Escudu la República del Ecuador
Datos
Estáu	República del Ecuador
Fecha d'adopción	31 d'ochobre de 1900 (Creáu y Llexisláu) 7 de payares de 1900 (Reglamentado)
Blasón	Escudo ovaláu de campu azul, en que la so parte cimera atópase'l sol sobrepuestu a una parte de la franxa zodiacal colos signos de Aries, Tauro, Xéminis y Cáncer. Na so parte central, el volcán Chimborazo de nieves perpetues de les cualos naz un ríu, en representación del Guayas. Na parte inferior del escudu y sobre la desaguada del ríu, atópase un barcu a vapor revistíu colos colores de la bandera nacional.
Timbre	Cóndor de los Andes n'actitú de llevantar el vuelu, mirando a la so derecha.
Tenante	A cada banda, dos banderes nacionales. Metanes elles asomen dos rames, la diestra de palma y la siniestra de lloréu.
Otros elementos	Fasces consulares so la punta inferior del escudu.

L'Escudu d'Ecuador foi adoptáu oficialmente pol Congresu'l 31 d'ochobre de 1900, llogrando'l so implementación na presidencia del Xeneral Eloy Alfaro Delgado, el 7 de payares del mesmu añu. Díes dempués, el 5 d'avientu, el decretu publicar nel Rexistru Oficial.

Diverses fontes, ente elles, el folletu didácticu: "Los Símbolos de la Patria", publicáu pola Fundación Símbolos Patrios, con sede en Guayaquil, según el llibru "La Bandera de la República del Ecuador 1830-2007" d'autoría d'Eduardo Estrada Guzmán, señalen que'l diseñu artísticu del escudu actual pertenez al maestru Pedro Pablo Traversari, afitándose hasta qu'en 1916 foi aprobáu pol Ministeriu d'Instrucción Pública.

Ye un escudu de forma ovalada. Na parte cimera del interior apaez representáu'l sol, nel centru d'una parte del zodiacu onde s'atopen los signos d'Aries, Tauro , Xéminis y Cáncer. Estos signos correspuenden a los meses históricos de marzu, abril, mayu y xunu de 1845, nel so orde, tiempu mientres el cual duró la llucha ente los revolucionarios lideraos pol Gobiernu Provisional instaláu en Guayaquil y el Gobiernu del xeneral Juan José Flores quien s'enferronaba al poder.

Na parte inferior, cortando l'horizonte, el Chimborazo, una de les más altos montes de los Andes, so un cielu azul. De les nieves del Chimborazo naz el ríu Guayas y esti caudal que baxa peles tierres fértiles de la mariña, simboliza la hermandá de tolos ecuatorianos.

Un barcu a vapor derruempe la parte ancha del ríu. Ye una alusión al primer barcu de vapor construyíu na mariña del Pacíficu, nos estelleros de Guayaquil, en 1841, y tien por mástil un caduceo, símbolu de la navegación y el comerciu.

L'Escudu fuelga sobre fasces consulares, emblema de l'autoridá republicana compuestu por un llíu o hacecillo de vares amarráu con una cinta, qu'envolubra una segur (hachu).

Cuatro banderes nacionales arrodien l'Escudu, dos d'elles n'estil de llanza, arma principal usada nes lluches d'independencia, y dos n'estil de alabarda, que simbolicen la custodia del poder constituyíu; y, metanes elles, asomen dos rames, una ye de palma (a la derecha) y simboliza el martiriu de quien nos dieron la llibertá (nesa dómina usaba la frase "la palma del martiriu"), y otra de lloréu (a la izquierda) que simboliza'l trunfu y la gloria.

Dellos escudos son dibuxaos equivocadamente con caña d'olivar en cuenta de la de palma o la de lloréu. Les cañes de palma y de lloréu son les que consten nel decretu del Escudu. Na parte cimera del Escudu, írguese'l cóndor andín, coles sos ales abiertes, simbolizando'l poderíu, el grandor y l'altiveza.

