La Copa del Rei de Fútbol 1928 ye la ventena sesta edición nel palmarés del Campeonatu d'España d'esti deporte. Nesti casu'l troféu dir a la Ciudá Condal de la mano del Futbol Club Barcelona que consiguía asina'l so octavu títulu de campeón nacional. Esti trunfu valió-y amás pa llevase'l so primer troféu en propiedá por ganar 5 vegaes el troféu vixente nesos años. El tornéu apostar del 31 de xineru al 29 de xunu de 1928 siendo este l'últimu antes de la creación del Campeonatu Nacional de Lliga en febreru de 1929. Nel participaron campeones y subcampeones de los campeonatos rexonales apostaos na primer metá de la temporada 1927-28.
Equipos clasificaos
Pa esta edición el númberu d'equipos foi'l mesmu del añu anterior, 26 escuadres, anque si hubo una incorporación a la nómina de les federaciones territoriales qu'unvien a los sos representantes a la competición. Nesti casu foi la Federación de Fútbol de les Islles Baleares la que presentó al campeón del so campeonatu rexonal, la Unión Sportiva Mahón. En contraposición Estremadura solo presentó al so equipu campeón y non al subcampeón.
Con cuenta de qu'hubiera 24 equipos apostóse una ronda previa a doble partíu ente los representantes de Baleares y Estremadura; y el subcampeones de Madrid y Cataluña. Per primer vegada na hestoria del tornéu utilizar pa determinar el vencedores de les eliminatories el sistema de "goal-average", declarándose vencedor al equipu que más goles marcara ente los dos partíos. A igualdá a goles marcaos xugábase un partíu de desempate (nun esistía entá la regla de los goles marcaos fora de casa).
Los venticuatro equipos restantes quedaron partíos en cuatro grupos de seis equipos según la rexón a la que representaben. La clasificación nesta fase previa decidir por aciu una liguilla, enfrentándose los integrantes de cada grupu toos contra toos en dos causes, una en campu propio y otra en campu contrario. La clasificación establecer a razón del siguiente sistema de puntuación: dos puntos pal equipu vencedor d'un partíu, un puntu pa cada contendente en casu d'empate y cero punto pal perdedor d'un partíu. En casu d'empate tomábase como primer criteriu'l "goal-average" particular ente los equipos implicaos. Al términu d'esta primer fase, los dos primeros clasificaos de cada grupu aportaron a los cuartos de final.
Grupu I
Grupu formáu por equipos d'Asturies, Galicia y Castiella y Lleón
Consistente en dos rondes a doble partíu colos enfrentamientos prefijados nel cuadru según el grupu. En casu de qu'hubiera empate a goles xugaría un desempate. Los ganadores de la eliminatoria de semifinales enfrentar na final a partíu únicu en campu neutral.
Apostaes les eliminatories los díes 15 y 29 d'abril, los partíos d'ida dexaron toles eliminatories bien abiertes salvo la del F. C. Barcelona que golió nel partíu d'ida a la escuadra asturiana. Nos partíos de vuelta producióse la remontada de la Real Sociedad y la sorpresa del Valencia esaniciando al Real Madrid.
Les eliminatories de semifinales apostáronse'l día 6 de mayu nel so partíu d'ida y el día 13 de mayu'l partíu de vuelta. Nenguna sorpresa saltó nesta ronda yá que tanto'l Barça como la Real impunxeron marcadores abuitaos nos partíos d'ida que dexaben la eliminatoria práuticamente resuelta.
La final, planiada a partíu únicu xugóse'l 20 de mayu en Santander nos Campos de Sport d'El Sardineru. El partíu, que foi apostáu so l'agua, resultó bien igualáu y apostáu llegando inclusive los periódicos de la dómina a calificar el partíu como «violentu».[2] La primer parte acabó cola resultancia d'empate ensin goles. Na segunda parte'l F. C. Barcelona adelantróse primero pa depués encaxar el gol que-y daba l'empate a la Real Sociedad y que dexaría'l marcador asina hasta'l final de la prórroga. Esto obligó según el reglamentu de la dómina a apostar un partíu de desempate. Como interés resaltar que foi nesti partíu nel que Rafael Alberti, que taba guardando l'alcuentru, inspirar pa escribir la so «Oda a Platko»[3] al recibir el porteru del Barça un fuerte golpe na cabeza al evitar un gol cantáu de la Real Sociedad.
El 22 de mayu xugar nel mesmu escenariu'l desempate qu'habría de decidir el campeón de Copa d'esi añu. A diferencia de la primera final el tiempu foi bonu anque daqué airosu lo que nun torgar que'l xuegu desenvolver en términos paecíos a los del primer partíu.[4] Xuegu trabáu, duru ya intensu fueron los ingredientes d'un partíu nel que práuticamente lo único que camudó foi l'orde de los goles, adelantrándose la Real na primer parte per mediu de «Kiriki» y llogrando l'empate'l Barça na segunda al traviés de Piera. Hubo d'apostase una prórroga que dexó l'alcuentru tal que taba. El campeonatu habría de decidise per tantu delles selmanes más tarde nun tercer partíu.
Dempués de delles selmanes de negociaciones decidióse que l'alcuentru final debería de xugase'l 29 de xunu na mesma sede de los otros dos alcuentros. Asina'l día alcordáu amaneció con un cielu estenu y una bien bona temperatura que se caltendría mientres tol día. El campu amosaba una bien bona entrada que raspiaba'l llenu. Al igual que col tiempu'l partíu escurrió de manera distinta a los anteriores. Los conatos de xuegu duru y violentu fueron cortaos dende'l principiu pol árbitru y, anque espulsó a Carulla y Mariscal per agresión mutua, el partíu polo xeneral escurrió por otru carreros. Amás tamién foi distintu no tocante a la igualdá, yá que pa cuando'l colexáu pitara'l fin de la primer metá, l'alcuentru colaba yá con un claru 3 a 1 pal Barça, resultancia que se caltendría inalteráu hasta'l final del alcuentru.
↑Xugóse'l día 27 de febreru por cuenta de l'agua. Redaición (27 de febreru de 1928). «La cuarta xornada dio resultaos de toes...». El Mundo Deportivo nº 1836 páx. 1. Grupu Godó. Consultáu'l 24 de xineru de 2011. «En Valencia nun se xugó pola agua. Esta situación tien d'alteriase mañana... ayeri suspendíu.»
