Condáu de Zollern

← Ducáu de Suabia
 Condáu de Zollern
(de 1052 a 1576)		 Hohenzollern-Sigmaringen →
Hohenzollern-Hechingen →
Hohenzollern-Haigerloch →
condáu
Lema nacional Nihil Sine Deo (en) Traducir
Alministración
Estáu desapaecíuBandera de Sacru Imperiu Romanu Xermánicu Sacru Imperiu Romanu Xermánicu
Capital Hechingen
Llingües oficiales alemán
Relixón oficial catolicismu
Miembru de
Xeografía
Cambiar los datos en Wikidata

Zollern, dende 1218 Hohenzollern, foi un condáu del Sacru Imperiu Romanu Xermánicu. La so dinastía gobernante foi la Casa de Hohenzollern, una familia noble suaba mentada per primer vegada en 1061. Estos nomaron los sos estaos según el castiellu de Hohenzollern na Xura de Suabia; la so capital yera Hechingen. El so escudu d'armar yera'l de la Casa gobernante.

Castiellu de Hohenzollern.

Según el cronista medieval Berthold de Reichenau, el noble Burkhard I, Conde de Zollern (de Zolorin), nació antes de 1025 y morrió en 1061. Pol so nome, ye posible una afiliación cola dinastía alamánica de los Burchardings anque nun ta probáu.[1] Los Zollerns recibieron el títulu condal del emperador Enrique V en 1111. Como contribuyentes lleales de la dinastía suaba d'Hohenstaufen, pudieron engrandar significativamente el so territoriu.[2] El Conde Federico III (c. 1139 - c. 1200) acompañó al emperador Federico I Barbarroja contra Enrique'l Lleón en 1180,[3] y por matrimoniu foi-y concedíu'l Burgraviato de Núremberg pol emperador Enrique VI en 1191.[2] En 1218 el burgraviato pasó al fíu menor de Federico, Conrado I, y d'esta miente convirtióse nel ancestru de la caña francona de los Hohenzollern, qu'adquirieron l'Electoráu de Brandeburgu en 1415.

Afeutaos por problemes económicos y disputes internes, los condes de Hohenzollern dende'l sieglu XIV d'equí p'arriba viéronse primíos polos sos poderosos vecinos, los Condes de Württemberg y les ciudaes de la Lliga Suaba, que les sos tropes asediaron y finalmente destruyeron el Castiellu de Hohenzollern en 1423. Sicasí, los Hohenzollerns retuvieron los sos estaos, sofitaos polos sos primos de Brandeburgo y l'Imperial Casa d'Habsburgu. En 1534, el Conde Carlos II de Hohenzollern (1512-1576) recibió los condaos de Sigmaringen y Veringen como feudos imperiales.

En 1576, a la muerte de Carlos I, el condáu de Hohenzollern foi estremáu ente los sos trés fíos:

D'esta miente fueron fundaos los condaos de Hohenzollern-Hechingen, Hohenzollern-Sigmaringen, y Hohenzollern-Haigerloch. Haigerloch foi incorporáu a Sigmaringen en 1767; Hechingen y Sigmaringen fueron reunificados solo una vegada cuando fueron cedíos a Prusia en 1849/1850, dende entós la Provincia de Hohenzollern.

Condes

Zollern

  • Burkhard I (muertu en 1061)
  • Federico I (muertu antes de 1125)
  • Federico II (muertu sobre 1142), fíu mayor de Federico I[4]:XLI
  • Burkhard II (muertu ente 1150 y 1155), 2º fíu de Federico I[4]:XLI
  • Godofredo de Zimmern (muertu 1150-1155 y 1160), 4º fíu de Federico I[4]:XLI
  • Federico III (antes 1171 - c. 1200), tamién Burgrave de Núremberg (como Federico I) dende 1191

Hohenzollern

52°16′15″N 8°54′11″E / 52.27073°N 8.90311°E / 52.27073; 8.90311

Referencies

  1. ↑ «Hohenzollern, Dynastengeschlecht». Neue deutsche Biographie, Bd.: 9, Hess - Hüttig, Berlin. Bayerische Staatsbibliothek (1972). Consultáu'l 30 de xineru de 2013.
  2. ↑ 2,0 2,1 «Friedrich». Allgemeine Deutsche Biographie 7 (1878), S. 569 (online version) (1878). Consultáu'l 30 de xineru de 2013.
  3. ↑ «Friedrich III. Graf von Zollern». Consultáu'l 30 de xineru de 2013.
  4. ↑ 4,0 4,1 4,2 «Geschichte der Grafen von Zollern-Hohenberg». Geschichte der Grafen von Zollern-Hohenberg. Anhang. Historisch-topographische Zusammenstellung der Grafschaft und Besitzungen des Hauses Zollern-Hohenberg. Google Book: Gebrüder Scheitlin (1862). Consultáu'l 1 de febreru de 2013.