Ernst Cassirer

Ernst Cassirer
Vida
Nacimientu WrocÅ‚aw[1], 28 de mayu de 1874[2]
Nacionalidá Bandera de Imperiu alemán Imperiu alemán  (28 xunetu 1874 -  9 payares 1918)
Bandera de República de Weimar República de Weimar  (9 payares 1918 -  30 xineru 1933)
Bandera de Alemaña nazi Alemaña nazi  (30 xineru 1933 -  1939)
Bandera de Suecia Suecia  (1939 -
Muerte Nueva York[3], 13 d'abril de 1945[2] (70 años)
Causa de la muerte infartu de miocardiu
Familia
Casáu con Toni Cassirer (1902 – 1945)
Fíos/es Heinz Cassirer
Estudios
Estudios Universidá Humboldt de Berlín
Universidá de Marburgu
Direutor de tesis Hermann Cohen
Paul Natorp
Direutor de tesis de Leo Strauss
Helene Luise Ewald (en) Traducir
Llingües falaes alemán[4]
Oficiu filósofu, profesor universitariu, historiador del arte
Llugares de trabayu Marburg, Berlín, Hamburgu, Oxford, Uppsala, Gotemburgu y Nueva York
Emplegadores Universidá Humboldt de Berlín
All Souls College (es) Traducir
War Press Office (German Reich) (en) Traducir
Universidá d'Hamburgu  (1919 –  1933)
Universidá d'Oxford  (1933 –  1935)
Universidá de Gotemburgu  (1935 –  1941)
Yale  (1941 –  1944)
Universidá de Columbia  (1944 –  1945)
Premios
Miembru de Real Academia Sueca de Letras, Historia y Antigüedades (es) Traducir
Movimientu Escuela de Marburg (es) Traducir[5]
Cambiar los datos en Wikidata

Ernst Cassirer (28 de mayu de 1874, WrocÅ‚aw â€“ 13 d'abril de 1945, Nueva York) foi un filósofu d'orixe prusianu, ciudadanu suecu dende 1939. Exerció la docencia na Universidá de Hamburgu. Alliniáu na direición neokantiana de la escuela de Marburgu, trató de los problemes gnoseológicos y epistemolóxicos nel sentíu del idealismu críticu.[6] Foi conocíu pola so obra Filosofía de les formes simbóliques del campu de la filosofía de la cultura. Tamién realizó contribuciones a la epistemoloxía, a la filosofía de la ciencia y a la historia de la filosofía.

Vida

Cassirer nació en Wrocław, Silesia, al suroeste de Polonia. Fíu del comerciante xudíu alemán Eduard Cassirer, pertenez a una de les xeneraciones más brilloses del pensamientu européu. En 1892 empezó a estudiar derechu, pero llueu pasó a estudiar lliteratura alemana y filosofía na Universidá de Berlín. A partir de 1896 camudar a la Universidá de Marburgu, onde se adscribió al neokantismo. En 1899 doctoróse baxu tutelar de Paul Natorp con un trabayu sobre Descartes tituláu Kritik der mathematischen und naturwissenschaftlichen Erkenntnis.

En 1902 cásase cola so prima Toni Bony, cola que tuvo tres fíos. El so trabayu sobre'l sistema de Leibniz foi premiáu dos veces pero en munches universidaes nun foi aceptáu como Habilitation (máximu grau académicu que puede llograse en munchos países europeos). En 1906 algamó esti grau en Berlín col so estudiu sobre'l problema de la conocencia: Das Erkenntnisproblem in der Philosophie und Wissenschaft der neueren Zeit. Mientres los siguientes 13 años foi profesor en Berlín y asitió les bases de la so teoría de la conocencia.

