El gran duque Enrique de Luxemburgu tien cuatro hermanos: l'archiduquesa d'Austria, María Astrid de Luxemburgu (nacida en 1954), el príncipe Xuan Félix de Luxemburgu (nacíu en 1957), la princesa de Liechtenstein, Margarita de Luxemburgu (nacida en 1957) y el príncipe Guillermo María de Luxemburgu (nacíu en 1963).
Enrique ye Llicenciáu en Ciencies Polítiques pola Universidá de Xinebra, al igual que la so esposa, de fechu foi nesta universidá onde se conocieron y empecipiaron la so novialgu.[19]
Enrique asumió'l tronu de Luxemburgu dempués de l'abdicación del so padre'l 7 d'ochobre de 2000.
La so fortuna envalorar en 1.7 millones de dólares. En 2011 el Gran Duque someter a una angioplastia coronaria. Esi mesmu añu, celébrase'l 30 aniversariu del so matrimoniu.
Posición constitucional
D'esquierda a derecha: SS. AA. RR. el gran duque herederu Guillermo, el gran duque Enrique y el so consorte María Teresa.
El príncipe Enrique convertir n'herederu al tronu de Luxemburgu cola abdicación de la so güela paterna, la gran duquesa Carlota de Luxemburgu, el 12 de payares de 1964. De 1980 a 1998, foi miembru del Conseyu d'Estáu.
El 4 de marzu de 1998, el príncipe Enrique foi nomáu teniente representante pol so padre, el gran duque Xuan, lo que significa qu'él asumió la mayor parte de los poderes constitucionales del so padre. El 7 d'ochobre de 2000, darréu dempués de l'abdicación del so padre, Enrique aportó como Gran duque de Luxemburgu y tomó el xuramentu constitucional ante la Cámara de Diputaos esi mesmu día.
El nome completu, el tratamientu y el títulu d'Enrique ye: La so Alteza Real, Enrique pola gracia de Dios, gran duque de Luxemburgu, duque de Nassau, conde palatín del Rin, conde de Sayn, de Königstein, de Katzenelnbogen y de Diez, vizconde de Hammerstein, señor de Mahlberg, de Wiesbaden, de Idstein, de Merenberg, de Limburg y de Eppstein.
Sicasí, al xubir al tronu gran ducal, Enrique abandonó la denominación "pola gracia de Dios", y nes lleis, decretos y documentos oficiales al so nome y el títulu ye: "Enrique, gran duque de Luxemburgu, duque de Nassau" a cencielles.
Discutiniu sobre la eutanasia
El 2 d'avientu de 2008 anuncióse que'l gran duque Enrique había decidíu que se negaría a roblar la llei que llegalizaría la práutica de la eutanasia que fuera aprobada a principios d'ési mesmu añu pola Cámara de Diputaos. El Gran Duque alegó problemes de conciencia. En razón d'ello, el Parllamentu de Luxemburgu decidió llindar los poderes del Gran Duque y yá la so firma nun ye necesaria pa la sanción d'una llei. En reconocencia de la so decisión, en setiembre de 2009 el Vaticanu decidió estremar al gran duque Enrique col Premiu Van Thuan en reconocencia por "el compromisu en defensa de los derechos humanos, especialmente'l derechu a la vida y a la llibertá relixosa".[20]
Como xefe d'Estáu d'una monarquía constitucional, el rol del gran duque Enrique ye principalmente representativu. Sicasí, caltiénse la facultá constitucional de nomar al Primer ministru y al Gobiernu, eslleir la Cámara de Diputaos, promulgar lleis y acreitar embaxadores.
El gran duque Enrique ye'l comandante en xefe del Exércitu de Luxemburgu, na que tien el rangu de xeneral. Tamién ye honorariu mayor nel Reximientu de Paracaidistes Británicu.
Una de les funciones principales del gran duque de Luxemburgu ye representar nel ámbitu de los asuntos esteriores. En mayu de 2001, el gran duque Enrique y la gran duquesa consorte María Teresa realizaron la so primer visita d'Estáu estranxeru a España, convidáu polos reis, Xuan Carlos I y la reina consorte, Sofía.
