Familia cosmopolita con un mayor númberu d'especies na zona tropical.
Esta familia dase principalmente nos trópicos, cola mayoría de les especies distribuyida pela rexón indomalaya y l'América tropical. Hai una amplia variedá nel África tropical, anque non tan abondosu nin variada como nes otres dos rexones. Sicasí, el xéneru Euphorbia tamién tien munches especies n'árees non tropicales, como la Cuenca mediterránea, l'Oriente Mediu, Sudáfrica y el sureste d'Estaos Xuníos. Un gran númberu de plantes ruderales cosmopolites introducíes colos cultivos ordinarios son euforbies, destacando les lechetreznes.
Son yerbes, arbustos y árboles con látex, dacuando carnosos y cactiformes. Cítase a les euforbiacees como un casu d'evolución converxente coles cactácees. La mayoría de les euforbies contienen sustancies tóxiques contra los hervíboros.
Yerbes grandes arrosetaes, o árboles, o arbustos, o subarbustos. Munches vegaes n'árees seques son grandes, xeromórfiques, fibroses o suculentes. Polo xeneral les especies suculentes son d'África, América (bien poques) y Madagascar. N'América los sos nichos como plantes suculentes ta ocupáu poles cactacees. El grupu ye bien variáu y confúndese munches vegaes especies del grupu de les euforbies con otros grupos.
Les fueyes son xeneralmente simples, cuando son compuestes, pueden ser palmetaes, opuestes y alternes, con estípules que pueden tar tresformaes n'escayos o glándules. Les fueyes simples, son xeneralmente alternes y de cutiu axustaes.
Les euforbies suelen formar unes estructures florales llamaes ciatos bien especializaes, ye una estructura diminuta en forma de copa, que consiste nun arreyu con glándules variaes nel cantu, dientro del cual hai numberoses flores amenorgaes a un estame (llamaes por eso estaminadas), que se topen arrodiando a una única flor central con pistilu. Estes inflorescencies son xeneralmente protógines, la polinización ye cruciada y realizar principalmente mosques o otros dípteros, que lleguen atrayíos pola abondosu segregación de les glándules.
Les sos pequeñes flores tienen enclín al amenorgamientu nel númberu de pieces, a ser unisexuales y actinomorfes. Les especies con flores más primitives tienen mota y corola, el restu, monoclamídees o aclamídees. Los estames pueden tar en númberu variable, munches vegaes amenorgáu a un solu estame (les mentaes "flor estaminada"), dacuando estames ramificaos con un númberu variable d'anteres (hasta 9); xinecéu súperu, pluricarpelar nes especies primitives, tricarpelar, ya inclusive, monocarpelar nes más modernes; los estilos pueden tar ramificaos.
Les inflorescencies complexes de tipu cimosu, o ciatu, son carauterístiques de les euforbies y xéneros allegaos. De la mesma los ciatos formen inflorescencies compuestes umbeliformes.
Los frutos son de normal capsulares, dorsicides o loculicides, que los sos carpelos xébrense nel maduror, tricocos, la reticulación de testar de la grana ye un calter sistemáticu. Dempués de la fecundación, el pedicelu pistiláu emburria al frutu escontra riba y escontra fuera pa ser tremáu.
Ye frecuente atopar un gran númberu d'especies d'euforbies grueses autóctones nes zones templaes desértiques del planeta. Les euforbies suculentes de tarmos y cañes carnoses, del tipu de les tabaibes son frecuentes n'África, Madagascar y los archipiélagos macaronésicos y índicos, qu'amuesen adautaciones similares a los mentaos cactus y les Agavoideaes.