Tuvo que exiliase cola llegada de Hitler. Ente 1933 y 1935 trabayó como profesor na universidá d'Oxford, y ente 1935 y 1941 pasó a la universidá de Goteborg en Suecia, aprovechando la neutralidá d'esi país na guerra. Mientres la guerra desenvolvíase, consideró con bon criteriu que Suecia dexaba de ser un abellugu seguru, y se exilió nos Estaos Xuníos. Foi refugáu pola universidá de Harvard, pero a la fin pudo trabayar en Yale ente 1941 y 1943, y na Universidá de Columbia, en Nueva York, dende 1943 hasta l'ataque cardiacu letal nesi campus.

Collaboró na famosa edición kantiana a principios de sieglu, que la so introducción convertir nuna referencia (Kant). Depués centróse en dos momentos fundamentales de la civilización europea, la Renacencia y la Ilustración, con dos monografíes que son clásiques, y collaboró col Institutu Warburg. Tuvo un discutiniu públicu, en Davos, con Heidegger (la familia d'ésti nun dexó que se publicar el discutiniu). Pa Cassirer, l'home ye un 'animal simbólicu' qu'utiliza símbolos pa configurar el mundu cultural. Nesti sistema de símbolos ye onde se manifiesta l'espíritu humanu espresándose nel llinguaxe, el mitu, la relixón y la ciencia. En Cassirer la Crítica de la razón (que yá realizara Kant) convertir nuna Crítica de la cultura.

La so obra, revaluada cola xeneración estructuralista, foi oxeto otra vegada de munchos comentarios y ediciones a finales del sieglu XX. Ye una de les más importantes contribuciones a la historia de les idees, onde amás da plena entrada al llinguaxe, al mitu y a la ciencia moderno y contemporáneo como vehículos decisivos de la cultura.

Ver tamién

Obra

  • Leibniz' System in seinen wissenschaftlichen Grundlagen, 1902
  • Der kritische Idealismus und die Philosophie des "gesunden Menschenverstandes", 1906.
  • Das Erkenntnisproblem in der Philosophie und Wissenschaft der neueren Zeit. (1: 1906; 2: 1907; 3: Die nachkantischen Systeme, 1920; 4: Von Hegels Tod bis zur Gegenwart (1832–1932), 1957).
  • Substanzbegriff und Funktionsbegriff. Untersuchungen über die Grundfragen der Erkenntniskritik. 1910 (Conceutu de sustancia y conceutu de función).
  • Freiheit und Form. Studien zur deutschen Geistesgeschichte, 1916.
  • Kants Leben und Lehre, 1918.
  • Zur Einstein'schen Relativitätstheorie. Erkenntnistheoretische Betrachtungen, 1921.
  • Escurra und Gestalt. Goethe, Schiller, Hölderlin, Kleist, 1921
  • Philosophie der symbolischen Formen. (1. Die Sprache, 1923; 2. Das mythische Denken, 1925; 3. Phänomenologie der Erkenntnis, 1929).
  • Sprache und Mythos. Ein Beitrag zum Problem der Götternamen, 1925 (depués en: Wesen und Wirkung des Symbolbegriffs, Darmstadt, WBG, 1994; Esencia y efeutu del conceutu de símbolu).
  • Individuum und Kosmos in der Philosophie der Renaissance, 1927
  • Die Escurra der republikanischen Verfassung, 1929. Discursu na Universidá.
  • Die Philosophie der Aufklärung, 1932.
  • Determinismus und Indeterminismus in der modernen Physik, 1937.
  • Axel Hägerström: Eine Studie zur Schwedischen Philosophie der Gegenwart, 1939.
  • Zur Logik der Kulturwissenschaften, 1942.
  • An Essay on Man, 1944. (Was ist der Mensch? Versuch einer Philosophie der menschlichen Kultur, 1960)
  • The Myth of the State, 1946. (Vom Mythus des Staates, 1949).
  • Symbol, Myth and Culture. Essays and Lectures, 1935-1945, New Haven, Yale University, 1979

Ediciones n'español

La obra de Cassirer publicóse dende va mediu sieglu en Méxicu, pol FCE; depués, haise reimpreso n'España en parte.

