Georg Simon Ohm
Vida
Nacimientu	Erlangen[1], 16 de marzu de 1789[2]
Nacionalidá	Reinu de Baviera
Residencia	Principado de Bayreuth (es)
Muerte	Munich[1], 6 de xunetu de 1854[3] (65 años)
Sepultura	Alter Südfriedhof (en)
Familia
Casáu con	ensin valor
Hermanos/es	Martin Ohm
Estudios
Estudios	Universidá d'Erlangen-Núremberg
Direutor de tesis	Karl Christian von Langsdorf
Llingües falaes	alemán[2]
Oficiu	físicu, matemáticu, profesor universitariu
Llugares de trabayu	Munich y Colonia
Emplegadores	Dreikönigsgymnasium (en) Universidá de Heidelberg Universidá de Munich  (1852 –  1854)
Trabayos destacaos	Llei d'Ohm
Premios	ver Medaya Copley  (1841) [4] miembru estranxeru de la Royal Society  (5 mayu 1842) [5] honorary citizen of Nuremberg  (1850) Orde bávara de Maximilianu para la Ciencia y les Artes  (1853)
Miembru de	Royal Society Academia de les Ciencies de Baviera Academia Prusiana de les Ciencies Accademia delle Scienze di Torino

Georg Simon Ohm (16 de marzu de 1789, Erlangen – 6 de xunetu de 1854, Munich), foi un físicu y matemáticu alemán qu'apurrió a la teoría de la lletricidá la llei d'Ohm. Conocíu principalmente pola so investigación sobre les corrientes llétriques, estudió la rellación qu'esiste ente la intensidá d'una corriente llétrica, la so fuercia electromotriz y la resistencia, formulando en 1827 la llei que lleva'l so nome qu'establez qu'I = V/R. Tamién s'interesó pola acústica, la polarización de les piles y les interferencies lluminoses. La unidá de resistencia llétrica, el ohmiu, recibe esti nome nel so honor.^[6] Terminó ocupando'l puestu de conservador del gabinete de Física de l'Academia de Ciencies de Baviera.

Usando los resultaos de los sos esperimentos, Georg Simon Ohm foi capaz de definir la rellación fundamental ente tensión llétrico, corriente y resistencia. Lo qu'agora se conoz como la llei d'Ohm apaeció na so obra más famosa, un llibru publicáu en 1827 que dio a la so teoría completa de la lletricidá.

La ecuación I = V/R conozse como llei d'Ohm. Afírmase que la cantidá de corriente constante al traviés d'un material ye direutamente proporcional a la tensión al traviés del material estremáu pola resistencia llétrica del material. L'ohmiu (Ω), una unidá de resistencia llétrica, ye igual a la d'un conductor nel cual una corriente (I) d'un amperiu (1 A) ye producida por un potencial d'un voltiu (1 V) al traviés de los sos terminales. Estes rellaciones fundamentales representen el verdaderu empiezu d'analís de circuitos llétricos.

La corriente circula por un circuitu llétricu acordies con delles lleis definíes. La llei básica del fluxu de corriente ye la llei d'Ohm. La llei d'Ohm establez que la cantidá de corriente que flúi nun circuitu formáu por resistencies solo rellaciónase col voltaxe nel circuitu y la resistencia total del circuitu. La llei esprésase xeneralmente pola fórmula V = (I)(R) (descritu nel párrafu anterior), onde I ye la corriente n'amperios, V ye'l voltaxe (en voltios), y R ye la resistencia n'ohmios.

L'ohmiu, una unidá de resistencia llétrica, ye igual a la d'un conductor nel cual produzse una corriente d'un amperiu por un potencial d'un voltiu al traviés de los sos terminales; asina, años primero que Ohm enunciara la so llei, otros científicos realizaren esperimentos cola corriente llétrica y la tensión. Destaca'l casu del británicu Henry Cavendish, qu'esperimentó cola botella de Leyden en 1781 pero nun llegó a publicar les sos conclusiones, hasta que cuasi 100 años dempués, en 1879, James Clerk Maxwell publicar.

Nació en 1789 nel senu d'una pequeña familia protestante en Erlangen, Baviera (nesa dómina, parte del Sacru Imperiu Romanu Xermánicu). El so padre, Johann Wolfgang Ohm, yera cerraxeru y la so madre foi Maria Elizabeth Beck. A pesar de nun ser xente educao, el so padre yera un autodidacta y dio-yos a los sos fíos una escelente educación a partir de les sos propies enseñances.

Ohm perteneció a una familia numberosa,y como yera normal naquellos tiempos, munchos de los sos hermanos morrieron mientres la infancia; de los siete fíos que'l matrimoniu Ohm traxo al mundu solo sobrevivieron trés: Georg Simon, la so hermana Elizabeth Barbara y el so hermanu Martin, que aportó a un conocíu matemáticu.

A la edá de 16 años allegó a la Universidá de Erlangen, onde aparentemente se desinteresó polos sos estudios dempués de tres semestres, considerando que taba esbardiando'l so tiempu, y por presión del so padre. Ohm foi unviáu a Suiza, onde en setiembre de 1806 llogró una plaza de maestru de matemátiques nuna escuela de Gottstadt, cerca de Nydau.

Aconseyáu pol so colega Karl Christian von Langsdorf —al que conociera mientres la so estancia na universidá— de que lleera los trabayos d'Euler, Laplace y Lacroix, prosiguió los sos estudios sobre matemátiques hasta abril de 1811, cuando decidió volver a Erlangen. Ellí recibió'l doctoráu'l 25 d'ochobre d'esi mesmu añu darréu ingresó na nómina de la universidá.

