête de caoutchouc (L'Home de la cabeza de cauchu)
1901 : Barbe-Bleue (Barba Azul)
1902 : Le Voyage de Gulliver à Lilliput et chez les géants (El viaxe de Gulliver a Lilliput y al país de los xigantes)
1902 : Le Voyage dans la Lune (El Viaxe a la Lluna)
1902 : Le Diable et le Statue (El Diablu y la estatua)
1903 : Illusions funambulesques (Ilusiones funámbulesques)
1903 : Le Puits fantastique (El Pozu fantásticu)
1903 : Le Revenant (L'Espectru)
1903 : Le Mélomane (El Melómanu)
1903 : Le Chaudron infernal (La Caldera infernal)
1903 : Le Cake walk infernal (El Cakewalk infernal)
1903 : La Flamme merveilleuse (La Llapa maraviyosa)
1903 : Le Royaume des Fées (El Reinu de les Fades)
1903 : Le Monstre (El Monstruu)
1903 : Jacques et Jim (Jacques y Jim)
1903 : L'enchanteur Alcofrisbas (Los encantadores Alcofrisbes)
1903 : L'Auberge du Bon Repos (La Posada del Bon Reposu)
1903 : La Lanterne magique (La Llinterna máxica)
1903 : Le Rêve du Maître de Ballet (El Suañu del Maestru de Baille)
1903 : Faust aux Enfers (Fausto nos Infiernos)
1904 : Les Cartes vivantes (Les Cartes vivientes)
1904 : Le Thaumaturge chinois (El Magu chinu)
1904 : Le Bourreau turc (El Verdugu turcu)
1904 : Le Juif errant (El Xudíu errante)
1904 : Le Roi du Maquillage (El Rei del Maquillaxe)
1904 : Le Voyage à travers l'Impossible (El Viaxe al traviés de lo Imposible)
1904 : La Siréne (La Serena)
1904 : Les moustaches indomptables (Los bigotes indomables)
1905 : Le Tripot clandestin (La Casa de Xuegu clandestina)
1905 : Les Affiches en goguette (Los Carteles xuerguistes)
1905 : Le Palais des Mille et Une Nuits (El Palaciu de les Mil y una Nueches)
1905 : Le Raid Paris-Monte Carlo en 2 heures (El Rally París-Montecarlu)
1905 : Les Chevaliers du chloroforme (Los Caballeros del cloroformu)
1905 : Le dirigeable fantastique (El dirixible fantásticu)
1906 : Les 400 Farces du Diable (Les 400 Farses del diablu)
1906 : L'Alchimiste Parafaragamus ou la Cornue infernale (L'Alquimista Parafaragamus o la Retorta infernal)
1907 : L'Éclipse du soleil en pleine lune (L'Eclipse de Sol en plenilluniu)
1907 : La Prophétesse de Thèbes (La profeta de Tebes)
1907 : Vingt mille lieues sous les mers (Venti mil llegües so la mar)
1908 : Le Rêve d'un fumeur d'opium (El suañu d'un fumador d'opiu)
1908 : Tartarin de Tarascon (Tartarín de Tarascón)
1908 : La Fée libellule (La fada llibélula)
1909 : Le Locataire diabolique (L'inquilín diabólicu)
1909 : Le Mousquetaire de la reine (El mosqueteru de la reina)
1909 : Le papillon fantastique (La caparina fantástica)
1910 : Les illusions fantaistes (Les ilusiones fantasioses)
1910 : Le Secret du Médecin (El Secretu del Médicu)
1910 : Les Hallucinations du Baron de Münchausen (Les Allucinaciones del Barón de Munchausen)
1912 : À la conquête du Pôle (A la conquista del Polo)
1912 : Le Chevalier des neiges (El Caballeru de les ñeves)
1912 : Cendrillon ou La pantoufle mystérieuse (Cenicienta o La zapatiella misteriosa)
1913 : Le Voyage de la famille Bourrichon (El viaxe de la familia Bourrichon)

Cultura popular

El videu musical Tonight, Tonight de los The Smashing Pumpkins ta inspiráu pola película de cine mudu Le Voyage dans la Lune.

La película de 2011, Hugo, del direutor Martin Scorsese, que se basa na novela de Brian Selznick, The Invention of Hugo Cabret (La invención de Hugo Cabret, 2007) ye un homenaxe a esti gran ilusionista del cine. Nella Méliès ye interpretáu pol actor británicu Ben Kingsley.

Na novela La mécanique du cœur (La mecánica del corazón, 2007) de Mathias Malzieu, nárrase parcialmente la hestoria de Méliès, qu'intervien como personaxe secundariu.

El videu Heaven for Everyone, del grupu inglés Queen, contién imáxenes de les películes Le Voyage dans la Lune y L'Éclipse du Soleil en Pleine Lune (L'Eclís del Sol en Plenilluniu).

Llectura adicional

Gubern, Román (1998). «La era de los pioneros». Gubern, Román (1998). «La era de los pioneros», Historia del cine, 5ª (en castellanu), Lumen, páx. 21 a 62. ISBN 84-264-1179-7. Gubern, Román (1998). «La era de los pioneros», Historia del cine, 5ª (en castellanu), Lumen, páx. 21 a 62. ISBN 84-264-1179-7. |fechaaccesu=rique |url= (ayuda)Gubern, Román (1998). «La era de los pioneros», Historia del cine, 5ª (en castellanu), Lumen, páx. 21 a 62. ISBN 84-264-1179-7.

Referencies

↑ Afirmao en: Gemeinsame Normdatei. Data de consulta: 11 avientu 2014. Llingua de la obra o nome: alemán. Autor: Biblioteca Nacional d'Alemaña.
↑ ^2,0 ^2,1 Afirmao en: Gemeinsame Normdatei. Data de consulta: 26 abril 2014. Llingua de la obra o nome: alemán. Autor: Biblioteca Nacional d'Alemaña.
↑ Afirmao en: coleición en llinia del Muséu d'Arte Modernu de Nueva York. Identificador MoMA de artista: 3918. Data de consulta: 4 avientu 2019. Llingua de la obra o nome: inglés.
↑ Afirmao en: Gemeinsame Normdatei. Data de consulta: 31 avientu 2014. Llingua de la obra o nome: alemán. Autor: Biblioteca Nacional d'Alemaña.
↑ Afirmao en: autoridaes BNF. Identificador BnF: 122153706. Data de consulta: 10 ochobre 2015. Autor: Biblioteca Nacional de Francia. Llingua de la obra o nome: francés.
↑ Gress, Jon (2015).
↑ Winston Dixon, Wheeler; Audrey Foster, Gwendolyn (2008). «1».