Yá yera viuda del so primer home, el conde Hugo III Chalon-sur-Saône cuando casóse con Alfonso VI de Lleón a finales de 1079[4] con quien apaez per primer vegada'l 8 de mayu de 1080.[5] Dio-y seis fíos al rei, de los cualos cuatro morrieron en vida de Constanza, sobreviviendo al momentu de la so muerte la futura reina Urraca I de Lleón (nacida en 1080) y Elvira (nacida en 1082), quien finó siendo moza. Mientres tol so matrimoniu tuvo que soportar les infidelidaes del so maríu. Edificó un palaciu na llocalidá lleonesa de Sahagún, xunto al Monesteriu de San Benitu, y nel so interior dedicó un templu a la Madalena.[6]
La reina Constanza de Borgoña finó nel segundu semestre del añu 1093.[6][lower-alpha 1]
Sepultura
Dempués del so fallecimientu, el cadabre de la reina Constanza de Borgoña foi conducíu a la llocalidá lleonesa de Sahagún y soterráu nel Monesteriu de San Benitu de Sahagún, onde'l so maríu, el rei Alfonso VI de Lleón, recibiría sepultura darréu, en compañía de delles de les sos esposes.[8]
El sepulcru que contenía los restos d'Alfonso VI foi destruyíu en 1810, mientres la quema que sufrió'l Monesteriu de San Benitu. Los restos mortales del rei y los de delles de les sos esposes, ente ellos los de la reina Constanza de Borgoña, fueron recoyíos y calteníos na cámara abacial hasta l'añu 1821, en que fueron espulsaos los relixosos del monesteriu, siendo entós depositaos pol abá Ramón Allegríes nuna caxa, que foi asitiada nel muriu meridional de la capiya del Crucifixu, hasta que, en xineru de 1835, los restos fueron recoyíos de nuevu ya introducíos n'otra caxa, siendo llevaos al archivu, onde se topaben nesos momentos los réfugos de les esposes del soberanu.
El propósitu yera asitiar tolos restos reales nun nuevu santuariu que se taba construyendo entós.[9] Sicasí, cuando'l monesteriu de San Benitu foi desamortizado en 1835, los relixosos apurrieron los dos caxes colos restos reales a un pariente d'un relixosu, que les despintó, hasta que nel añu 1902 fueron topaes pol catedráticu del Institutu de Zamora Rodrigo Fernández Núñez.[9]
Na actualidá, los restos mortales d'Alfonso VI reposen nel Monesteriu de Benedictines de Sahagún, a los pies del templu, nuna arca de piedra llisa y con cubierta de mármol moderno, y nun sepulcru cercanu, igualmente llisu, xacen los restos de delles de les esposes del rei, ente ellos los de la reina Constanza de Borgoña.[8]
Matrimoniu y descendencia
Fruto del so matrimoniu con Alfonso VI de Lleón nacieron seis fíos, de los que solo una algamó la edá adulta:
↑L'últimu diploma real confirmáu por Constanza ta fecháu'l 2 de setiembre de 1093 y tuvo de finar ente esa fecha y el 25 d'ochobre siguiente cuando'l rei apaez solo na documentación.[7]
Arco y Garay, Ricardo del (1954). Sepulcro de la Casa Real de Castiella. Madrid: Institutu Jerónimo Zurita. Conseyu Cimeru d'Investigaciones Científiques.
Elorza, Juan C.; Vaquero, Lourdes; Castillo, Belén; Negru, Marta (1990 allugamientu =). Xunta de Castiella y Lleón. Conseyería de Cultura y Bienestar Social: El Panteón Real de les Fuelgues de Burgos. Los enterramientos de los reis de Lleón y de Castiella, 2ª, Editorial Evergráficas S.A.. ISBN 84-241-9999-5.
