Anne Warner

Anne Warner
Vida
Nacimientu 25 d'agostu de 1940
Nacionalidá Bandera del Reinu Xuníu Reinu Xuníu
Muerte 16 de mayu de 2012[1] (71 años)
Estudios
Estudios Pate's Grammar School (en) Traducir
University College London
Llingües falaes inglés
Oficiu bióloga
Emplegadores University College London
Premios
Miembru de Royal Society
Cambiar los datos en Wikidata

Anne E. Warner FRS (25 agostu 1940-16 mayu 2012) foi una bióloga británica y profesora nel Departamentu de bioloxía celular y del desarrollu nel Colexu universitariu de Londres. El so principal campu d'investigación foi la morfoxénesis. Warner foi reconocida pol so trabayu y lideralgu nuna variedá de proyeutos d'investigación y organizaciones. Ye quiciabes más conocida poles sos funciones como electrofisióloga celular, política de la ciencia, y fundadora de la organización Centro UCL CoMPLEX.[2][3][4][5][6][7][8][9][10]

Educación

Nació'l 25 d'agostu de 1940 como Anne Brooks, Warner foi educada en  West Country d'Inglaterra. Dempués d'estudiar nel colexu universitariu de Londres, Warner titular en fisioloxía y completó el so doctoráu en 1964 nel Institutu Nacional pa la investigación Médica supervisada por Otto Hutter en 1964 a la edá de 23. Nesi mesmu añu, Warner aceptó'l so primer puestu oficial fora de la universidá, una puestu de personal alcontrada en Mill Hill. Foi en esta posición qu'empezó a investigar l'efeutu del pH na conductancia de cloruru del músculu esqueléticu.

Investigación

A pesar de que Warner yera una participante y líder nuna amplia variedá de proyeutos d'investigación, quiciabes ella ye más conocida pol so trabayu cola función de les uniones gap n'el  desarrollu prenatal, que empezó a siguir a finales de los setenta siguiendo la so investigación en Mill Hill. Mientres los postreros 20 años primero que Warner  va empezar la so investigación sobre uniones gap, los embriólogos tuvieren trabayando arduamente por probar que les uniones gap yeren el mediu al traviés del que les célules comunicábense y acomuñábense a texíos mientres el desarrollu prenatal. Anne Warner, xunto col so colega Sarah Guthrie, dizse que terminaron esti camín col so descubrimientu y conclusiones.[11] Mientres trabayaba con embriones de xaronques, Warner reparaba'l "acoplamientu llétricu" ente célules axacentes, significando qu'un cambéu inducíu nel voltaxe de reposu d'una célula resultaba nun cambéu correspondiente nuna célula axacente, lo que demostró'l fechu de que les uniones ente les célules son responsables de tresportar iones d'un llugar a otru.[12][13] Sicasí, Warner notó que les uniones gap paecíen tar presentes mientres delles etapes del desarrollu, pero n'otres non.

Pa probar la función esencial d'estes uniones gap nel desarrollu prenatal, Warner condució esperimentos mientres los ochenta pa bloquiar estes uniones y reparar los efeutos resultantes. Utilizando embriones de 8 célules de la xaronca africana d'uñes, Xenopus, usó inyeiciones d'anticuerpu pa bloquiar les canales nes conexones de les uniones gap.[14][15] Dempués d'inyectar los embriones con un anticuerpu especifico, del que se dicía que bloquiaba les canales de les uniones gap, Warner confirmó'l bloquéu de les canales al inyectar tintes a les célules y confirmando la falta d'acoplamientu llétricu que reparaba n'esperimentos anteriores.

Dempués de confirmar el bloquéu esitosu de les uniones gap nos embriones de 8 célules, Warner siguió creciendo los embriones y tomó nota de que debíu al bloquéu de les uniones gap, el desarrollu de los sapos foi anormal. Asina, Warner foi la científica responsable de confirmar la función crucial de les uniones gap nel desarrollu esitoso y normal de les célules d'embriones a organismos maduros. Al traviés d'esti descubrimientu, Warner contribuyó a la creciente investigación nel procesu de proliferación celular y la maduración d'un embrión a un organismu dafechu funcional.