El Gran duque vive cola so familia nel Castiellu de Berg, en Luxemburgu. Tien, igualmente, una casa de vacaciones en Cabasson, cerca de Bormes-les-Mimoses, al sur de Francia.
Medios de comunicación y publicidá
SS. AA. RR. los Grandes duques, na boda de la princesa heredera Victoria de Suecia.
Dende l'asunción d'Enrique al tronu gran ducal nel 2000, l'enfoque de la Corte a los medios de comunicación y la publicidá varió notablemente. En 2002, el gran duque Enrique identificáu espresamente a sigo mesmu con una conferencia de prensa convocada pola gran duquesa consorte María Teresa col fin d'aldericar colos periodistes los defectos de les sos rellaciones personales cola so suegra, la gran Duquesa Josefina Carlota.
Sicasí, cuando'l primer nietu de la pareya gran ducal nació en 2006, la Circular Corte deliberadamente omitió mentar el casu, probablemente, como'l padre, el príncipe Luis nun taba casáu nesi momentu. Sicasí, l'embaranzu foi anunciáu en 2005, polo que'l país foi informáu de que'l príncipe y la so novia diben ser padres. La prensa tamién tuvo accesu al bautismu del neñu.
L'enfoque de la Familia Gran Ducal a cuestiones de publicidá y medios de comunicación en sí dio llugar a la observación de medios tocantes a la calidá de l'asesoría de comunicación que se buscó y siguíu. Amás del espardimientu públicu de les dificultaes ente la gran duquesa y la so suegra, otros acontecimientos dieron llugar a la publicidá adverso, sobremanera: en 2004, l'apertura del Parllamentu pol Gran Duque en persona, la primer vegada en más de 100 años el monarca haber fechu. En 2005, el Gran duque anunció la so intención de votar a favor de la Constitución Europea nel referendu inminente, namái pa ser recordáu polos políticos d'altu rangu que tenía tal derechu; la propuesta de venta de grandes estensiones de la Gruenewald nel branu de 2006, pocu siguida pola propuesta de venta (canceláu pocu dempués) en Sotheby polos efeutos del recién fallecimientu de la gran duquesa madre, Josefina Carlota.
Salú
El 3 de febreru de 2011, Enrique foi ingresáu nel Centru Hospitalariu de Luxemburgu en cayendo enfermu. Poco dempués, la Corte Gran Ducal emitió una declaración diciendo qu'él fuera sometíu a una angioplastia coronaria. A otru día, el xefe de Comunicaciones anunció que la ciruxía fuera tou un ésitu. "L'estáu de salú de La so Alteza Real nun ye esmolecedor", según el comunicáu, el Gran duque podía abandonar l'hospital nos próximos díes. Anque la razón formal nun foi revelada, informar de que'l Gran duque sintióse mal dempués d'espertar esi día, y el médicu de la Corte notó problemes de circulación. Foi entós cuando foi treslladáu d'urxencia al hospital nuevamente, na unidá coronaria, y dau d'alta a otru día.
La so Alteza Real Enrique, por gracia de Dios, gran duque de Luxemburgu, duque de Nassau, príncipe de Borbón-Parma,[25] conde palatín del Rin, conde de Sayn, de Königstein, de Katzenelnbogen y de Diez, vizconde de Hammerstein, señor de Mahlberg, de Wiesbaden, de Idstein, de Merenberg, de Limburg y Eppstein.
↑Afirmao en: The Peerage. Identificador de persona en The Peerage: p10576.htm#i105751. Apaez como: Henri Albert Gabriel de Nassau, Grand-Duc de Luxembourg. Autor: Darryl Lundy. Llingua de la obra o nome: inglés.
↑Identificador de persona en The Peerage: p10576.htm#i105751. Data de consulta: 7 agostu 2020.
.jpg)
.svg){kind=small}
_ribbon_-vector.svg){kind=small}
.png){kind=small}
.png){kind=small}
.gif){kind=small}