  • Individuu y cosmos na filosofía del Renacimientu, Arxentina, EMECÉ, 1951.
  • El problema de la conocencia na filosofía y na ciencia modernes, Méxicu, FCE, 1979, 4 vols.
  • Filosofía de les formes simbóliques, Méxicu, FCE, 1979, 3 vols.
  • La filosofía de la Ilustración, Madrid, FCE, 1993 ISBN 978-84-375-0350-9
  • Kant, vida y doctrina, Madrid, FCE, 1993 ISBN 978-84-375-0364-6
  • Esencia y efeutu del conceutu de símbolu, Méxicu, FCE, 1975.
  • Rousseau, Kant, Goethe: filosofía y cultura na Europa del sieglu de les lluces, Madrid, FCE, 2007 ISBN 978-84-375-0595-4
  • La filosofía de la Ilustración, Méxicu, FCE,
  • Les ciencies de la cultura, Méxicu, FCE, 1972.
  • Antropoloxía filosófica, Madrid, FCE, 1983 ISBN 978-84-375-0243-4
  • El mitu del Estáu, Méxicu, FCE, 1993.
  • Cassirer y el so neo-ilustración: la conferencia sobre Weimar y l'alderique de Davos con Heidegger, Plaza y Valdés, ISBN 978-84-92751-50-1 [Archivu d'Internet]
  • Filosofía moral, derechu y metafísica: un diálogu con Axel Hägerström, Herder, 2010 ISBN 978-84-254-2660-5

Ver tamién

Referencies

  1. ↑ Afirmao en: Gemeinsame Normdatei. Data de consulta: 10 avientu 2014. Llingua de la obra o nome: alemán. Autor: Biblioteca Nacional d'Alemaña.
  2. ↑ 2,0 2,1 Afirmao en: Gemeinsame Normdatei. Data de consulta: 9 abril 2014. Llingua de la obra o nome: alemán. Autor: Biblioteca Nacional d'Alemaña.
  3. ↑ Afirmao en: Gemeinsame Normdatei. Data de consulta: 30 avientu 2014. Llingua de la obra o nome: alemán. Autor: Biblioteca Nacional d'Alemaña.
  4. ↑ Afirmao en: autoridaes BNF. Identificador BnF: 118954523. Data de consulta: 10 ochobre 2015. Autor: Biblioteca Nacional de Francia. Llingua de la obra o nome: francés.
  5. ↑ Afirmao en: Q15975711. Data d'espublización: 1999.
  6. ↑ Ferrater Mora, José: Diccionariu de Filosofía (2001) Editorial Atlante, Méxicu D.F, p. 73

Bibliografía

  • P. A. Schilpp, The Philosophy of Ernst Cassirer, Nueva York, 1958, or. 1949.
  • John Michael Krois, Cassirer: Symbolic Forms and History, 1987.
  • L. Garagalza, Hermenéutica del llinguaxe en Y. Cassirer, Universidá de Deusto, 1989.
  • J. Seidengart (dir.), Ernst Cassirer, de Marbourg à New York. L'itinéraire philosophique, Le Cerf, 1990. Alcuentru de 1988 en Nanterre.
  • Michael Friedman, A Parting of the Ways: Carnap, Cassirer, and Heidegger, 2000 excerpt and text search
  • William Schultz, Cassirer & Langer on Myth, 2000 excerpt and text search
  • Edward Skidelsky, Ernst Cassirer: The Last Philosopher of Culture, Princeton University Press, 2008 ISBN 978-0-691-13134-4. excerpt and text search
  • Jeffrey Andrew Barash, The Symbolic Construction of Reality: The Legacy of Ernst Cassirer, 2008 excerpt and text search
  • Peter Eli Gordon, Continental Divide: Heidegger, Cassirer, Davos, 2010.

Enllaces esternos