Claudia Elena Bello (21 de marzu de 1960, Buenos Aires) ye una polÃtica arxentina, qu'exerció dellos cargos públicos mientres la presidencia de Carlos Saúl Menem, ente ellos el d'interventora federal de la provincia de Corrientes.
BiografÃa
FÃa d'un lÃder históricu de la Unión CÃvica Radical nel barriu de La Boca, empecipió los sos estudios de derechu na Universidá de Buenos Aires, onde xuntó al peronismu, afiliándose al PartÃu Xusticialista en 1979. Poco dempués abandonó los sos estudios.[1]
Foi subsecretaria de prensa de la Mocedá Peronista de la Capital Federal en 1987; al añu siguiente, la organización d'una multitudinaria "ñoquiada" en favor de la candidatura presidencial de Carlos Menem dexó-y entrar nel cÃrculu de los sos collaboradores. Foi eleutora presidencial en 1989, votando por Menem.[1]
En 1990 foi nomada Subsecretaria de la Mocedá de la Nación, y ocupó otros cargos, como los de Subsecretaria d'Aición Pública y Derechos Humanos, presidenta de la Comisión Nacional de Tierres Fiscales. Poco dempués asumió como Secretaria de Rellaciones cola Comunidá del Ministeriu del Interior.[1]
N'agostu de 1992 foi nomada interventora federal de la provincia de Corrientes, con autoridá sobre los poderes executivo y xudicial. Mientres la so xestión llamó a eleiciones provinciales. Nel Colexu Eleutoral, un eleutor del radicalismu fugóse y negóse a emitir el so votu. Les inmediates acusaciones de sobornu per parte del gobiernu nacional llevaron a anular el procesu eleutoral.
Poco dempués, dexó'l cargu de interventora, que foi ocupáu pol radical Ideler Tonelli, que reformó la constitución provincial, esaniciando'l colexu eleutoral y llamó a nueves eleiciones. El gobernador escoyÃu, Raúl Romero Feris, afayó que mientres la xestión de Bello la provincia empeñárase por 70 millones de dólares.[2]
Al so regresu a la Capital presidió'l PartÃu Xusticialista de la Capital Federal[ensin referencies] y foi nomada Secretaria de la Función Pública de la Nación, acompañando na so xestión al ministru Gustavo Béliz, de quien se consideró amiga, y a quien sofitó inclusive dempués de la so rotura con Menem. Tuvo un papel importante nel entamu de la carrera polÃtica de Daniel Scioli, a quien convovó a les files del peronismu.[ensin referencies] Ocupó'l cargu de Secretaria de la Función Pública hasta'l final del mandatu de Menem, en 1999. Esi añu foi candidata a senadora nacional pela Ciudá Autónoma de Buenos Aires, anque foi ganada.[1]
Tres el final del menemismo, cursó derechu na Universidá de Buenos Aires y recibióse d'abogada. Instalar en Mar del Plata, onde realizó un posgráu en Mediación na Universidá Nacional de Mar del Plata. Ellà entamó una agrupación polÃtica en sofitu d'Eduardo Duhalde, que foi presentada públicamente en Balcarce. Tamién foi fundadora y direutora del Centru d'Estudios PolÃticos y Teunolóxicos.[3]
Foi procesada por supuestes irregularidaes, ente elles millonaries contrataciones direutes y ensin llicitación, soluciones pal supuestu problema del añu 2000, conocÃu como Y2K.[4] Bello argumentó que la llei de contrataciones del Estáu namái prohibe les axudicaciones direutes percima de determinaos montos.[5] Tres un llargu xuiciu foi absuelta de los cargos polos que yera procesada en 2011.[6]
Sofitó a diversos dirixentes opositores, como Gerónimo Venegas,[7] y Francisco de Narváez, anque dende 2012 acompañó la polÃtica del gobernador de Buenos Aires, Daniel Scioli; diverses fontes afirmaron qu'hai promovÃu una posible rotura de Scioli cola presidenta Cristina Fernández de Kirchner[8] y el proyeutu polÃticu de Sergio Massa.[9]
Referencies
Enllaces esternos