Dempués de tres semestres decidió dexar el so puestu de profesor de matemátiques na universidá, al llegar a la conclusión de que nun podía ameyorar la so estatus en Erlangen, yá que vivía en condiciones probes y nun vía un futuru ende. La so suerte nun camudó y el gobiernu bávaru ufiertó-y un puestu de profesor nuna escuela de baxa reputación en Bamberg, trabayu qu'aceptó en xineru de 1813. Tres años más tarde, tres el zarru del colexu, foi unviáu a otra escuela de Bamberg, que precisaba ayuda n'enseñances de matemátiques y física. Mientres tou esi tiempu, Ohm amosaba un visible descontentu col so trabayu, yá que nun yera la carrera brillosa qu'esperara pa sigo mesmu: considerábase más que solamente un maestru.

El 11 de setiembre de 1817 recibió una gran oportunidá como maestru de matemátiques y física nel Llicéu Xesuita de Colonia, una escuela meyor que cualesquier otra na que Ohm pudiera enseñar, yá que inclusive cuntaba col so propiu y bien forníu llaboratoriu de física. Una vegada instaláu ellí, Ohm prosiguió los sos estudios en matemátiques, lleendo los trabayos de destacaos matemáticos franceses de la dómina, como Laplace, Lagrange, Legendre, Biot y Poisson, según los de Fourier y Fresnel. Prosiguió más tarde con trabayos esperimentales nel llaboratoriu de física del colexu, dempués de tener noticia del descubrimientu del electromagnetismu por Oersted en 1820.

En 1825 empezó a publicar los resultaos de los sos esperimentos sobre midíes de corriente y tensiones, nel que destacaba l'amenorgamientu de la fuercia electromagnético que pasa por un cable a midida que este yera más llargu. Siguió publicando los sos trabayos, hasta que —yá convencíu del so descubrimientu— publicó en 1827 Die galvanische Kette, mathematisch bearbeitet, llibru nel qu'espón tola so teoría sobre la lletricidá. La so contribución más destacable foi'l planteamientu d'una rellación fundamental, llamada na actualidá llei d'Ohm. Esa mesma ecuación fuera afayada 46 años antes pol inglés Henry Cavendish; pero'l calter semiermitaño d'este torgara'l so espardimientu. Respectu al llibru, cabo destacar qu'empieza enseñando les bases de la matemática, col propósitu de que'l llector entienda'l restu del llibru. Ye que pa la dómina inclusive los meyores físicos alemanes escarecíen d'una base matemática apropiada pa la comprensión del trabayu, razón pola cual nun llegó a convencer totalmente a los más veteranos físicos alemanes, quien nun creíen que l'acercamientu matemáticu a la física fuera'l más fayadizu, polo que criticaron y fixeron risión el so trabayu.

Foi nel añu de 1825 cuando empezó a publicar los sos trabayos tando nel Llicéu Xesuita de Baviera, onde-y dexaron alloñar se de la enseñanza mientres un añu, con cuenta de que prosiguiera colos sos descubrimientos. N'agostu de 1826, recibió la non bien arrogante suma de la metá del so salariu, pa pasar l'añu en Berlín, trabayando nes sos publicaciones. Ohm pensó que cola publicación del so trabayu ufiertaríase-y un meyor puestu nuna universidá antes de volver a Colonia, pero en setiembre de 1827 el tiempu acabábase-y y nun llograba meyores ufiertes. Sintiéndose menospreciáu, Ohm decidió quedase en Berlín, y en marzu de 1828 arrenunció al so puestu en Colonia.

Trabayó temporalmente en diversos colexos de Berlín y en 1833 acepta una plaza na Universidá de Núremberg, onde-y foi otorgáu'l títulu de profesor; sicasí, entá nun llograra un puestu acorde a los que creía ser los sos merecimientos.

En 1841, el so llabor foi reconocida pola Royal Society y foi-y axudicada la Medaya Copley; al añu siguiente foi incorporáu como miembru foranu de la Sociedá. Lo mesmo fixeron delles academies, ente elles les de Turín y Berlín, que lo nomaron miembru electu. En 1845 yera yá miembru activu y formal de la Bayerische Akademie.

Más allá de les sos investigaciones sobre lletricidá, en 1843 anunció'l principiu fundamental de l'acústica fisiolóxica, por cuenta de la so esmolición pola manera en que s'escuchen les combinaciones de tonos:

Al tar espuestos a un soníu complexu creáu al entemecer dellos tonos, los individuos son capaces d'escuchar por separáu cada tonu.

Harvey Schiffman (2001)

Pero los sos hipótesis nun teníen una base matemática lo suficientemente sólida, y la curtia vida de la so hipótesis acabó nuna disputa col físicu August Seebeck, quien desacreditó la so teoría. Finalmente, Ohm reconoció los sos errores.

En 1849 Ohm aceptó un puestu en Múnich como conservador del gabinete de Física de la Bayerische Akademie y dictó numberoses conferencies na Universidá de Múnich. En 1852 algamó l'ambición de tola so vida: foi designáu profesor titular de la cátedra de física de la Universidá de Múnich.

Georg Simon Ohm finó'l 6 de xunetu de 1854 en Múnich, Baviera, actual Alemaña. Ta soterráu nel campusantu Alter Südfriedhof, de la mesma ciudá.

• La Llei d'Ohm y la unidá de resistencia llétrica, el ohmiu.
• El cráter llunar Ohm, que lleva esti nome na so memoria.^[7]
• El asteroide (24750) Ohm tamién conmemora'l so nome.^[8]

• Lletricidá
• Historia de la lletricidá

• Wikimedia Commons acueye conteníu multimedia sobre Georg Simon Ohm.