Una y bones el nuesu Ecuador ye un patrimoniu cultural de la humanidá

L'escudu del Ecuador non siempres foi'l mesmu qu'anguaño ostenta, pos esti sufrió munchos cambeos, detallaos de siguío:

1820

Cuando se proclamó la Independencia de Guayaquil, el 9 d'ochobre de 1820, adoptóse como escudu del movimientu emancipador el que ta formáu por una estrella de cinco puntes sobre fondu azul, inscrita nun óvalu zarrao y arrodiao de dos rames de lloréu enxareyaes por una cinta colorada y darréu añader la lleenda: "Por Guayaquil Independiente". Este foi, más bien, l'escudu de la Provincia Llibre de Guayaquil y non del Ecuador puramente dichu.

Conseñamos que'l presidente de la Xunta Cimera de Gobiernu de Guayaquil en 1820, Dr. José Joaquín de Olmedo, dio orde que los papeles oficiales del Cabildru tengan un sellu consistente nuna estrella flanqueada por una corona de lloreos y a un llau la lleenda Por Guayaquil Independiente. Agora ye'l blasón de la ciudá de Guayaquil d'Ecuador.

1821 — 1830

El 29 de mayu de 1822 incorporóse Quito a la Gran Colombia, siendo precedíu pol departamentu de Azuay na marcha emancipadora de Sucre y Guayaquil el 30

de xunetu, polo que s'adoptó l'escudu colombianu creáu pola llei sancionada'l 6 d'ochobre de 1821 pol Congresu de Cúcuta, que'l so Artículu 1 detalla:

{

{cita|

"va usase d'equí p'arriba, en llugar d'Armes, dos cornucopias llenes de frutes y flores de los países fríos, templaos y templaos, y de les fasces colombianes, que se van componer d'un hacecillo de llances col siguir trevesáu, arcos y fleches cruciaos, arreyaos con cinta tricolor na parte inferior."}}

Otru detalle ye que'l Gran Sellu de la República, según l'Artículu 2, tenía de llevar la siguiente inscripción na circunferencia: «República de Colombia».

1830 - 1835

Al asoceder la disolución de la Gran Colombia y proclamase la soberanía ya independencia de los trés estaos que lu integraben, el primer Congresu del Ecuador, na so sesión del 17 de setiembre de 1830, analizó la creación del Escudu d'Armes del Estáu, mientres se caltenía tamién l'escudu de la República de Colombia, col enfotu de caltener la unidá de los estaos independizaos. La idea de configuración del blasón ta atribuyida al presidente de l'Asamblea, Dr. José Fernández Salvador, quien amás suxirió amestar la lleenda L'Estáu del Ecuador na República de Colombia, amás d'un sol sobre les fasces de les Armes de la República.

Estos cambeos son aludíos nes actes de la sesión del 21 de setiembre de 1830, dempués d'emitise la llei pol Congresu, en cuantes que el 27 de setiembre de 1567 el presidente de la República del Ecuador, Juan José Flores, sancionó'l decretu:

Artículu 1 - "va usase d'equí p'arriba de les armes de Colombia, en campu azul celeste col agregáu d'un sol na equinoccial sobre les 2 fasces, y un lema que diga L'Ecuador en Colombia."

Ye por eso

1835 — 1843

En 1835, col fin de la Gran Colombia, llegó'l fin del lema "Estáu del Ecuador na República de Colombia" y pasó a ser a cencielles la "República del Ecuador", otra vegada adoptó un escudu ensin un decretu específicu. Na Convención Constitucional d'Ambato diose un decretu sobre papel selláu'l día 10 d'agostu, nel cual dizse nel so artículu 2°:

"Nel sellu nun se van poner les armes de la república col lema República del Ecuador..."

Pero nun foi sinón hasta 1836 que, nun decretu d'acuñamientu de moneda dáu'l 14 de xunu, describióse l'Escudu d'Armes de la República.

Los signos del zodiacu representaben los meses de la revolución de 1820, dende Lleo (xunetu-agostu) hasta Escorpión (ochobre-payares). Llevaba 7 estrelles de 5 puntes, representando a les 7 provincies qu'entós componíen l'Ecuador. Los cuetos: Los dos de la izquierda del escudu (derecha, vistu de frente) representen el Guagua Pichincha, con un cóndor nel so visu y el volcán Ruco Pichincha. El cuetu de la derecha del escudu (esquierda, vistu de frente) ye "un risco, sobre él una torre, y sobre esta asitiaráse otru cóndor, que faiga frente al que ta sobre'l Guagua Pichincha".

