El andarón pálidu tien un tamañu y aspeutu similar al andarón común (Apus apus) anque como indica'l so nome ye de tonalidá más clara. Ye una ave de llargues ales, cola ahorquillada y pates curties, que mide de picu a cola de 16 a 17 cm y tien un valumbu alar d'ente 42 y 46 cm.[3] El so plumaxe ye de color pardu buxu salvu'l so gargüelu que ye ablancazada. Estrémase del andarón común, amás de pol so tonu malo d'apreciar en vuelu, porque la zona ablancazada del so gargüelu ye más estensa y les sos ales son llixeramente menos apuntaes y tienen los sos cantos fronteros daqué más escuros. Como nos demás andarones los xuveniles presenten los cantos de les plumes claros.
Taxonomía y etimoloxía
El andarón pálidu foi descritu científicamente pol naturalista inglés George Ernest Shelley en 1870,[4] col nome de Cypselus pallidus.[5] Darréu foi reagrupáu nel xéneru Apus, que fuera creáu en 1777. La etimoloxía del nome del so actual xéneru Apus provién del griegu antiguuapous (άπους) que significa «ensin pies», n'alusión a los so costumes aérees. Sicasí'l so nome específicu procede del llatín, pallidus, significa maciu, en coincidencia col so nome en castellán. Reconócense trés subespecies:[6]
Apus pallidus pallidus - ta tremáu pel norte d'África (Mauritania, Níxer, Chad y Exiptu) y tamién por Oriente mediu.
Distribución y hábitat
Xuvenil mancáu nel suelu.
La so zona de cría estiéndese alredor del mar Mediterraneu y les rexones costeres d'Oriente mediu, tamién ocupa delles zones tremaes del interior del norte d'África, les Islles Canaries y Madeira. Al terminar la dómina de reproducción migra a África pa pasar l'iviernu nuna amplia franxa al sur d'El Sáḥara, y tamién a les costes del este d'Irán y oeste de Paquistán.[7]
Frecuenta les zones costeru y montascosu, yá que añera en resquiebros de los cantiles y ribayos, y amás d'en cueves, anque tamién puede atopase alimentándose sobrevolando cualquier hábitat circundante, incluyíes les poblaciones humanes.
Comportamientu
Güevos de andarón pálidu.
Como los demás andarones pasa la mayor parte del añu volando ensin posase. Aliméntase atrapando cola so boca inseutos al vuelu, tamién puede atrapar arañes.[7] Tamién ye capaz de beber y dormir en plenu vuelu. La so voz, un berru disilábico, ye bien característicu, un pocu más grave que'l del andarón común y más aspru. Nidifica de mayu a xunu, poniendo de 2 a 3 güevos en cuévanos ensin revistir, en resquiebros de riscos, cueves, amás de teyaos y oquedades de murios y edificios. Realiza una sola niarada por temporada.