Carrera

Amás de la so investigación, Warner participaba nun plétora d'organizaciones, y atopóse a sigo mesma como una líder na mayoría. Warner foi miembru d'una variedá d'organizaciones mientres la so vida incluyendo'l NERC, l'Asociación Biolóxica Marina del Reinu Xuníu, l'Institutu de Medicina Preventiva Lister, l'Institutu Roslin, la xunta editorial de La Revista de Fisioloxía, el Comité de la Sociedá Fisiolóxica, y munches xuntes MRC y comités de política.[ensin referencies] En 1976, Warner tornó a la so alma mater cuando foi nomada pola escuela universitaria de Londres como conferenciante na Escuela de Medicina de  Royal Free Hospital. Mientres los sos años de trabayu na universidá, Warner tomó delles funciones y posiciones, incluyendo'l so puestu como profesora axunta nel departamentu d'anatomía y bioloxía del desarrollu y el so rol como profesora na Sociedá Real de Foulerton, un honor concedióse-y en 1986. Amás, Warner foi escoyida como miembru de la Royal Society en 1985. De toles organizaciones y funciones de lideralgu nes que Warner participó, ye quiciabes más conocida pol so papel como Vicepresidente de l'Asociación Biolóxica Marina (MBA) conseyu y direutora del CoMPLEX (Centru de matemática, física, y ciencies de la vida) nel Colexu Universitariu  de Londres.[ensin referencies] Col rol de Warner na MBA, ella ye parcialmente responsable de la sobrevivencia y el legáu de la organización hasta güei. Ente munchos de los programes que Warner empezó na organización, fundó'l taller de fisioloxía celular en 1984, que foi responsable de crear munches cohortes de fisiólogos celulares al traviés del mundu. Como direutora del UCL CoMPLEX mientres les sos primeres etapes, Warner foi una cofundadora de la organización y fomentó el so desarrollu mientres los sos munchos años como'l so líder. Como líder de la organización, Warner xunió una variedá de científicos distintos pa trabayar escontra l'oxetivu común de desenvolver el campu de la bioloxía. La organización convertir nun exemplu y modelu pa organizaciones similares n'otros países. Colos sos esfuercios na variedá d'organizaciones nes que participó, ella creó un legáu duraderu al traviés de los sos numberosos programes qu'inda son utilizaos güei.

Vida personal

Warner morrió a la edá de 71 por cuenta d'entueyos de salú. La so salú empezó a aparrar dempués d'una sustitución de válvula del corazón que'l so cuerpu nun aceptó bien, y nesti tiempu yá nun pudo participar físicamente nes munches organizaciones de les que faía parte. Aun así, ella siguió en comunicación coles organizaciones y dio-yos conseyu mientres el tiempu de la so enfermedá. Dempués d'una enfermedá estendida, Warner morrió d'una hemorraxa cerebral . A la so muerte, un colega particular del UCL escribió un artículu sobre Warner el cual demostró la so personalidá que-y dexó llograr munchos de los sos oxetivos en vida.[16] Warner foi conocida como una señora terrible quién xunió a los sos colegues al traviés del so esfotu y motivación pa solucionar problemes. Al traviés de los sos esfuercios incansables, Warner dedicó la so vida a faer una diferencia nel so campu d'investigación y nes munches organizaciones de les que fizo parte.

Referencies

  1. ↑ «British biologist Anne Warner is dead». Consultáu'l 26 xunu 2012.
  2. ↑ «Notices 2012». Royal Society. Archiváu dende l'orixinal, el 12 d'ochobre de 2012.
  3. ↑ «Archived copy». Archiváu dende l'orixinal, el 17 d'avientu de 2010. Consultáu'l 23 May 2012.
  4. ↑ Listening in on cells' channels of communication. 17 de payares de 1977. https://books.google.com/books?id=3Vt6LgkUzU4C&pg=PA420. 
  5. ↑ Ashmore, Jonathan. «Anne Warner FRS 1940–2012». The Guardian.
  6. ↑ «Interactions between growth factors and gap junctional communication in developing systems». Novartis Found. Symp. 219:  páxs. 60–72; discussion 72–5. 1999. doi:10.1002/9780470515587.ch5. PMID 10207898. 
  7. ↑ «Gap junctions in development--a perspective». Semin. Cell Biol. 3 (1):  páxs. 81–91. 1992. doi:10.1016/S1043-4682(10)80009-1. PMID 1320432. 
  8. ↑ «The gap junction». Journal of Cell Science 89 (1):  páxs. 1–7. 1988. PMID 2458367. 
  9. ↑ «Anne Warner's UCL page». Archiváu dende l'orixinal, el 12 de marzu de 2008.
  10. ↑ Anon. «Anne Warner FRS 1940–2012 Obituary». Physiological Society. Archiváu dende l'orixinal, el 2018-05-08.|autor= y |apellíu= redundantes (ayuda)
  11. ↑ Information, Reed Business (11 d'ochobre de 1984). «How cells seal each other's fates» (inglés). New Scientist.
  12. ↑ «The pH sensitivity of the chloride conductance of frog skeletal muscle». The Journal of Physiology 189 (3):  páxs. 403–425. 1967. doi:10.1113/jphysiol.1967.sp008176. ISSN 0022-3751. PMID 6040154. 
  13. ↑ «Electrical Coupling across Developmental Boundaries in Insect Epidermis» (n'inglés). Nature 245 (5419):  páxs. 47–48. 1973. doi:10.1038/245047a0. 
  14. ↑ «Onset of acetylcholine sensitivity and endplate activity in developing myotome muscles of Xenopus» (n'inglés). Nature 262 (5565):  páxs. 217–218. 1976. doi:10.1038/262217a0. 
  15. ↑ «Free calcium in Xenopus embryos measured with ion-selective microelectrodes» (n'inglés). Nature 283 (5748):  páxs. 658–660. 1980. doi:10.1038/283658a0. 
  16. ↑ «My Friend Anne». Archiváu dende l'orixinal, el 21 de payares de 2016. Consultáu'l 20 de payares de 2016.