Bursa (conocida históricamente como Prusa, en griegu: Προύσα, y darréu como Brusa) ye una ciudá del noroeste de Turquía. Con una población de 2.981.000[1] (2007), ye la cuarta ciudá más grande de Turquía, amás d'una de les más industrializaes ya importantes nel ámbitu cultural del país.
De cutiu nómase a la ciudá como "Yeşil Bursa" ("Bursa verde"), en referencia a los parques y xardinos partíos pela ciudá, según a los montes que s'estienden por tola rexón. Cerca de la ciudá álzase'l monte Uludağ, que cunta con una estación d'esquí bien popular ente los habitantes. Tamién s'atopen en Bursa los mausoleos de los sultanes otomanos, según numberosos edificios construyíos mientres el periodu otomanu. La fértil llanura que la arrodia, los baños termales, el muséu d'arqueoloxía, ente otros, y l'ordenada crecedera urbana son dalgunos de los elementos que caractericen a Bursa.
Karagöz y Hacivat, dos famosos personaxes de teatru de solombres chinesques, fueron en realidad dos personalidaes históriques que vivieron y fueron soterraos en Bursa. Bursa tamién alluga dalgunos de los platos turcos más famosos, especialmente les castañes escarchaes y l'iskender kebap. Tamién son famosos los piescos. Ente los distritos que dependen de Bursa, destaca la histórica Nicea pola so hestoria y los sos edificios. Bursa tamién cunta cola Universidá de Uludağ y la so población tien unu de los más altos niveles educativos de Turquía. Tradicionalmente, acoyó a numberosos inmigrantes de los Balcanes, n'ocasiones en gran númberu.
En 1991, la ciudá foi gallardoniada col Premiu d'Europa, una distinción dada añalmente pol Conseyu d'Europa, dende 1955, a aquellos conceyos que fixeren notables esfuercios pa promover l'ideal de la unidá europea.
Bursa foi evanxelizada por San Andrés, apóstol de Bitinia, qu'acompañáu probablemente pol so hermanu San Pedro, exerció'l so apostoláu per estes tierres. Bursa foi unu de los focos de irradiación del cristianismu primitivu.
Darréu, adquirió gran importancia por cuenta del so allugamientu nel estremu occidental de la Ruta de la Seda. Convertir en capital del Imperiu otomanu cuando foi conquistada al maltrecho Imperiu bizantín en 1326. La conquista d'Edirne en 1365 fixo qu'aquella ciudá tamién destacara, anque Bursa siguió siendo un importante centru alministrativu y comercial, inclusive cuando perdió'l so estatus de capital. Poco dempués de que los otomanos conquistar, éstos abrieron una escuela teolóxica en Bursa. Dicha escuela atraxo a numberosos estudiosos musulmanes de too Oriente Próximu y siguió la so actividá dempués de que Bursa dexara de ser la capital.
Mientres el dominiu otomanu, Bursa foi l'orixe de la mayoría de los productos de seda de la redolada del sultán. Amás de la producción llocal, importábase seda selvaxe d'Irán y, n'ocasiones, de China, y yera'l principal fabricante de kaftanes, almaes, bordaos y otros productos de seda pa los palacios del sultán hasta'l sieglu XVII. Tamién foi relevante históricamente la producción de cuchiellos y de coches de caballos. Anguaño, puede atopase una gran variedá de cuchiellos artesanales y otros productos, anque, en llugar de coches de caballos, esiste una gran industria automovilístico.
Economía
Plaza de Bursa.
Bursa ye'l centru de la industria automovilístico de Turquía. Mientres décades, el Grupu Fiat y Renault tuvieron importantes instalaciones de producción en Bursa. Tamién destaquen la industria testil y la alimentaria; Coca Cola, Pepsi Cola y otres marques de bébores, según distintes fábriques d'alimentos frescos y envasados atopar nes zones industriales de la ciudá.
Tradicionalmente, Bursa foi famosa pelos sos fértiles tierres y l'agricultura, anque ésta atópase en retrocesu por cuenta de la gran industrialización de la ciudá.
Bursa tamién ye un gran centru turísticu: dalgunes de les meyores pistes d'esquí tán asitiaes nel monte Uludağ, a tan solo unos quilómetros de la ciudá. Los baños termales utilizáronse dende l'Imperiu romanu con fines terapéuticos. Amás de los baños allugaos nos hoteles, la Universidá de Uludağ cunta con un centru fisioterapéuticu onde s'utilicen les agües termales.
Bursa tien un sistema de metro, el Bursaray, y de buses complementáu cola rede de taxis. L'aeropuertu de Bursa, el Yenişehir, atopar a 20 milles del centru de la ciudá. Los ciudadanos de Bursa tamién disponen del Aeropuertu Atatürk d'Istambul y l'Aeropuertu Internacional de Sabiha Gökçen pa trayectos internacioneales, por cuenta de la so cercanía cola metrópolis. Hai adicionalmente buses y ferry ente les dos ciudaes.
Educación
La Universidá de Uludağ atopar en Bursa y ye una de les más importantes de la Rexón del Mármara. Fundar en 1975 col nome d'Universidá de Bursa y, nel añu 1982, camudar al nome actual. Mientres l'añu académicu 2005-2006, la universidá cuntó con 47.000 alumnos.
Deportes
Bursa cuenta con un club de fútbol profesional, Bursaspor, que xuega na Superliga de Turquía y de la cual son los actuales campeones. Conócense como los "Yeşil Timsahlar" ("Caimanes Verdes") y xuega nel Estadiu Atatürk de Bursa. En baloncestu, el Tofas Bursa compite na segunda división europea, la Eurocup.
Ulu Camii ye la mezquita más grande de Bursa y muestra de l'arquiteutura otomana inicial. Foi construyida por Ali Neccar ente 1396 y 1399 siguiendo les órdenes del sultán Beyazid I. Trátase d'un edificiu rectangular con venti cúpules distribuyíes en cuatro files con cinco caúna suxetaes por dolce columnes. Trátase de venti cúpules en llugar de los venti mezquites independientes que'l sultán prometió construyir al ganar la Batalla de Nicópolis. Cuenta con dos minaretes. Nel interior, esisten 192 inscripciones monumentales nos murios escrites por famosos calígrafos. Tamién hai una fonte (şadırvan) nel interior de la mezquita onde los fieles practiquen el abdesto antes de los rezos; la cúpula que s'alza sobre la şadırvan ta coronada con un tragaluz. Arquitectónicamente, la fonte reflexa la lluz y ayuda a allumar l'interior de la mezquita.
L'espaciu interior ta diseñáu pa crear un ambiente sele y contemplativo. Les subdivisiones formaes poles distintes cúpules y columnes crean una sensación de privacidá ya intimidá. Esti ambiente oldea coles mezquites otomanes posteriores (veanse, por casu, les obres de Sinan, principal arquiteutu de Solimán el Magníficu), que teníen cúpules centrales bien altes que enfatizaban la verticalidá como aspeutu apolmonante pa tresmitir el poder del Imperiu otomanu.
↑«Copia archivada». Archiváu dende l'orixinal, el 18 de xunu de 2008. Consultáu'l 7 de xunu de 2008. Censu de Turquía (en turcu). Recoyíu'l 9 de xunu de 2008
.jpg)
