Aquila fasciata

Aquila fasciata
águila bragada
Estáu de caltenimientu
Esmolición menor (LC)
Esmolición menor (IUCN 3.1)
Clasificación científica
Reinu: Animalia
Filu: Chordata
Clas: Aves
Orde: Accipitriformes
Familia: Accipitridae
Subfamilia: Buteoninae
Xéneru: Aquila
Especie: A. fasciata
(Vieillot, 1822)
Distribución
Sinonimia
  • Hieraaetus fasciatus
Consultes
[editar datos en Wikidata]

Les especies d'aves con nome común en llingua asturiana márquense como NOA. En casu contrariu, conséñase'l nome científicu. L'águila bragada[2] (Aquila fasciata) ye una especie d'ave accipitriforme[3] de la familia Accipitridae qu'habita dende la cuenca mediterránea hasta'l Sureste asiáticu.

Carauterístiques

Ye una ave rapaz diurna d'unos 70 cm de llargor, con un pesu d'ente 1,6 y 2,2 kg . D'aspeutu grande y fuerte, los adultos presenten envés marrón claru y partes inferiores más clares, blancu-amarellentaes con trazos escuros.

Águila bragada alimentando a la so aguilucho con una perdiz.

Historia natural

Caza coneyos, palombos, perdices y llagartos. Cría en parés predreses, escasamente n'árboles.

Ye sedentaria, con dispersión xuvenil. Amenaciada, ta en grave retrocesu. Tendíos llétricos, furtivismu y molesties nes zones de cría son los sos mayores peligros.

Estáu de caltenimientu

Aquila fasciata (India).

Mientres les poblaciones asiátiques son desconocíes, les mediterránees tienen los sos mayores efeutivos na Península Ibérica y el Magreb. Nos años 1980 censóse una población n'Europa d'ente 815 y 891 pareyes.[ensin referencies] Con datos de diversos censos europeos de distintos años, la Sociedá Española d'Ornitoloxía (SEO) envaloró ente 733 y 768 pareyes en 2005.[4] En 2000 BirdLife International envaloró la población europea ente 860 y 1100 pareyes.[5]

Na península Ibérica

L'águila bragada sumió práuticamente del llau norte, con poblaciones marxinales asitiaes na so llende de distribución como les de Castiella y Lleón y Arribes del Duero, estazándose coles mesmes na zona centro y Castiella-La Mancha. Les poblaciones del sureste, Comunidá Valenciana y catalanes, unes de les más trupes de la península sofrieron nel pasáu (años 80) descensos bien sópitos (ente'l 25-50%). Les úniques poblaciones aparentemente estables asítiase en delles zones d'Andalucía, Comunidá Valenciana y Estremadura. L'águila bragada con una población pequeña (d'ente 733 y 768 pareyes en 2003)[4] alcuéntrase En Peligru d'estinción nel Llibru Coloráu de les Aves d'España (2004) yá que sufrió un drásticu amenorgamientu na metá norte, sureste y llevante na so distribución de la península Ibérica. Esta situación llevó a la organización SEO/Birdlife a la declaración nel añu 2005 como Ave del Añu.[4]

Aquila fasciata

Amenaces

Según el Llibru Coloráu de les Aves d'España (2004), les principales causes seríen demográfiques:

  • Mortalidá per persecución direuta (venenu, trampes, disparos).
  • Electrocución y choque con tendíos llétricos.
  • Perda del hábitat (ver, por casu el casu del Parque Natural de Cabu Cope y Puntes de Calnegre).
  • Cambeos na dieta (por cuenta de la escasez de coneyu).
  • Molesties por actividaes recreatives.

Subespecies

Reconócense dos subespecies d'Aquila fasciata :[3]

Referencies

  1. ↑ T. Mebs und D. Schmidt: Die Greifvögel Europas, Nordafrikas und Vorderasiens. Franckh-Kosmos, Stuttgart, 2006. ISBN 3-440-09585-1 and J. Ferguson-Lees, D. A. Christie: Raptors of the World. Christopher Helm, London 2001. ISBN 0-7136-8026-1
  2. ↑ URL de la referencia: http://www.sabencia.net/nomenclator.php.
  3. ↑ 3,0 3,1 Clements, J.F.; T.S. Schulenberg, M.J. Iliff, B.L. Sullivan, & C.L. Wood. «The Clements Checklist of Birds of the World, Version 6.5». Cornell University Press. Consultáu'l 12 de xunu de 2011.
  4. ↑ 4,0 4,1 4,2 Aguila Perdicera: Ave del Añu 2005. Distribución y enclín poblacional
  5. ↑ Atles de les Aves Reproductores d'España. Ficha orixinal de la especie

Bibliografía

  • Collinson, M. 2006. Cambeos recién taxonómicos qu'afecten les llistes paleoárticas britániques y occidentales - , British Birds vol 99 (xunu de 2006), 306-323
  • Lerner, H. R. L., D. P. Mindell. 2005. Filogenía d'águiles, y otros Accipitridae basaos en ADN nuclear y mitocondrial. Molecular Phylogenetics and Evolution 37: 327-346. PDF documentu online Archiváu 2008-04-11 en Wayback Machine
  • Madroño, A., González, C. & Atienza, J. C. (Eds.) 2004. Llibru Colorado de les Aves d'España. Direición Xeneral pa la Biodiversidá-SEO/BirdLife.Madrid. Llibru Colorado de les Aves d'España, 2004. PDF Documentu Online]

Enllaces esternos