Esti Escudu tien la forma simple d'un escudu ovaláu y nun llevaba adornos alredor, como los siguientes escudos que vienen de siguío d'esti escudu 🇱🇷🇱🇷🇱🇷

1843 — 1845

La convención nacional axuntada en Quito'l 18 de xunu de 1843, so la presidencia de Francisco de Marcos, resolvió camudar l'escudu d'armes de la República.

Na parte cimera rectangular y na parte inferior elíptica. El so campu va estremar en tres cuarteles: nel superior va asitiase sobre fondu azul el sol sobre una seición del zodiacu; nel cuartel va subdividir en dos: nel de la derecha, sobre fondu d'oru, va asitiase un llibru abiertu en forma de tables, en que los sos dos planos van inscribise los númberos romanos I, II, III y IV, indicantes de los cuatro primeros artículos de la Constitución; nel de la esquierda, sobre un fondu verde, va asitiase un caballu. El cuartel inferior, subdividíes en dos, va asítiase en fondu azul un ríu sobre que les sos agües, va representase un barcu; y nel de la esquierda, sobre fondu de plata, va asitiase un volcán. Na parte cimera, en llugar de la cimera, va folgar un cóndor que les sos ales abiertes estendíes sobre los dos ángulos simbolicen el poderíu, el grandor y l'altiveza. Na orla esterior y en dambes partes llaterales van llucise y van poner banderes tricolores y trofeos.

1845 — 1860

La Convención Nacional axuntada en Cuenca y presidida por Pablo Merino Ortega dempués del trunfu del 6 de marzu de 1845. Dispunxo'l cambéu del escudu por decretu del 6 de payares de 1845, la creación d'esti escudu sostiense que ye del poeta José Joaquín de Olmedo, siendo:

Un escudu ovaláu que contenga interiormente, na parte cimera, el sol con aquelles porciones de la elíptica en que se topen los signos correspondientes a los meses memorables de marzu, abril, mayu y xunu. Na parte inferior, a la derecha, va representase'l volcán Chimborazo, del que va nacer un ríu, y onde apaeza más caudalosu va tar un buque a vapor que tenga por mástil un caduceo como símbolu de la navegación y del comerciu, que son la fonte de prosperidá del Ecuador. L'escudu va reposar sobre un llíu de fexes consulares, como insinia de la dignidá republicana; va ser afatáu exteriormente con banderes nacionales y cañes de lloréu y palma, y coronáu por un Cóndor con ales esplegaes, a los llaos les banderes bicolores que menta'l decretu son les d'azul y blancu asitiando siete estrelles.

1860 — 1900	1900 — presente

En rematando'l periodu marcista en 1860, l'entós presidente Gabriel García Moreno decretó que la bandera fuera la mesma de la Gran Colombia. La Convención Nacional de 1861 ratificó'l cambéu de la bandera ensin faer mención del escudu, polo qu'esti sigo siendo'l mesmu de 1845 pero afatáu col tricolor gran colombianu.

Siendo'l presidente de la república'l xeneral Eloy Alfaro, el Congresu Nacional de 1900 determinó definitivamente los símbolos nacionales. L'actual y definitivu escudu d'armes foi adoptáu'l 31 d'ochobre de 1900, llogrando l'execútese presidencial del Xeneral Alfaro el 7 de payares de 1900 y el decretu publicar nel Rexistru Oficial Nᵘ 1272 el 5 d'avientu de 1900. Nel artículu del so decretu del 31 d'ochobre del citáu añu, trescribe la disposición de 1845, pero sumir:

col únicu cambéu de que s'use los tricolores colombianos en llugar de les banderes bicolores.

Polo qu'a la fin se caltuvo'l mesmu escudu dibuxáu por Olmedo, pero col cambéu de los colores de les banderes y la direición de la cabeza del cóndor.

• Bandera d'Ecuador
• Himnu Nacional del Ecuador
• Otres Banderes Nacionales
• Bandera de Colombia
• Bandera de Venezuela
• Bandera de la Gran Colombia
• Banderes d'Ecuador

• Documentu de la presidencia del Ecuador sobre los símbolos patrios
• ecuador.htm L'Escudu d'Armes de la República del Ecuador (enllaz rotu disponible n'Internet Archive; ver l'historial y la última versión).
• Videu sobre'l vapor Guayas, que tien de dir nel Escudu